Rafael Marius

Dziękuję za miły komentarz i serduszko. Staram się przy dzisiejszym radosnym święcie i nie tylko, na co dzień również.

@iwonaroma Czasem ważniejszy jest proces samego poszukiwania od znalezienia. Zresztą nie wszystko daje się odszukać. Już takie jest ze swej natury... nieodgadnione.

@Lidia Maria Concertina Dziękuję za serduszko.

Będzie niebawem dzidziuś.

@Dekaos Dondi Może i lepsze, bo dziura w płocie może przydać się tylko złodziejom, a mur przed nimi chroni... dobytku.

To taka moja śmiała hipoteza na podstawie wieloletniej obserwacji i nie tylko moja. W pewnych środowiskach to nawet swego rodzaju dogmat, a zarazem przestroga przed nadmiernym spoufalaniem się z techniką kosztem natury.

Jasne. Zagapiłem się, a korektor za głupi, żeby to wychwycić. Dziękuję za pomoc. Już poprawione, Tym bardziej dziękuję za uznanie. To mój pierwszy wiersz o takiej tematyce.

Świat kiedyś zwiędnie jak polne kwiaty. Ale nikt nie wie kiedy?

Niektórzy są robotami. Konwergencja ludzi z maszynami. Cywilizacja "postępu".

@Ewelina Dziękuję za serduszko.

Powinien wcześniej umieścić zdjęcie z krokusami i pszczołą, ale lepiej późno niż wcale. I jeszcze z dnia dzisiejszego. Pierwsze tulipany rozchyliły swoje kielichy. Znakiem tego wiosna już przyszła na dobre i złe.

Wzajemnie. A dokąd jedzie ten pociąg okaże się, gdy się do niego wsiądzie.

Dziękuję wzajemnie.

Ze źródła ścieżki zawile płynie z dołu do góry wiecznie tętniący sprzeczność rozdarta ruchem zasłony za bramą jedność objawia imię Spleciona ziemia z niebem w uścisku świątynię wznosi z żywych odcieni kluczem poznania głaz odwalony ukryta wiedza w białym kamyczku Gwiazda rozchyla mrok studni śpiących na dnie umarłym drabina kwitnie serce człowieka tajemny ogród raj zmartwychwstały z urojeń pnączy. Ewangelia Filipa 90a : Ci, którzy twierdzą, że będziemy najpierw umierać, a potem powstaniemy z martwych mylą się. Jeśli nie otrzymają zmartwychwstania najpierw, gdy jeszcze żyją, to nie otrzymają niczego, gdy umrą. Ewangelia Marka 15,38 : I wtedy została rozdarta zasłona Świętego Świętych na dwoje z góry do dołu. Apokalipsa Jana 2,17 : i dam mu biały kamyk, a na kamyku wypisane imię nowe, którego nikt nie zna oprócz tego, kto otrzymuje. Apokalipsa Jana 9,1 : i ujrzałem gwiazdę, która z nieba spadła na ziemię i dano jej klucz od studni czeluści.

Na to pytanie to tylko upływający czas da odpowiedź. Statystycznie rzecz biorąc są spore szanse.

@kwintesencja Może uschła dlatego, że miała dosyć spotykania się w "miłym" gronie rodzinnym. Zatem postanowiła z tym skończyć i na następne święta pojechać sobie do ciepłych krajów z...

A tak jak najbardziej. Tyle, że trudno wkraść się w ich łaski. Czasem trzeba kilku lat... Z drugiej strony, gdy się to uda może zaowocować głęboką wieloletnią przyjaźnią. Ale mnie nigdy nie starczyło cierpliwości.

To już twardy orzech do zgryzienia tak jak skorupa ich otaczająca. W przelotnych kontaktach takich jak moje rozróżnić się nie sposób. Potrzebne głębsze poznanie, a na to nie pozwolą i kółko się zamyka. Wielu introwertyków ma niewielką grupkę znajomych, a resztę traktują jak powietrze. Przeciwnie ekstrawertycy, którzy uwielbiają poznawać nowych ludzi, za to często zaniedbują starych, przeważnie z braku czasu.

@bronmus45 Dziękuję wzajemnie.

@Franek K Z humorkiem i pomysłem.

A z tym to różnie bywa. To zależy od tego czy mają potrzebę kontaktów. Ci co ją mają, ale nie potrafią się przełamać czują się źle, ale to już zadanie dla terapeuty skoro sami sobie nie radzą i to od lat. Reszta czuje się dobrze.

Wszystko tylko w odmiennych proporcjach u różnych osób. Ja bym jeszcze dodał ogólnonarodową depresję. Nie mówię tu o diagnozie lekarskiej, której od dawna już takiej nie ma, ale pewnym stylu życia. Są narody, u których to znacznie lepiej wygląda np osoby z kaukazu są bardzo kontaktowe. U mnie w bloku ich sporo mieszka od lat stąd wiem, również Kubańczycy.

To prawda, gdy byłem młody to było dla mnie jak bułka z masłem, a teraz to już ciężki orzech do zgryzienia.

Niektórzy mają jeszcze do tego twarz pokerzysty. Zatem i z mimiki twarzy nic nie można wyczytać. Również i oczy milczą z nieznanych powodów i bez żadnego wyrazu. Czasem zagaduję w parku podobnych temu ludzi na różne sposoby bez wyraźnego efektu. I tacy wyrastają jak grzyby po deszczu i coraz ich więcej. Jak tak dalej pójdzie nasza planeta zamilknie.

Skrajny introwertyk. Znałem i znam takich osób nie mało.