Gosława

w czasie powodzi woda wylewa się z koryt przemieszcza między dopływami na dnie osiada wilgotną gliną pełną grud i nierówności Anna najstarsza z sióstr dzieli chlebem jak hostią z namaszczeniem kładąc na językach małe kawałeczki brzegiem dłoni strąca okruszki spójrz w powietrzu tyle skrzydeł łomoczą o zielone gałązki leszczyny złamane na pół życie niczym sczerstwiała piętka w rejkach przegniłe ziemniaki zbyt mocno odsłonięte przed zimnem słomkowym paltem otulone młode pędy tylko wypalony krąg ogniska świadczy o tym że iskrzyło

@Leszczym dobry pomysł 🙂

@Leszczym Michaś masz rację ale co zrobisz jak nic nie zrobisz 🙂

@jaś myślę że starość już mnie dopada powoli Ech zestarzeć się pięknie z godnością tak bym chciała 🙂 @sisy89 bardzo dziękuję Sisuś 🙂

@Jacek_Suchowicz na te wszystkie pytania musi sobie podmiot liryczny odpowiedzieć Dziękuję pięknie za czytanie 🙂

jesteś jak rzeka na którą wczoraj patrzyłam spokojna i czuła skoncentrowana między dwoma brzegami żłobiąca brzegi aż do zdarcia cienkiej tkanki szuwarów nadal słyszę marcowe trawy skrzypiące pod stopami blade łodygi oplatające stopy i tylko żaba jak radosny punkcik w tym nadal obumarłym pejzażu Mazowsza lubię sposób w który mnie dotykasz gładząc opuszkami palców spierzchnięte usta tuż po kiedy oddech ciepłem otula przestrzeń wypatrujesz ostrego światła na pograniczu koronki stanika bez pośpiechu mówisz a ja wiem że tylko tobie ufam

@jaś dziś mam niedosyt promieni słońca 🙂 W domu mnóstwo pracy jednak niebawem wyjdę na rower może ich jeszcze kilka uda się złapać 🙂

Rozbawił mnie ten wiersz Jest cudacznie cudny w swojej prostocie 🙂 Pozdrawiam serdecznie

@Roma bardzo dziękuję 🙂

@Wiesław J.K. ja codziennie dla moich przedszkolaków muszę jakieś wymyślać 🙂 @violetta babcia na medal 🙂

Anna wie jak to jest dzielić się z inną tworzyć plany mapy wspólnych przejść ciemnymi korytarzami kłamstw wyplata wianki z mleczu a później trzy po trzy byleby na dłużej zatrzymać jego spojrzenie nie umiera tylko cicho gdzieś przysiada wszystko nadaremno jej początek i koniec w od nowa wymyślonym miejscu taniec na potłuczonych szkłach z kolebocącym się kółkiem graniastym

Bardzo ładna miniaturka Pozdrawiam serdecznie 🙂

Ja już na dobre poczułam wiosnę wczoraj kiedy zobaczyłam pierwszego bociana nad stodołą 😉

Miś mnie zatrzymał Ten który w Wiejskiej scenerii niestety nie złapał większego oddechu

@Leszczym ech 🙂

@Leszczym weź nie wydziwiaj 🙂 Przecież nikt nie mówi że gniot Facety 🙂

@Leszczym oj Michaś przeca mówię że ni cholerę nie ogarniam 😉

Jak lekko wersy płyną super 🙂

Michaś jaśniej już nie można było 🙂

Świetny wiersz

Ja często piszę o trudnych sprawach takich na pograniczu traum wszelakich Zatrzymałaś mnie Beatko Pozdrawiam

@Leszczym hahaha jak zawsze spolegliwie Oj Michaś Michaś 🙂 Koleżanka czasami zerka i miło wspomina niektórych wierszujących 🙂

@Manek to jest mój nick na innym portalu a że przeczytałam o Mgle w drugim wersje to pozwoliłam sobie na żart

Michaś teraz się tu na czas pisze? No patrz jak się przez te kilka miesięcy Łap 🙂

Mnie jako Mgły nie mogło tu zabraknąć Poezja to trudna towarzyszka 🙂