Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ewelina

Użytkownicy
  • Postów

    3 650
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    67

Treść opublikowana przez Ewelina

  1. @FaLcorN ciekawe i faktycznie z natury niekolizyjne podejście.
  2. @FaLcorN jakby ktoś wciąż poszukiwał całkiem niestrudzenie... i pewnie nie tylko słowami, choć te same w sobie tworzą wyjątkową podróż.
  3. @FaLcorN zatem owocnej pracy. Czakam na II. część wiersza:)
  4. @FaLcorN czyli źródło szaleństwa, ukojenia, ulgi i rozdygotanych radości:) @FaLcorN Mak jak lalka co kocha róż i w oczy śmierci nie zagląda jak atłas jesiennych liści - sklejonych żywicą obficie, jak wiatr co szarpie gałązki... dosięgać obłoków mam siłę jestem bez skrzydeł motylem tyle o mnie już wiesz... jestem jak...? lecz dziś nie o tym przecież . nade mną błękit i dziki mak
  5. @FaLcorN a to mnie zaciekawiłeś. Nie wiem, o jakich właściwościach maku piszesz?
  6. @FaLcorN tak, bardzo trafne spostrzeżenie. Dokładnie tak jest!
  7. @FaLcorN lubię mąki, zawsze muszę walczyć ze sobą, żeby ich nie zrywać. Wiem, że najpiękniej prezentują się na łące. Jest w nich coś wyjątkowego, czego nie dostrzegam w innych polnych kwiatach.
  8. @FaLcorN czyżby przepis na makowiec?:)
  9. @[email protected] kolejna piękna piosenka, klasyk! Pozdrawiam
  10. @poezja.tanczy oj nie zawsze i może dlatego takie to przejmujące właśnie... Dziękuję za czytanie i pozdrawiam:)
  11. @FaLcorN maki to piękne kwiaty, dzikie i wolne.
  12. @FaLcorN piękny wiersz
  13. @Sylwester_Lasota świetna piosenka:) Pozdrawiam serdecznie @poezja.tanczy bardzo dziękuję 😊 Pozdrawiam:)
  14. @Bożena De-Tre wieczność brzmi bardzo ostatecznie i mimo wszystko dość nieosiągalnie...
  15. @FaLcorN mam ciemne oczy ale nie brązowe:)
  16. Ludzie stoją pod kaplicą, ze smutnych ciał wydobywają śpiew. Ludzie patrząc nie sercem a źrenicą, układają ciała w rozchwiany brzeg. Ludzie niewielcy umysłem, z sercem gorącym, idą pomodlić się o niezwyczajny sen. Ludzie... Ludzie...! pod kaplicą zabrakło już miejsc.
  17. szelest w zmowie z ciszą oczy mi otwierają i ciało kołyszą @FaLcorN
  18. @FaLcorN poszukiwania Muzy ładnie ująłeś w słowa. Dynamiczny wiersz, pokazujący determinację i nadzieję i to bez ogródek. Podoba mi się. Zawsze uważałam, że nasze życie jest taką naszą Muzą, nieprzewidywalną, sprawiającą, że się uśmiechamy, a czasem wyciskającą nam łzy, ale zawsze niezawodną i inspirującą.
  19. @Rafael Marius w każdym z nas jest coś anielskiego i diabelskiego... Tak mi się wydaje.
  20. @Rafael Marius to dar-przekleństwo...
  21. @Rafael Marius darem jest zatem poznanie swojego daru. Jeśli się go nie zna, nie ma się świadomości, to nie można go rozwijać ani z niego czerpać. Tak myślę. Warto się czasem sobie poprzeglądać we własnych oczach albo i w oczach innych.
  22. @Rafael Marius skoro widzisz więcej to Twoje życie jest bogatsze. I faktycznie tak jest tak jak piszesz, gdziekolwiek nie jesteś może być pięknie i interesująco.
  23. @Rafael Marius umiem czerpać z życia tego spełnionego, ale też z niespełnionych pragnień. Lubię sobie domalowywać :)) Nie poczytuję tego za talent tylko taką moją właściwość, skłonność. To wszystko. Zgadzam się z Tobą, że z perspektywy lepiej i więcej widać.
  24. @viola arvensis czasem wystarczy wyobraźnia. Pozdrawiam:)
  25. @FaLcorN @FaLcorN interesujący wiersz i dający do myślenia. Tylko mam nieco inne doświadczenia ze słowami i nie marginalizuje ich tak. Myślę też, że nie zawsze są łatwe, czasem łatwiej wykonać jakiś gest niż cokolwiek powiedzieć...
×
×
  • Dodaj nową pozycję...