Gosława

Dziękuję za serducho 🙂

muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia

Jakoś tak posmutniałam Dla mnie to nawet siłaczka Pozdrawiam serdrcznie

Bez słownika nie rozłożę 🙂

@JWF biedny robaczek zalany 🙂

A mnie się podoba Super wyszło 🙂 Pozdrawiam

@Roma haha czasami sobie pozwalam na... takie tam 😉 wiersze

@Roma to bardzo miłe 🙂 Dziękuję Romeczko 😘

@Waldemar_Talar_Talar dziękuję 🙂

@Leszczym 🙂

Kogo moje niebieskie oczy widzą 🙂 Co ja Ci będę dużo mówić ZNAKOMITY WIERSZ miałam ciarki jak czytałam Podziwiam swobodę z jaką piszesz o trudnych emocjach i taką wyrazistość w przekazie Piękny jest ten utwór i myślę że osobisty

@Starzec dziękuję 🙂 @Leszczym ja się cała wyostrzyłam nie na darmo włosy na rudo maznęłam 😉

@Gosława dziękuję za serducha 🙂

@beta_b Beatko piękny jest Twój wiersz Wzruszył mnie Dziękuję za podzielenie się nim Przytulam😘

dziś sen nie chce przyjść jak ty jeszcze wczoraj na odległość ramion gładziłeś miękkość ust podziwiając kolor i kształt powtarzałam sobie z każdym westchnieniem mój echem odbitym od ścian każdym rozwarstwieniem odsłaniałam duszę to tylko rozstępy kochany głębokie bruzdy zawiłym szlakiem biegnące od brzucha po wewnętrzną krawędź ud stygłam w ciszy która nie miała siły wyjść roznieść się po ścianach jak wtedy kiedy pierwszy raz poczułam smak twojej s... śliny

@Gerber 🙂 Ja się na wsi wychowałam więc stąd wiem 🙂 @Alicja_Wysocka dziękuję za tak długi i mądry komentarz My kobiety bardzo często musimy udawać kogoś kim nie jesteśmy aby zadowolić osoby bliskie bądź te które nieustannie czegoś od nas oczekują Bardzo męczące jest to na dłuższą metę Pozdrawiam serdecznie 🙂 @Natuskaa to prawda Myślę że w każdej kobiece można znaleźć chociaż odrobinę tych nie zdecydowanym Ani Pozdrawiam i dziękuję za komentarz 🙂

@Gerber akurat o fajery chodzi takie żelazne obręcze ktore leżały na kuchni kaflowej i im większa średnica garnka tym większą fajerę się zdejmowało Taki wynalazek🙂 @wierszyki ja właśnie moim dziewczymom skończyłam piec placki na zsiadłym mleku 🙂 Dziękuję pięknie za czytanie 🙂

Ile kobiet w tobie krzyczy te wszystkie babki odziane w zapaski krzątające się przy fajerach uwijające z obiadem rychło bo przecież za chwilę zgłodniały tabun mężczyzn przekroczy próg ile kobiet w tobie śpiewa jak matka na chórze psalm po psalmie rozkładając każdą cząstkę pieśni na mniejsze nic nie znaczące słowo bo to duże ważne nie chce przejść przez gardło zastało się w grdyce w bezgłośnym Kocham ile kobiet w tobie płacze małych dziewczynek z przekrzywionymi warkoczami za które co rusz ktoś pociąga mierzwiąc gładko zaczesane myśli kołtuniąc spokojną niegdyś przestrzeń

@wierszyki również pozdrawiam dziękuję za czytanie 🙂

Anna zrywa kłos za kłosem wybiera te najbardziej pękate w których ziarna napuchły od słońca mówią ilu ludzi tyle nieszczęść wiją się one niczym bluszcz między zbożem i tylko patrzeć pod nogi aby nie upaść przez witki dziś Matki Boskiej Siewnej krawężniki bieleją od wapna zewsząd nadciągają wozy przystrojone kolorowymi wstęgami panny jednakowo ubrane niosą w darze ukwiecone daliami proporczyki na ofiarę zapach mięty i ziół unosi się nad głowami zaorane zagony niebawem pokryje nasienie na urodzaj i łaskę pospołu w modlitwach ludzi jednoczysprawa Maryjka podpiera dłonią twarz w najświętszym obrazie wklejona w sielski krajobraz

@Wochen dziękuję 🙂 @piąteprzezdziesiąte nie wiem jaki obraz widziałaś Różalski stworzył cykl "Bukowych" przestrzeni Ja skupiłam się na tym co za sobą ta postać niesie zimno i niepokój Proszę zbyt dosłowne nie interpretować to takie moje niepokoje przelane na papier Dziękuję piękne za czytanie 🙂 @Wochen dziękuję 🙂

stare chaty majaczą na horyzoncie furkając strzechową powłoką trzask iskier tak że tylko duszącą mgłą spowite niebo trop w trop stadem jeleni dowodzi najsilniejszy kopytem rozgarniając śniegową czapę drży ziemia bestia u wrót świdruje wzrokiem przysiółek wieś obok zasnęła snem sprawiedliwego bez krzyku i lamentu głowa przy głowie z torsem wepchniętym pod siennik czerwone dłonie tak lekko zwisają po sobie tam za nim mały Buka konfident a mówili nie ufaj bo zginiesz wiersz inspirowany obrazem Różalskiego

@Waldemar_Talar_Talar dziękuję 🙂 Również pozdrawiam

mówili patrz piękna oczy jak chabry w pełnym rozkwicie skąpane rosą w których szklą się drobinki przezroczystych mgnień ceglaste piegi na zgrabnym nosie krucha istota bez fałszywej tożsamości dla ciebie kieszonkowe niebo dla innych marionetka wisząca na cienkich przęsłach serce niby ulepek wykrztuszony przez kota małe to takie niepozorne nadal drga przenosząc czerwoną ciecz w osamotnione komory pełne usta jak przerysowane węglem dawno nie czuły wilgoci spękane bagno na wyciągnięcie języka ssij

@Roma dziękuję Romeczko bardzo mnie cieszy Twoja obecność pod wierszem 😘