Gosława

@Bożena De-Tre tęsknota to straszliwie destrukcyjne uczucie Bywa uzależniające

@Arsis wracam czasami do tych fragmentów które mi pidesłałeś Włodziu obiecaj że zawsze będziesz pisał Masz talent i mnóstwo wrażliwości to jest w Tobie najfajniejsze

@Migrena wiem 🙂

Śpiewa mi się ten wiersz Ładnie 🙂

Ja tu znajduję dla siebie kilka przepięknych fragmentów I aż żal że nie potrafię malować Ten fragment mógłby być oddzielną miniaturą Znakomity " Mam w głowie ptaki z białka i smutku – lecą wstecz i giną, uderzając w betonowe szkielety szklanych domów."

@Relsom piękny wiersz Myślę że każda kobieta chce zostawić dla siebie małą cząstkę dziecka Mikroskopijny błysk w oku czy taką niczym niestłumiomą radość

@Migrena jest dokładnie tak jak napisałeś Taka konfrontacja samej że sobą bywa bardzo owocna Na krótką chwilę nawet uspokaja A później znów burza w głowie No cóż ten typ tak ma Jeszcze raz dziękuję za czytanie

@Migrena a to ciekawe Niewiele osób jest w stanie zrozumieć to że można czuć potrzebę wciąż od nowa drapać coś co już się wieki temu zabliźniło To już trochę masochizm

@Migrena bardzo dobrze 🙂 Tak to jest wewnetrzna podróż Oswajanie strat łagodzenie traum Jedni piją inni ćpają jeszcze inni chodzą na terapie a ja po prostu piszę

Każdy w sobie nosi jakąś zadrę Czasami przeradza się ona w obsesję innym razem w depresję Rzadko ludzie sami potrafią się "wyregulować"

@Waldemar_Talar_Talar nie raz widziałam jak wcinają 😉

@Bożena De-Tre wzruszam się jak o tym wspominam 🙂

@Bożena De-Tre oj tak powracają do mnie obrazy i ludzie których już nie ma a jednak jak tylko zamykam oczy to widzę każdą ich bruzdę na twarzy i poorane pracą dłonie To jest takie moje

@Bożena De-Tre obrazy bez ram wiesz w moim rodzinnym domy sporo takich było stały na strychu przykryte kolorową derką Piękne pamietam szczególnie jeden Wiejską dziewczynę która boso biegła przez wieś a przed nią stado gęsi pozdrawiam serdecznie@Waldemar_Talar_Talar ja również pozdrawiam serdecznie 🙂 @Jacek_Suchowicz moje wiersze zazwyczaj są na pograniczu szaleństwa 🙂 Piszę o bardzo trudnych historiach W życiu napatrzyłam się na różne sytuacje I wiem że nawet w najlepszej rodzinie czasami jak się głębiej pogrzebie można trafić na dramat

@Waldemar_Talar_Talar ja również pozdrawiam serdecznie 🙂

@wierszyki jejku ja w ogóle nie miałam niczego złego na myśli Twój komentarz był bardzo trafny i fantastyczny To ja jestem bardzo oszczędna w słowach Miałam na myśli to że zazwyczaj zbytnia dosłowność może ludzi bardzo negatywnie zaskoczyć W dzisiejszym świecie w którym wszystko jest lukrowane i podawane w kolorowych papierkach takie proste trudne przekazy nie znajdują odbiorców Źle mnie zrozumiałaś Przepraszam

wokół nicość jak wykrawana cząstka ze świata mówisz wejdź w siebie głębiej rozpoznaj wroga nazwij a później spójrz kolejny raz pod zmienną perspektywą kilka atramentowych plam czarna czarna trzecia z domieszką szkarłatu kiedy rozum nie wie co go czeka tworzy równoległe światy szuka śladów rodzinnych historii po linii ojca odnajduje punkty styczne w wąskich krawędziach atramentu pomiędzy tym wszystkim formuje się obraz dziecka

@Migrena dziękuję 🙂

Kolejny wiersz który mnie zatrzymał Jest naprawdę piękny

Bardzo lubię czytać Twoje utwory Mają one w sobie coś z pogranicza realności i baśni. Niektóre pozwalają mi się przenieść do czasów wczesnej młodości Panuje w nich klimat retro tak jakbym oglądała świat PRLu To nie jest broń Boże przytyk Niesamowite to jest

@wierszyki w moich wierszach jest sporo rzeczy na pozór i tak sobie myślę że zbytnia dosłowność może nudzić albo przerażać 🙂 @Jacek_Suchowicz cudny 🙂 @Berenika97 a ktoś mi bliski właśnie wczoraj mgłę podziwiał na brzegu morza przysłoniła widok 🙂 Dziękuję pięknie za czytanie 🙂 @Annna2 to prawda Aniu To prawda Pozdrawiam serdecznie 🥰 @Dagna bardzo dziękuję za czytanie Pozdrawiam 🙂 @MIROSŁAW C. bardzo dziękuję 🙂 @Waldemar_Talar_Talar dziękuję 🙂

@Dagna czasami moje wiersze są tak osobiste że tylko ja je rozumiem 🙂

o świcie jest jeszcze cicho strzeliste topole wyznaczają granice podwórza na łąkach pod lasem wciąż zalega mgła blada jak śmierć penetruje okoliczne rowy wśród pustych mokradeł szeleści ponikło giętkimi łodygami ostrożnie by nie zmącić wody w sitowiu skulona łęczak za chwilę wyruszy na żer na miedzy zalega perzowy chrust zwilgotniałe łodygi ociekają rosą pomieszaną ze słodkim zapachem pszenicy wiesz nie lubię poranków bez Ciebie

Ja taką poezję to mam co drugi tydzień Niestety moi domownicy uwielbiają ziemniaki w każdej postaci 😉

I właśnie dlatego ja nie lubię kwiatów W ogóle mnie one nie zachwycają Za to drzewa kocham 🙂