Ewelina

@Wędrowiec.1984 wiesz, ja na przykład nie wiem, co mnie skłania do pisania i też się nad tym zastanawiam...jak to odkryję to będzie coś :) Na pewno mam ogromną potrzebę ciszy i ucieczki od zgiełku.

@Wędrowiec.1984 dziękuję serdecznie 😊 Ach, telefony potrafią wyrobić z rytmu. Lepiej się, choć czasem, trzymać od nich z daleka :)

@Waldemar_Talar_Talar ujmujący wiersz. Podoba mi się. Pozdrawiam serdecznie.

być już tylko w ciszy z dźwiękami ponad niebem i spijać potoków brzmienie ... może chcę rozpalić serca rozbić martwe, bez czucia kamienie zetrzeć skazy na dłoniach i w myślach odkryć kielich słodyczy bez dna wyssać wilgoć z niepozornych mleczy bez ciężaru prawdę o sobie wyznać sobą bez siebie pozostać w milczeniu pod niebem na zawsze - tańcząc po szczytach gór - jak na świerku igłach... lekko i wciąż boleśnie

@Sylwester_Lasota odczytuję to jako komplet i dziękuję serdecznie za czytelnie. Pozdrawiam serdecznie

@Waldemar_Talar_Talar wzruszający wiersz, wyjątkowy. Pozdrawiam serdecznie

@Wędrowiec.1984 dziękuję za Twój entuzjazm. Mnie go czasami brakuje. Te moje niewesołe wersy... Cóż począć.

@Wędrowiec.1984 dziękuję Ci bardzo 😊 Czasem takie myśli mi po głowie chodzą, że mnie samą zaskakują, choć jednocześnie czuję że są ze mną całkowice spójne. @violetta muszę przyznać, że Cię rozumiem:)

@violetta bardzo dobrze:)

@violetta polecam serdecznie 😊

inna bajka... świat za betonowym lustrem lewituję między mną i tobą w środku zgiełku oddycham napęczniałą pustką pękam bezbarwą - cichym motylim zabójcą znów bez skrzydeł rosnę znów bez ciebie cichnę larwa nieśmiało rozrywa mi dłonie i motyl! motyl - nie zjawa choć trójskrzydłowy

@Wędrowiec.1984 @Wędrowiec.1984 bardzo ciekawie naoisales. Z wszystkim się zgadzam. Choć pewnie nie każdy lubi się pławić w emocjach. @Marek.zak1 trafnie podsumowałeś. Dziękuję:) Pozdrawiam

@Jacek_Suchowicz interesujący dialog powstał:) Dziękuję. Pozdrawiam:)

@poezja.tanczy dziękuję, że zajrzałeś. Bardzo mi miło 😊 Pozdrawiam.

@Wędrowiec.1984 potrzeba autonomii jawi mi się w tym wierszu, to temat jakże mi bliski. Dziękuję za ten wiersz w każdym słowie przypadł mi do gustu. Pozdrawiam:)

@violetta cudowny klimat wiersza i tak pięknie koresponduje z wiosenną aurą.

@violetta dziękuję

niedrogi mój uśmiech... za jedno spojrzenie oddam dwa nagie, bezwstydne uśmiechy i jeszcze dotyk dorzucę - może nieco leniwy nie przebudzony wiosną ospały po zimie - lecz najbardziej mój ze wszystkich moich czynów... i bezkompromisowy - monolit choć niejednolity mój dotyk jak drżący świadek rozbudzonych zmysłów - we mnie pulsuje nieskazitelny, prawdziwy mój... dla ciebie

@Marek.zak1 "ale" unieważnia całe stwierdzenie stające przed nim. Cóż począć. Tak działa umysł. Pozdrawiam.

@Wędrowiec.1984 mroczne, melancholijne, czasami zwiewne, urocze, zagadkowe. Tak bym podsumowała po wysłuchaniu, ale ekspertem nie jestem. Dziękuję za ten utwór :)

@Wędrowiec.1984 niestety nie znam się na muzyce, skoro jednak piszesz, że taka muzyka pasuje to jej chętnie posłucham.

@MIROSŁAW C. Refleksyjny, bardzo dojrzały, głęboki wiersz. Z przyjemnością przeczytałam. Pozdrawiam:)

@Leszczym nie zawsze Cię rozumiem ale zawsze Cię lubię czytać:))

@Wędrowiec.1984 jestem wręcz onieśmielona, że aż tyle słów poświęciłeś na komentarz pod moim wierszem 😊 Wbrew swoim wierszom, jestem bardzo pogodną osobą, tak bardzo łaskawie patrzącą na świat, że niektórych tym wręcz drażnię. Może wiersze to próba złapania balansu... Bo ten w życiu cenię bardzo. A jak jest z Tobą?

@Amber bardzo dziękuję 😊 Pobyt nad morzem niezmiennie mnie inspiruje i białe żagle pojawiające się gdzieniegdzie na horyzoncie. Pozdrawiam majowo:) @Łukasz Jasiński dziękuję. Bardzo mi miło. Pozdrawiam. @any woll dziękuję Ci serdecznie. Nie wiem przez co :) Pozdrawiam:)