Rafael Marius

@duszka A ja lubię myśleć i robię to cały czas z wyjątkiem snu. I wcale mnie to nie męczy. Taki mam już typ osobowości.

Ja tam wolę jakąś równowagę między sercem a rozumem. Złoty środek. Tylko pytanie, gdzie on jest?

Moim zdaniem jak najbardziej po środku. Choćby nawet z tego powodu, że publiczność jest motywująca, nie tylko w poezji rzecz jasna.

Mnie też się bardzo spodobała. Była zupełnie inna od wszystkich jej sióstr wkoło. Mam na myśli kolory.

Niestety to prawo jakże często nie jest przestrzegane.

Jak najbardziej w sumie poszukiwanie złota też może być dla kogoś ideą. Nawet znałem takiego człowieka, który przez wiele lat szukał skarbów dla samego szukania. Gdy coś znalazł oddawał do muzeum. Materialnie nic z tego nie miał. Jednak w wierszu bardziej chodzi o toksyczne ideologie, które prowadzą do śmierci. Tak to rozumiem.

Samo wyobrażenie, że złoto może gdzieś być pcha do akcji. Czasem może być krwawa.

@Leszczym Może chodzi o to, że gdy przestanie się pisać pod publiczkę to wtedy można dopiero stworzyć coś wartościowego.

@M_arianna_ Dziękuję za serduszko.

Ja też tak kiedyś miałem. Do liceum chodziłem przy -20 stopniach w letnich butach, bo mi się nie chciało przebierać. A potem się zmieniło. Ale w lecie to nigdy mi nie było za gorąco.

I tak masz dużo lepiej, bo ciepłych dni to może ze 14 w roku się znajdzie. A zimnych ze 300. Zatem ja przez tyle marznę. Niestety nie dla mnie ten klimat.

To już zależy od subiektywnego odczucia. Niektórzy źle się czują, a inni nawet nie zauważą. Ja należę do tych drugich. Zresztą noce są dość zimne i rano to jest całkiem chłodno.

Dzisiaj mówili, że to lato w Polsce ma być najcieplejsze w historii, ale ja podchodzę do tej prognozy sceptycznie. Co innego na południu Europy, a co innego u nas.

Skoro tak mówisz to będę tropił. W weekend ma być powyżej 30 stopni. A we Włoszech nawet 45. To mi się podoba. Szkoda, że u nas tyle nie ma. Gdy kiedyś byłem we Włoszech było 42 i owszem owszem całkiem ciepło. A w słońcu termometr pokazywał 65, to nawet dla mnie nieco za ciepło. Ale w cieniu to akurat.

Owszem nie znałem tej nazwy i kwiatków też chyba nie spotkałem, choć mogę nie pamiętać.

Wierzbówek nie posiadam, a szkoda bo ładne kwiatki, ale chyba niekoniecznie miejskie. Oglądałem w internecie. To pewnie nad morzem. Płatki faktycznie delikatne i rosną w grupach można by się za nimi schować.

@Stary_Kredens Z perspektywy czasu wszystko wydaje się łagodniejsze. Może i tak byłoby więcej spokoju. Zresztą z wiekiem opowiadania są znacznie ciekawsze od tego co dzieje się na bieżąco. Przynajmniej u mnie tak jest.

@Monia Mnie się słowo widmo kojarzy z bezimiennym tłumem w dużym mieście. Codziennie widzi się wiele twarzy, ale żadna z nich nie jest znajoma.

Ano szkoda. Więcej zasłaniaczy, niż odsłaniaczy

@Rafał Pigoń Ładne. Podoba się. Zgrabnie napisane. W moich klimatach.

@Kwiatuszek Kiedyś zakochana w sobie para, spotyka się po latach. Uczucia budzą się ze snu. I jest znowu tak jak dawniej. Ja niczego podobnego nie przeżyłem, ale nigdy nic nie wiadomo.

Ja jestem pewien, między innymi dlatego jestem protestantem, aby mieć pewność zbawienia.

Trzeba wierzyć, że zdążyli. Zawsze to na sercu lżej. A nawet gdyby nie to i tak pójdą do nieba przez wiarę w Jezusa. Skoro wiszą na kościele to należy domniemywać, iż byli wierzący.

@poezja.tanczy Każdy tak ma jak Łaskun Wiadomo karuzela życia. Raz jesteś na górze, a raz na dnie.

Chyba inaczej się nie da. Biblijni prorocy już dawno przestali przepowiadać. Przyszłość jest niepoznawalna. Jednak niesforna wyobraźnia wciąż tworzy własne wizje.