Rafael Marius

W nicości jest pokój, tak ja to rozumiem nieco filozoficznie.

To prawda szkoda czasu na głupoty, które czasem zbyt wciągają.

Tak właśnie żyję, choć ma to swoje cienie i blaski.

To mi się najbardziej podoba.

Jak dla mnie to wcale nie sprzeczna. Przecież jak ktoś jest prądem, jak to nieraz ze mną bywało, to zawsze płynie pod prąd wobec tego co było dotychczas. Gdy ktoś chce coś zmienić i wyznacza nowe prądy, to napotyka opór starego. Lubię takie niejasne klimaty z szerokim polem interpretacji.

Lubię takie niejasno wyrażone... metodą wolnych skojarzeń. Bardziej dla ducha niż dla rozumienia.

Ten wiersz najbardziej mi się podoba z Twojej dotychczas ujawnionej tu twórczości. Podobnie jak inne bardziej do odczucia z niejasności niż zrozumienia z treści, jak dla mnie.

Taki jest mój styl życia, ale nie polecam. Raczej cieniutko się nim przędzie.

To ładne.

Ale tego to nie rozumiem. Dlaczego chwila słabości dopada, gdy człowiek przestaje się bać? Zazwyczaj bywa odwrotnie. Człowiek czuje się silniejszy, gdy strach odchodzi.

jak ja rozumiem, autor wskazuje na niebezpieczeństwo zbytniej intelektualizacji kosztem zmysłów i jak się domyślam również uczuć i emocji.

Tak to już jest niestety. Lepiej mieć z życiem relacje niż racje.

Też tak uważam jak i Ty, a nawet staram się to praktykować lepiej lub gorzej

Jak dla mnie to opis zaczynającej się depresji, będącej naturalną odpowiedzią organizmu zdrowego człowieka na fałsz chorego świata? Bardzo ładnie to oddałeś, szczególnie iż takie stany trudno wyrazić słowami.