Tectosmith

@AmberObrazy bardzo mi bliskie. Dostrzegam ironię, ale przez perspektywę moich doświadczeń gaśnie. Bardzo dobry wiersz dający wiele możliwości interpretacji.

@AmberDziękuję Ci bardzo. Cieszę się, że wiersz się spodobał. Pozdrawiam serdecznie.

To tylko słowo. Nie ma nic więcej. Krótka notatka przyszłości. Wśród złota i miedzi Czerwienisz się wstydem, Otrząsasz liście jakby z miłości. Jedno małe słowo, Bo po co więcej? Wyszeptasz w słońcu i mroku. Nazbierasz kasztanów, Posplatasz warkocze, Zaświecisz błyskiem w oku. To tylko słowo Zapisane w przeszłości, Wyciąga ramiona i blade powieki. Dotyka dnia przemian, Jakby w nicości, Przenika przez mroczne wieki. Raz jeszcze.

@Kamil OlszówkaNie doczytałem do końca, bo nikt kto posiada jakąkolwiek wiedzę i mądrość nie przebrnie przez to wszystko. I właśnie dlatego nie jest mi żal, że prezydent jest, jaki jest. Wy, Polacy, zasłużyliście na takiego prezydenta i bardzo Wam tego gratuluję. Ja natomiast, cieszę się własną wolnością, człowieczeństwem, zdrowym rozsądkiem i prawem wyboru. Zdecydowane nie dla tekstu. Pozdrawiam serdecznie.

Czytając wiersz po raz pierwszy, widzimy tylko fragment — ruch, cień, barwę emocji. Nie zawsze rozumiemy, co autor chciał powiedzieć, bo słowa są jak rozproszone światło, które dopiero z czasem układa się w kształt. Pierwsze czytanie to intuicja. Pozwalamy, by obrazy przepływały przez nas, nie próbując ich uporządkować. Czujemy ton, rytm, niedopowiedzenia — ale znaczenie jeszcze się nie narodziło. Drugie czytanie to powrót z latarnią. Wtedy odkrywamy, że to, co wcześniej było mgłą, ma strukturę — że między wersami istniał zamiar, który wcześniej czuliśmy, a teraz go rozumiemy. Widzimy, że każdy szczegół miał swoje miejsce, a cisze między słowami nie są pustką, tylko przestrzenią sensu. Poezja dojrzewa wraz z czytelnikiem. To nie tekst się zmienia, tylko my patrzymy inaczej — z większą czułością, z mniejszym pośpiechem. Dlatego drugi odczyt to zawsze nowa rozmowa, a nie powtórka. Dla Kai

@Berenika97 Ciepły, wzruszający wiersz o pamięci, która nie gaśnie. Prosty, ale szczery — przemawia uczuciem. Pozdrawiam serdecznie.

@Kwiatuszek Lekki i pełen codziennego światła wiersz. Prosty w przekazie, ciepły w tonie. Pozdrawiam serdecznie.

@Waldemar_Talar_TalarKrótko i treściwie. Słowa hasła, które prowadzą w przeszłość. Pojawia się tęsknota za prostotą, Niestety, wszystko ulega przemianie i pozostają jedynie wspomnienia. Pozdrawiam serdecznie.

@AmberProsty, ale bardzo przejmujący wiersz. Przemawia krótkimi wersami i ciszą pomiędzy nimi. Pozdrawiam serdecznie.

@Waldemar_Talar_TalarWiersz bardzo prosty i wzruszający a przez to bardzo prawdziwy. Dobrze ujęte łzy i uśmiech tak pozornie zwykłe. Pozdrawiam serdecznie.

@SomalijaMistyczny i cielesny zarazem — jakby miłość była zaklęciem pamiętającym wszystkie wcielenia. Bardzo bliski mi i subtelny erotyk z ukłonem w stronę fantazji. Pozdrawiam serdecznie.

@Robert Witold GorzkowskiDziękuję CI bardzo. Ciszę się, że wiersz się spodobał. Pozdrawiam serdecznie.

@Robert Witold Gorzkowski Wstrząsający obraz wojny – bez patosu, tylko z chłodną poetycką prawdą. Każdy wers jak ślad po uderzeniu. Pozdrawiam serdecznie.

@Berenika97 Bardzo Ci dziękuję za te przemyślenia. Cieszę się, że wiersz się spodobał. Pozdrawiam serdecznie.

@Wiesław J.K. Bardzo delikatny i czysty obraz — wiersz oddycha spokojem dziecięcej wyobraźni. Czuć w nim tę niewinność, która potrafi zobaczyć świat bez lęku. Pozdrawiam serdecznie.

@violetta Krótki, ale intensywny obraz — czuć w nim lekkość i taniec chwili. Bardzo podoba mi się zestawienie delikatności i energii, które współgrają bez przesady. Pozdrawiam serdecznie.

@violetta Niemalże erotyk. Bardzo ładnie. Pozdrawiam serdecznie.

@Amber Bardzo subtelny obraz listopada — nie jako końca, ale cichego przejścia w inne trwanie. Podoba mi się ten szept między wierszami, w którym chłód nie jest wrogi, tylko potrzebny. Pozdrawiam serdecznie.

@Berenika97Bliski mi ten manifest. Z tym, że niestety muszę powiedzieć, że wilki nie przetrwają (i nie tylko wilki) bez świadomej ingerencji człowieka. Jeśli zaś idzie o samych ludzi to wykazali się po prostu strachem, zawiścią i bezmyślnością. Dobrze napisane. Pozdrawiam serdecznie.

@Berenika97Ja już nie pokonam depresji, wiem o tym. Jestem skazany na tabletki do końca życia. Depresja zbyt długo się we mnie rozwijała. Ale dam radę żyć obok niej. Tak mi się wydaje. Pozdrawiam również.

@Wiesław J.K.To prawda. Dziękuję Ci i pozdrawiam serdecznie.

@AmberDziękuję. Pozdrawiam serdecznie.

@violettaTaka jest jednak rzeczywistość i w tym przypadku wcale nie chodzi o zakochanie.

To było w lipcu. Miedzy półkami w zapachu kartonu i świeżego chleba. Nie szukałem niczego szczególnego. Jedynie codzienności. I wtedy na mnie wpadłaś. Śmiech, lekki, niezdarny a jednak szczery. Tak się zaczyna prawdziwa historia. Kiedy potem pomachałaś mi przy kasie, Świat na moment się zatrzymał W szczerym spojrzeniu. Nikt tego nie zauważył, tylko ja. Nie widziałem Cię od dawna. Dorabiałaś w wakacje. Ale coś we mnie zostało, ten uśmiech, to ciepło, i krótkie potwierdzenie, że istniejemy. Kocham Cię.

@AmberDziękuję Ci. Pozdrawiam serdecznie.