Kwiatuszek

@Filippo Cudowna wiosna! Pozdrawiam!

@Rafael Marius Dokładnie tak i często są tak przytloczeni opinią innych, że nie dostrzegają własnych zalet.

Listek mały, zieloniutki miał ogonek bardzo krótki. Inne listki wciąż się śmiały, bo ogonki większe miały. Smucił się i lamentował, gdyż kolegów potrzebował. Nikt go jednak już nie lubił, bo ogonek miał być długi. Kolor miał za to ładniejszy, dużo od innych zieleńszy. Ładniej bujał się na wietrze. Nie docenił tego jeszcze.

@Leszczym @Rafael Marius @WiechuJK Serdecznie Wam dziękuję!

@ManekDziękuję:-)

@Manek Poezja jest wszędzie, nawet w garnku z bigosem! Jak zwykle świetny wiersz! Pozdrawiam!

@[email protected] Dziękuję za serduszka! Pozdrawiam!

Ktoś kogoś kocha, uśmiechem darzy. Ktoś o kimś śni lub o kimś marzy. Ktoś kogoś w czoło całuje czule. Ktoś komuś teraz zadaje bóle. Ktoś komuś gwiazdę z nieba zdejmuje. Ktoś inny życie właśnie rujnuje. Ktoś komuś kwiaty kupił z okazji. Obiektem westchnień był lub fantazji. Ktoś kogoś goni przed kimś ucieka. Relacji naszych temat to rzeka.

@Rolek Cóż mam rzec, podoba mi się;-))) Szczególnie piękny obraz skrzaciej wioski.

@Hula Bez wątpienia, poezja to inne postrzeganie świata. @Kapistrat Niewiadomski Wiersze dla dwunastoletnich dziewczynek również są potrzebne. Wszak na tym świecie nie tylko my - dorośli żyjemy;-)

@Manek Genialne! Po prostu genialne!

@Kłapouchy Nie wiem czy się aż tak bardzo znam, ale podoba mi się bardzo! Kiedyś gdzieś słyszałam, że każdy zakochany zostaje kiedyś poetą;-)

@Lahaj Energia pozostanie...

@Rolek A to ci Stephen!

@izabela799 Bardzo piękny wiersz! Pozdrawiam.

@LeszczymDziękuję:-)

@Kapistrat Niewiadomski Poprawione:-) Sugestie schowane do odpowiedniej szufladki odpowiedzialnej za pisanie. Dziękuję i pozdrawiam serdecznie!

@Natuskaa Dziękuję za przeczytanie:-)

@WiechuJK Cieszę się bardzo, że się podoba. Nasze umysły to naprawdę ciekawe zagadnienie. Pozdrawiam serdecznie!

@bajaga1 Tak to prawda. A jaka to radość po latach zobaczyć zabawkę jaką się miało. Często tak mam zwiedzając muzea. Dziękuję i miłego wieczoru!

@bajaga1 Powiało smutkiem, ale pięknie. Pozdrawiam!

@Rolek Ciągi dalsze mają to do siebie, że nie zna się ani dnia, ani godziny... ot, po prostu się pojawiają. Dzięki;-)

@TylkoJestemOnaDziękuję bardzo!

Kolejny dzień przywitał nas piękną, słoneczną pogodą. Mój mąż i synek mieli w planie wybrać się do miasta na drobne, męskie zakupy. Nie przepadałam za miejskim gwarem, więc postanowiłam wykorzystać chwilę wolnego czasu na spotkanie z przyjaciółką. Nie musiałam jej długo namawiać na odwiedziny. Mieszkałyśmy tylko kilka kilometrów od siebie, jednak zabieganie dnia codziennego powodowało, że rzadko się widywałyśmy. Przyjechała zaraz po obiedzie. Zaparzyłam kawę i pokroiłam chlebek bananowy, który zdążyłam upiec z samego rana. Jeszcze niedawno nie znajdowałam czasu na pieczenie. Teraz, kiedy większość zysków czerpię ze sprzedaży książek, mam zdecydowanie więcej czasu na delektowanie się życiem. Tak, tak , zaraz ktoś powie : -Jak to? Nie masz czasu na spotkanie się z przyjaciółką a za chwilę chwalisz się jego nadmiarem, który wykorzystujesz na upieczenie chlebka bananowego, tak bez okazji? - Otóż sprawa jest bardzo prosta. Do tanga trzeba dwojga, jak to mawiają. Ciężko było nam się zgrać, bo kiedy jedna miała chwilę wolną druga akurat była zajęta. I tak potrafiło minąć trochę czasu. Usiadłyśmy wygodnie na czekoladowym, welurowym narożniku. Otoczone niezliczoną ilością kremowych, miękkich poduszek. Na szklanej ławie postawiłam kubki z kawą, której aromat roznosił się chyba po całej okolicy. Świeżo upieczony chlebek bananowy świetnie się z nim komponował. Monika wzięła łyk kawy i położyła sobie na talerzyku kawałek ciasta. Jej wzrok zatrzymał się na szklanej ławie. - Aga... Kiedy byłam tu rok temu na tej ławie miałaś zawsze stosy kartek - przypominajek. Przeniosłaś swoje karteczki pamięciowe w inne miejsce? - zaśmiała się. - Pamiętam, że na lodówce też było ich pełno a dziś zauważyłam tylko kilka. Odwzajemniłam jej uśmiech : - Powiem Ci , że ciekawa historia z tymi kartkami. Kiedyś faktycznie musiałam wszystko na nich zapisywać. Ciągle wmawiałam sobie, że jak nie zapiszę to na pewno zapomnę - tłumaczyłam przegryzając świeżo upieczony chlebek bananowy. - Zrobiłam sobie jednak pewien test. Raz i drugi celowo nie zapisałam czegoś na kartce powtarzając jednocześnie w myśli " będę pamiętać, będę o tym pamiętać... " . I wiesz co? Ku mojemu zdumieniu te rzeczy same przychodziły mi na myśl w idealnym dla nich momencie. Myśl o kupnie płynu do mycia naczyń pojawiała się w sklepie zanim skręciłam w alejkę z artykułami chemicznymi. Załatwianie ważnych spraw również dawało o sobie znać odpowiednio wcześnie bez spoglądania na kartkę. - To aż niewiarygodne! - zdziwiła się Monika poprawiając mięciutką, pluszową poduszkę. - Spróbuj - powiedziałam. - Nie masz pojęcia jaką fajną zabawą mogą być ćwiczenia z własnym umysłem. Cały czas robiłam błąd, bo sama programowałam go mówiąc " na pewno zapomnę " . A wystarczyło zamienić to na proste " będę pamiętać "...

@Rafael Marius Dziękuję bardzo!