Amber

Podobają mi się niekierowane w gościa wulgaryzmy:)) Pozdrawiam.

Zaistnieć mimochodem. Podoba mi się wiersz. Pozdrawiam.

Poprzez sen sprowokowany książką Michenera stałeś się jej współautorem, nikt takiej książki nie przeczyta.:)) Czytałam Poland, podoba mi się punkt odniesienia Michenera do naszej historii. À propos emigracji czuję się na niej dobrze w roli obywatela świata, chociaż mam tylko dwa obywatelstwa. Pozdrawiam.

Bardzo mi się podoba, że dla balansu poświeciłaś także czas oczom mało atrakcyjnym 😁 Pozdrawiam.

To jednak piórko złote było....:))

Z życia malarza... wzięte :))

Bardzo ładnie piszesz zarówno prozę, jak i wiersze, a to Twoje opowiadanie przeniosło mnie w przedział czasu, kiedy wszystko było możliwe :)) Pozdrawiam.

Opisujesz zdarzenie naturalnie i bez dramatu, że wręcz chciałoby się obcować z tym towarzystwem nawet z nożem w plecach. :)) Wszyscy z Twojego tekstu są sympatyczni, a jedynie zbieg okoliczności skomplikował sytuację. Pozdrawiam 🙂

https://cdn.jwplayer.com/previews/4WQU9NJc?fbclid=IwAR2_-JG2ViO7khYIChLEgiWHeJJZ0q0xwxQ9iTI8UkXcN2uzSSpPSZupfvM Dobry wiersz. Pozdrawiam.

Miniatura związana z naturą Kota i niech pozostanie pomiędzy Kotami. Dziękuję za czytanie. Pozdrawiam :)

Nowa żona, a problemy te same:))

Żarcik z wdziękiem. Pozdrawiam :)

Sympatyczna relacja do wiersza 😊

Jesteś świetna "ekologicznie organiczna":)) Pozdrawiam.

Pancerna piżama działa na wyobraźnię, taki wojownik to rozumiem :)) Pozdrawiam.

@Sennek Fajnie, że Ci się podoba obraz męskiego teatru. Pozdrawiam :)

@Rafael Marius Nie jestem przeciwniczką amatorskiego sportu. Świętnie, że byłeś judokiem, może masz nawet miłe wspomnienia z okresu aktywności w tej dziedzinie. Dzisiaj zawodowy sport budzi dużo kontrowersji. Dziękuję za komentarz i pozdrawiam.

Sport jest sezonem na gladiatorów, kibole mają czas pieniądze i reputacje, jedno bez drugiego traci sens. Olgierdzie dziękuję za komentarz. Pozdrawiam 🙂

Stoisz otoczony wrzawą. Brak przeciwnika podnieca publiczność. On się spóźnia. Teraz ty sam walczysz z nerwowym ruchem ręki. Ponure pomruki potęgują niecierpliwość. Nierozpoczęta walka trwa wiecznie, tak jak oczekiwanie na nią. Zawieszony jesteś na każdym oddechu, każdym szepcie, każdym okrzyku dziesiątek tysięcy widzów. I tamtego z dżinem w ręku też. On dobrze zapłacił żeby patrzeć jak będziesz schodził kulejąc z ringu. Czarno-zielony makijaż, kamufluje łzy przed rozpaloną w reflektorach publicznością męskiego teatru. Sędzia przerywa, wzrusza ramionami, pokazuje dłonie, wykręca usta, odpowiada bez odpowiedzi gdy trener pytająco patrzy. Opuszczasz ring niefotogenicznie zapamiętany w ciemnościach korytarza. Nieodwzajemnioną żądzą krwi wzywasz taksówkę. Wracasz do domu.

Można popłynąć tym tekstem kolejnym dymem z papierosa. Dobrze się czyta Twój wiersz. Pozdrawiam.

....a "w parku na ławce, [...] zamiast patrzeć sobie w oczy patrzą na ... smartfony. " Oni ze sobą w ten sposób rozmawiają, a Ty za dużo myślisz na ich temat:)) ale wiersz udał Ci się. Pozdrawiam.

...dowie się ostatnia i to będzie jak wygrana na loterii, bo co tu dużo mówić, praca twórcza jest wyczerpująca i żmudna, a Mamę trzeba oszczędzać.

Fajna mini i pieseczka urocza:)

Bóg się nie wtrąca:))

Spekuluję, że to cellphone wypadł :))