Radosław

@Bożena De-Tre O ! I wiesz czego chcesz?

@Bożena De-Tre A to już można sobie dopowiedzieć ;)

@Bożena De-Tre @miauczenie owies @Tectosmith Dziękuję.

O! Czyli nie odbierasz treści jako zarzut, czy z dziwienie lecz szansę.

Na samym dnie, w pojemniku z używaną odzieżą, przygnieciony empatią bez opamiętania, czeka na okazję strój świętego mikołaja.

I tu jest wyzwanie ;)

@Alicja_Wysocka uważasz, że nawet w przypadku "kropki" trudno o jednomyslność? ;)

Tu prawda jest poezją. Brawo.

Im dłużej żyję, tym częściej stawiam pytanie: Jak można czarną kropkę na białej kartce z tego samego miejsca widzieć inaczej?

jedziemy w górę zjeżdżamy w dół z poziomu ziemi w przedsionki piekła a ponad nami przez stado chmur przebija światło nic tylko czerpać

@violetta Co konkretnie masz na myśli?

@staszeko Myślę, tutaj akurat o tym , że zdobywać można nawet wtedy gdy pierwszy szał minie ... o wtedy zaczyna robić się ciekawie: dzieci, tak zwana proza dnia codziennego - to dopiero jest wyzwanie. Ciekawość przeminie ? Cóż, myślę że tu można (czy też należy) zacząć od siebie ;)

@staszeko Dzięki za korektę w tekście. A co do zdobywania ... jest wyzwanie, jest ciekawie.

Powstało wiele teorii, które mówią o tym co należy zrobić, żeby zdobyć kobietę. Ze wszystkich wybrałem jedną - zacząć od siebie.

@Nata_Kruk Podzielam - trudno być blisko wszystkich.

młodsze do starszego gdybym wiedziało tyle co ty wiesz teraz i miało tyle co mam od urodzenia starsze do młodszego gdybyś wiedziało tyle co ja wiem teraz to byś nie miało nic do stracenia

Bardzo na tak. Pozdrawiam.

@error_erros Myślę, że problem jest bardzo złożony. Z jedej strony można zaobserwować, jak wielu uczniów i uczennic z Ukrainy dobrze poradziło sobie z integracją, nawiązali relacje, aktywnie uczestniczą w życiu społoczeności szkolnej, jednak bywa również inaczej. Wiersz z pewnością nie odnosi się do ogółu. Pozwoliłem sobie na jednostkowy przykład - między innymi stąd konkretne (choć zmyślone) imię dziecka. Odnosząc się jeszcze do Twojej refleksji - tak, dużo zależy od rodziców. I też "lekcję języka polskiego" można rozumieć szerzej - i pozytywnie: w odnesieniu np. do pomocy jaką nasze społeczeństwo udzieliło Ukraińcom, ale również do tego jak w przestrzeni publicznej odnoszą się do siebie ci , kórzy mają różne poglądy.

Kiedy lekcja języka polskiego wchodzi w decydującą fazę, nastoletni Timur dyskretnie opuszcza salę, by pod osłoną ciszy porozmawiać z ojcem. Chociaż dzieli ich porządek świata, obaj okopali się na froncie.

@Nata_Kruk Dziękuję, pozdrawiam i życzę jak najmniej dołków :)

Dzieciństwo: Tuż po szkole gram z kumplami w Dołek. Wygrywa ten, który zmieści w nim jak najwięcej cudzych monet. Dorosłość: Chociaż dół nieco większy, obchodzę go ze wszystkich stron, w imię uczciwie podniesionych pieniędzy.

Piękny tekst. Przewrotnie ujęty. Jeśli pozwolisz, zrezygnowałbym z ostatnich dwóch wersów, ponieważ to sobie można dopowiedzieć,czytając poprzednie. Pozdrawiam

Bardzo ciekawy tekst. Zabawny a jednocześnie prowokujący do głębszej, wielokierunkowej refleksji. W wyrazie "plnowaniu" prawdopodobnie uciekła literka "i" - ale to w sumie drobnostka, zwłaszcza gdy się ją zestawi z Bogiem. Pozdrawiam i gratuluję wiersza

Duży plus za "konstrukcję" wiersza. Myślę, że dobrze mu robią jednowyrazowe wesy, które niejako stanowią pauzę. Mamy tu również pewną klamrę - ciszę na pocztku i dojmujące wrążenie samotności w puencie. Co bym zmienił? Może czcionkę - el to już moja fanaberia. Lecę na wiersz Pozdrowienia

@Wiesław J.K. @Tectosmith Dzięki.