Ewelina

szelest w zmowie z ciszą oczy mi otwierają i ciało kołyszą @FaLcorN

@FaLcorN poszukiwania Muzy ładnie ująłeś w słowa. Dynamiczny wiersz, pokazujący determinację i nadzieję i to bez ogródek. Podoba mi się. Zawsze uważałam, że nasze życie jest taką naszą Muzą, nieprzewidywalną, sprawiającą, że się uśmiechamy, a czasem wyciskającą nam łzy, ale zawsze niezawodną i inspirującą.

@Rafael Marius w każdym z nas jest coś anielskiego i diabelskiego... Tak mi się wydaje.

@Rafael Marius to dar-przekleństwo...

@Rafael Marius darem jest zatem poznanie swojego daru. Jeśli się go nie zna, nie ma się świadomości, to nie można go rozwijać ani z niego czerpać. Tak myślę. Warto się czasem sobie poprzeglądać we własnych oczach albo i w oczach innych.

@Rafael Marius skoro widzisz więcej to Twoje życie jest bogatsze. I faktycznie tak jest tak jak piszesz, gdziekolwiek nie jesteś może być pięknie i interesująco.

@Rafael Marius umiem czerpać z życia tego spełnionego, ale też z niespełnionych pragnień. Lubię sobie domalowywać :)) Nie poczytuję tego za talent tylko taką moją właściwość, skłonność. To wszystko. Zgadzam się z Tobą, że z perspektywy lepiej i więcej widać.

@viola arvensis czasem wystarczy wyobraźnia. Pozdrawiam:)

@FaLcorN @FaLcorN interesujący wiersz i dający do myślenia. Tylko mam nieco inne doświadczenia ze słowami i nie marginalizuje ich tak. Myślę też, że nie zawsze są łatwe, czasem łatwiej wykonać jakiś gest niż cokolwiek powiedzieć...

@Rafael Marius może przyjdzie czas, że będę się nad tym zastanawiać, na ten czas po prostu to wyrażam.

@Rafael Marius to ciekawe:) Ja się nie zakochuję co "chwilę". A faktycznie lubię pisać o tych emocjach, które towarzyszą temu stanowi. Chyba od najmłodszych lat tak miałam i z tego nie wyrosłam najwyraźniej:)

@Rafael Marius a to tak można? Nie, chyba nie :) taką mam duszę

czerwień słów i kruchość ramion, uśmiech wabiący pszczoły i twój wzrok wciąż niespełniony powietrze mi łamie jaskrawa łuna, dziki śpiew przebija oddechy... lgniesz do mnie, do świtu, do jutra tak bliscy sobie jak farby i płótna jesteśmy z włókien porozywanych... serca i tkanki słowami są malowane skrzydła czarują wysokim lotem... niczego nade mną już nie ma prócz okrętu i ciągłego o miłość proszenia @FaLcorN @Leszczym

@FaLcorN a owszem lubię, ale nie podpuszczam :)

@FaLcorN pomyślę, podumam :) Pozdrawiam 😊 @Leszczym a mi "mini" niezmiennie kojarzy się z bardzo kusą spódniczką 😊

@viola arvensis dziękuję za przychylność:) Co do panów to nie wiem, jakoś nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Pozdrawiam:)

@Stary_Kredens bardzo mi miło 😊 pozdrawiam serdecznie

@Jacek_Suchowicz jesień do melancholii pasuje tak samo jak melancholia do jesieni:) Dziękuję za wiersz - komentarz:))

@UtratabezStraty @UtratabezStraty pewnie czasem i tak mogłoby się stać jak piszesz, choć wydaje mi się, że to zależy od tego, w jaki tłum by trafiła. A druga sprawa: wiedzieć można, a jednocześnie nie zauważać.

@Rafael Marius Niestety chyba masz wiele racji. Jest to przerażające i przytłaczające, że "bycie" staje się mało ważne albo jest czymś oczywistym i przez to niedocenianym.

@violetta ach tak :)) to ciekawe skojarzenie, takie bardzo namacalne w swojej istocie. Butki długie noszę a owszem :)) bo mi już zimno.

@Rafael Marius a tak, to racja.. zawsze towarzyszą mu emocje. I tym razem zapewne nie będzie inaczej.

@violetta Niedomknięty i niedopowiedziany a piękny

@violetta czasem nie ogarniam co masz na myśli:)

@Rafael Marius ostatnie dni faktycznie takie mgliste i nie nastrajają pozytywnie, ale może będzie jeszcze trochę słońca w listopadzie:)