Tectosmith

@WochenPodoba mi się ten obraz swobodnego opadania razem z liśćmi – bardzo jesienny, lekko surrealny. Pozdrawiam serdecznie.

@sisy89To jest delikatne i ludzkie – jakby człowiek chciał zatrzymać ciepło na przyszłe, chłodniejsze dni. Pozdrawiam serdecznie.

@sisy89Czytam to jak szeptany obraz — prosto i melancholijnie, jak mgła o poranku. Pozdrawiam serdecznie.

@Alicja_WysockaPodoba mi się ta perspektywa — że światło w nas może zostać nawet wtedy, gdy ktoś odchodzi. Bardzo spokojny ton. Pozdrawiam serdecznie.

@Alicja_WysockaPodoba mi się ten motyw “nie zamykaj mnie w tytule” jest w tym dużo delikatności i spokojnego ruchu — jakby wiersz naprawdę był żywą istotą, która rośnie sobie w swoim tempie. Pozdrawiam serdecznie.

@Alicja_WysockaJa w myślach nie miałem drugiego człowieka, ale wiersz jest napisany tak, że i to pasuje. Najistotniejsza tutaj jest własna interpretacja i towarzyszące jej emocje.

@tie-breakNie wiem czy masz tam taką opcję, ale powinna być expozycja. Ustaw na co najmniej minus 1, minus 1.3 i zobaczysz magie we zdjęciach. Polecam :-) @Alicja_WysockaTaki jest właśnie autofocus- uwydatnić to, co najistotniejsze. Natomiast jeśli idzie o wiersz to nie ma tam ludzkich relacji. Dziękuję Ci bardzo i pozdrawiam serdecznie.

@tie-breakPytałem bo nie zostawiłaś serduszka i sobie pomyślałem, że tekst jest do bani. Podpowiem Ci, że tekstu nie trzeba rozumieć, trzeba go czuć a w tym tekście nie ma ironii. Celowo nie napisałem jakie to słowo, żeby czytelnik mógł sobie je wybrać. A zdjęcie ładne, ciekawe, intrygujące. Domyślam się, że robiłaś telefonem?

@tie-breakDziękuję Ci bardzo. Zdjęcie to kawałek mojego okna po prostu. Wiersz Ci się nie spodobał. Jeśli tak jest nie pogniewam się. Pozdrawiam serdecznie.

@huzarcA skały mogą opowiedzieć bardzo wiele, także te obrobione przez człowieka i faktycznie mogą stać się bronią, jak wszystko, co człowiek bierze do ręki. Bardzo dobry wiersz. Na przyszłość jednak radziłbym nie mieszać rymów, to nie wychodzi za dobrze. W pierwszej zwrotce jest super i niepotrzebnie złamałeś to w zwrotce drugiej. Pozdrawiam serdecznie.

@huzarcNa myśl przyszedł mi Silver Surfer i Riddick. U obu panów jest niszczyciel światów tak, jak w Twoim wierszu a na samym końcu jest faktycznie kwiecista łąka. Bardzo ciekawy wiersz. Pozdrawiam serdecznie.

@violettaTak, to prawda. Każdego roku jesień jest inna. Ja, tym razem mam bardzo pochmurną i deszczową jesień. Ma swój urok jednak, ale czekam na odrobinę słońca.

@RadosławCiekawa miniaturka. Słowo "jak" było jak najbardziej uzasadnione i zmieniało przekaz całego wiersza. Nie wiem, która wersja jest lepsza. Ja zazwyczaj trzymam się swojej pierwszej myśli. Pozdrawiam serdecznie.

@RadosławNiby bardzo prosto i swobodnie napisane, ale bardzo dobrze oddaje przesłanie wiersza. Dobry wiersz. Popraw jedynie słowo "dorga" w pierwszym wersie. Pozdrawiam serdecznie.

@violettaPiękny, niby naiwny obraz tak bardzo różny od codzienności. Lubię kolory, które opisujesz. Pozdrawiam serdecznie.

@RadosławDziękuję bardzo. Pozdrawiam serdecznie.

@violettaBardzo piękny wiersz. Barwny i soczysty wypełniony metaforami. Jest tu bardzo malarska, marzeniowa lekkość — jak z letniego snu. Pozdrawiam serdecznie.

@violettaTak to powstało. Najpierw widok za oknem a później zdjęcie. Tekst natomiast sam się ułożył w między czasie. Dziękuję Ci bardzo i pozdrawiam serdecznie.

@Wiesław J.K. Jest w tym tekście spokojna zaduma i dobre wyczucie nastroju miejsca. Pozdrawiam serdecznie.

@AmberNie wiem czy muzyka przetrwa, czy pozostanie jedynie wiatr. A nas faktycznie już nie ma, ale udajemy, że jest inaczej. Dobra miniaturka.

@AmberObrazy bardzo mi bliskie. Dostrzegam ironię, ale przez perspektywę moich doświadczeń gaśnie. Bardzo dobry wiersz dający wiele możliwości interpretacji.

@AmberDziękuję Ci bardzo. Cieszę się, że wiersz się spodobał. Pozdrawiam serdecznie.

To tylko słowo. Nie ma nic więcej. Krótka notatka przyszłości. Wśród złota i miedzi Czerwienisz się wstydem, Otrząsasz liście jakby z miłości. Jedno małe słowo, Bo po co więcej? Wyszeptasz w słońcu i mroku. Nazbierasz kasztanów, Posplatasz warkocze, Zaświecisz błyskiem w oku. To tylko słowo Zapisane w przeszłości, Wyciąga ramiona i blade powieki. Dotyka dnia przemian, Jakby w nicości, Przenika przez mroczne wieki. Raz jeszcze.

@Kamil OlszówkaNie doczytałem do końca, bo nikt kto posiada jakąkolwiek wiedzę i mądrość nie przebrnie przez to wszystko. I właśnie dlatego nie jest mi żal, że prezydent jest, jaki jest. Wy, Polacy, zasłużyliście na takiego prezydenta i bardzo Wam tego gratuluję. Ja natomiast, cieszę się własną wolnością, człowieczeństwem, zdrowym rozsądkiem i prawem wyboru. Zdecydowane nie dla tekstu. Pozdrawiam serdecznie.

Czytając wiersz po raz pierwszy, widzimy tylko fragment — ruch, cień, barwę emocji. Nie zawsze rozumiemy, co autor chciał powiedzieć, bo słowa są jak rozproszone światło, które dopiero z czasem układa się w kształt. Pierwsze czytanie to intuicja. Pozwalamy, by obrazy przepływały przez nas, nie próbując ich uporządkować. Czujemy ton, rytm, niedopowiedzenia — ale znaczenie jeszcze się nie narodziło. Drugie czytanie to powrót z latarnią. Wtedy odkrywamy, że to, co wcześniej było mgłą, ma strukturę — że między wersami istniał zamiar, który wcześniej czuliśmy, a teraz go rozumiemy. Widzimy, że każdy szczegół miał swoje miejsce, a cisze między słowami nie są pustką, tylko przestrzenią sensu. Poezja dojrzewa wraz z czytelnikiem. To nie tekst się zmienia, tylko my patrzymy inaczej — z większą czułością, z mniejszym pośpiechem. Dlatego drugi odczyt to zawsze nowa rozmowa, a nie powtórka. Dla Kai