Rafael Marius

Niektórzy są robotami. Konwergencja ludzi z maszynami. Cywilizacja "postępu".

@Ewelina Dziękuję za serduszko.

Powinien wcześniej umieścić zdjęcie z krokusami i pszczołą, ale lepiej późno niż wcale. I jeszcze z dnia dzisiejszego. Pierwsze tulipany rozchyliły swoje kielichy. Znakiem tego wiosna już przyszła na dobre i złe.

Wzajemnie. A dokąd jedzie ten pociąg okaże się, gdy się do niego wsiądzie.

Dziękuję wzajemnie.

Ze źródła ścieżki zawile płynie z dołu do góry wiecznie tętniący sprzeczność rozdarta ruchem zasłony za bramą jedność objawia imię Spleciona ziemia z niebem w uścisku świątynię wznosi z żywych odcieni kluczem poznania głaz odwalony ukryta wiedza w białym kamyczku Gwiazda rozchyla mrok studni śpiących na dnie umarłym drabina kwitnie serce człowieka tajemny ogród raj zmartwychwstały z urojeń pnączy. Ewangelia Filipa 90a : Ci, którzy twierdzą, że będziemy najpierw umierać, a potem powstaniemy z martwych mylą się. Jeśli nie otrzymają zmartwychwstania najpierw, gdy jeszcze żyją, to nie otrzymają niczego, gdy umrą. Ewangelia Marka 15,38 : I wtedy została rozdarta zasłona Świętego Świętych na dwoje z góry do dołu. Apokalipsa Jana 2,17 : i dam mu biały kamyk, a na kamyku wypisane imię nowe, którego nikt nie zna oprócz tego, kto otrzymuje. Apokalipsa Jana 9,1 : i ujrzałem gwiazdę, która z nieba spadła na ziemię i dano jej klucz od studni czeluści.

Na to pytanie to tylko upływający czas da odpowiedź. Statystycznie rzecz biorąc są spore szanse.

@kwintesencja Może uschła dlatego, że miała dosyć spotykania się w "miłym" gronie rodzinnym. Zatem postanowiła z tym skończyć i na następne święta pojechać sobie do ciepłych krajów z...

A tak jak najbardziej. Tyle, że trudno wkraść się w ich łaski. Czasem trzeba kilku lat... Z drugiej strony, gdy się to uda może zaowocować głęboką wieloletnią przyjaźnią. Ale mnie nigdy nie starczyło cierpliwości.

To już twardy orzech do zgryzienia tak jak skorupa ich otaczająca. W przelotnych kontaktach takich jak moje rozróżnić się nie sposób. Potrzebne głębsze poznanie, a na to nie pozwolą i kółko się zamyka. Wielu introwertyków ma niewielką grupkę znajomych, a resztę traktują jak powietrze. Przeciwnie ekstrawertycy, którzy uwielbiają poznawać nowych ludzi, za to często zaniedbują starych, przeważnie z braku czasu.

@bronmus45 Dziękuję wzajemnie.

@Franek K Z humorkiem i pomysłem.

A z tym to różnie bywa. To zależy od tego czy mają potrzebę kontaktów. Ci co ją mają, ale nie potrafią się przełamać czują się źle, ale to już zadanie dla terapeuty skoro sami sobie nie radzą i to od lat. Reszta czuje się dobrze.

Wszystko tylko w odmiennych proporcjach u różnych osób. Ja bym jeszcze dodał ogólnonarodową depresję. Nie mówię tu o diagnozie lekarskiej, której od dawna już takiej nie ma, ale pewnym stylu życia. Są narody, u których to znacznie lepiej wygląda np osoby z kaukazu są bardzo kontaktowe. U mnie w bloku ich sporo mieszka od lat stąd wiem, również Kubańczycy.

To prawda, gdy byłem młody to było dla mnie jak bułka z masłem, a teraz to już ciężki orzech do zgryzienia.

Niektórzy mają jeszcze do tego twarz pokerzysty. Zatem i z mimiki twarzy nic nie można wyczytać. Również i oczy milczą z nieznanych powodów i bez żadnego wyrazu. Czasem zagaduję w parku podobnych temu ludzi na różne sposoby bez wyraźnego efektu. I tacy wyrastają jak grzyby po deszczu i coraz ich więcej. Jak tak dalej pójdzie nasza planeta zamilknie.

Skrajny introwertyk. Znałem i znam takich osób nie mało.

@Leszczym To właśnie tak jak u mnie. Nad różnicami ideologicznymi można przejść do porządku dziennego, ale dogadać się co do porządku dziennego graniczy często z niemożliwością. Inne nawyki, zwyczaje, tradycje.

@Waldemar_Talar_Talar Szczęśliwi czasu nie liczą, jednak każde szczęście ma swój kres, a czas śmieje się ostatni.

To prawda przyciąga, a mnie to już szczególnie.

@andrew Ładnie napisałeś. Też tak to postrzegam.

Świetny wierszyk, a szczególnie ta zwrotka. A w Warszawie już trawa w pełni zielona jak w lecie. Deszczyk zrobił dobrą robotę.

@Ewelina A w Warszawie dzisiaj było słonecznie i wiosennie na cały regulator.

To Ci dobrze. Masz na co patrzeć Ja kiedyś namiętnie obserwowałem i fotografowałem ptaki, jednak teraz to jedynie te miejskie w moim zasięgu. Zdrowie nie pozwala na więcej, ale i z tego się cieszę, bo jeszcze niedawno było znacznie gorzej. Dziękuję za przychylność.

Do pewnego stopnia. Temat sławy jest dla mnie bardzo interesujący. Zgłębiam go na różne sposoby, mogę śmiało powiedzieć już od przedszkola i wciąż pozostaje dla mnie zagadką. Bo już w tym okresie życia można zauważyć znaczne różnice między dziećmi. Są takie, które uwielbiają skupiać na sobie uwagę otoczenia na wszelkie możliwe sposoby, śpiewając piosenki, recytują wierszyki, wszędzie tam, gdzie tylko można znaleźć jakieś audytorium, a im większe tym więcej zabawy. Inne z kolei siedzą cichutko w kąciku i są szczęśliwe, gdy mało kto zwraca na nie uwagę. I wydawałoby się, że bardziej podatni na zgubne wpływy poklasku będą ci pierwsi. Jednak nie zawsze tak jest. Gdyż z wiekiem zaczynają rozumieć prawa rządzące popularnością. Potrafią nią sterować, kontrolować jej mechanizmy, nie ulegać manipulacją. Jest to powolny, raczej spontaniczny proces, jednak w dorosłym życiu przynosi pożądane owoce. Takim osobą ze sławą za pan brat. Stanowią z nią dobrze dobraną parę. Z drugiej strony jeśli ci z przedszkolnego kącika stają się mimowolnie sławni, gdyż los obdarzył ich wielkim talentem, bywają często ofiarą różnorakich manipulacji. Woda sodowa uderza im do głowy. Pani sława jest dla nich czymś obcym i niepojętym. Czują się z nią niepewnie i nieswojo. Nie znają reguł gry i często dają się wyprowadzić na manowce. Zatem żaden typ osobowości nie jest w pełni bezpieczny wobec zaborczej panny popularności.