Rafael Marius

A może taki anioł przylatuje codziennie, tylko nie spełnia oczekiwań? A może jest ich nawet więcej?

Biedna krowa. Mój wszystko żerny pies jamnik zjadł kiedyś pszczołę lub osę i to w lesie daleko od przystanku PKP. Zanim dojechaliśmy do Warszawy, to już prawie nie żył. Był nieprzytomny. Ale weterynarz go jakoś odratował.

@Nefretete Taki to już sens i zadanie ludzkości posklejać to co pękło. Znów w jedno ciało, jak było przy stworzeniu.

Może lepiej nie, bo jeszcze uciekną przede mną.

Kto umie dostrzegać ten wiele zobaczy. Czasem może to zniechęcić do danej osoby. Z drugiej strony żyłka odkrywcy pcha do poznania.

Jasna sprawa wiele ludzi ma z tym kłopot. Jeśli chodzi o mnie to ja bym kłopotem tego nie nazywał. Jestem zmienną osobą. Nauczyłem się z tym żyć z godziny na godzinę. Pewne czynniki są stałe, a inne ruchome. Każdy ma swoje proporcje między nimi. U mnie kilka razy w życiu przemiana była radykalna. Moja osobowość wymyka się z każdej ramki. Nie chce być raz namalowanym obrazem. Raczej galerią z ekspozycją tymczasową.

@tomass77 Jak mówią mądrzy ludzie. Prawdziwe życie jest po pracy, a pracoholizm to uzależnienie, które można wyleczyć.

Tylko pytanie, kto takie drobiazgi dostrzega wśród tysięcy mocnych bodźców szturmujących granice świadomości każdego dnia. To ładne. A dokąd pójdziesz? Na tym świecie wszędzie podobnie? Może do rajskiego ogrodu wiecznej szczęśliwości, bo jeśli tak to idę z Tobą?

@Ewelina Być może tu rzecz idzie o osobach, które zamiast swoim życiem żyją przygodami bohaterów serialów?

@Waldemar_Talar_Talar Strażnicy marzeń to kolejne marzenia, w których spełniają się te poprzednie marzenia. I tak dalej... aż po niewymarzony życia kres.

@Kwiatuszek Zatem życzę miłych snów i lepszego jutra. Ładnie napisane.

@Rolek Mnie się kojarzy z niepełnosprawnymi bez nóg, którzy raz na pięć lat muszą się stawić przed komisją orzekania o stopniu niepełnosprawności. Bo trzeba sprawdzić, czy im jakimś cudem nie odrosły.

To niezła fucha. Mało roboty. Pewnie, że tak. Prezesowi należy głośno bić brawo.

Jest to możliwe, ale tylko u nielicznych, tych najambitniejszych, którym ich własna osobowość z jakiś względów się nie podoba. Ktoś z natury lubiący samotność może stać się towarzyski lub odwrotnie. Ale jednak tu też są pewne warunki. Trzeba być młodym, elastycznym i wytrwałym człowiekiem. Granica młodości przebiega dla każdego w innym miejscu. Jednak z wiekiem należy liczyć się z tym iż nabyta filozofia pożółknie, a z czasem zaniknie zupełnie i pozostanie znów biała niezapisana karta pierwotnej osobowości.

Ja rozumiem, ale właśnie ta myśl przewodnia pozwoli nam lepiej zrozumieć danego człowieka. Na czym polega ta współgra tych pozornych lub rzeczywistych przeciwieństw. A zrozumienie jest przewodnikiem przynajmniej dla mnie.

A ja myślę, że te predyspozycje decydują o wyborze tej czy innej życiowej filozofii. Ta ostatnia jest wtórna wobec budowy mózgu, która z kolei determinuje osobowość.

@Leszczym A ja zaliczam się grona wtajemniczonych?

Może tak być, ale tylko u tych dla, których przeszłość ma znacznie. Są tacy, których interesuje tylko przyszłość, nowe możliwości. Dla innych z kolei liczy się tylko to co teraz.

Widocznie to były błyskotki bez większej wartości, skoro nie dały spodziewanego polotu.

Jak ktoś umie dobrze patrzeć to jest, a co do wielorybów to nie mam doświadczenia.

@Leszczym Ludzie potrzebują przewodnika, który ich poprowadzi przez chaos świata, w tym ludzkiej duszy. Bez niego można się pogubić.

To prawda ci niezmienni, mało elastyczni. To też jest uwarunkowane osobowością.

@Ewelina Tak to bywa w życiu wszystko jest zmianą. Pozostaje tylko akceptacja.

Wiele jest takich miejsc na których stały jakieś budowle, o których tylko pamięć pozostała. Szczególnie kojarzy mi się z nie odbudowaną Warszawą.

@Leszczym Moim zdaniem ten tekst jest dobry. Można znaleźć w nim wiele smaczków. Porównanie do poezji, a nawet życia jak najbardziej na miejscu. Niektórzy uważają, że cała nasza egzystencja to wielka gra, a końcowy wynik to zawsze tylko śmierć.