Amber

...biała dama i biały pan owiani nieśmiertelną charyzmą. Ładny wiersz.

@Rafael Marius Bezludna wyspa jest jak bonus z patentem na wyobraźnię:)

przez otwarte okno wnika obiecana ziemia wpisana na jutro na co dzień tłumaczy tożsamość od teraz do wczoraj od zawsze z potrzeby rozbitka wiem jak kochać wyspę

...jak tu nie kochać skoro kochanie jest na wyciągnięcie ręki:)

Uzasadnione podglądanie w ładnym wierszu.

@Rafael Marius Dziękuję za pozytywną interpretację snu, który być może ma szansę przetrwania w lepszym wariancie. @Waldemar_Talar_Talar dziękuję i pozdrawiam, ja lubię Twoje wiersze...

Pasowałby tytuł Pazurami i wtedy miniatura nabrałaby wydźwięku z puentą.

@[email protected] Ba...dusza ludzka ginąca wraz z ciałem:)) Pozdrawiam.

Grzesiu, bo to była laleczka z „addams family”, oni wszyscy boją się promieni:)

pamiętasz sen w którym spadasz z łóżka niebanalnie nabierany garściami miałeś urosnąć a wystarczyło tylko na długość prześcieradła

Bo życie bywa przewrotne:) Fajny wiersz.

Waldku, dziękuję za słowo. Pozdrawiam.

Nie spotka nas [...] nic złego, bez już, brzmi bardziej przekonywująco:) ....i „plaster co sklei [...] nadziei” i wiersz mi się podoba.

Kapistrat, super cieszy mnie Twój odbiór.??

Marius, dziękuję za czytanie, miło że zwróciłeś uwagę.

Reniu i sowa , każda interpretacja jest dopuszczalna. Pozdrawiam. Rafael Marius, dokładnie tak jak napisałeś :) dziękuję za czytanie.

czas ponad marzeniem nielogiczny demon opatrzony łzami po imieniu śladem rybackich barek bez potomstwa gdzie włos pszeniczny w spojrzeniu umilkł arytmetycznie odwrócone zegary i krzyk rzucony pod nogi ostatnim tchnieniem Alinie pocałunek przywodzi o szaleństwo czytanych z ciszy imion tam oceaniczna niemoc stroi nadzieję ślepo przerysowując litery na lodzie jako liryczny łyżwiarz wpada w przerębel niespokojną obietnicą po krawędzi poematu

Jedynie kukułka mnie nie przekonuje...:))

podejrzliwa podejrzeniem podejrzewa nas nie dam się zmylić podejrzewam podejrzenie wypuść wszystkie dzikie wilki tu powstaje dom a z wilkami precz w narożnym ogrodzie dzikie wilki są w domu wszystko jest w domu tak ma być dziś w oddali okrążają grupę jeźdźców podejrzana podejrzliwość nie dam się złapać podejrzewa samą siebie podejrzliwość podejrzana jestem wilkiem tu powstaje dom a z wilkami precz tam w ogrodzie w narożniku dzikie wilki chcemy mieć w domu wszystko jest w domu tak będzie tam daleko okrążymy grupę jeźdźców

Poruszający i piękny wiersz. Pozdrawiam serdecznie.

w kwadrans rumieni każdego dnia pobłaża na parapecie

Zgrabne haiku.

Ona zdobyła ten kapelusz po trupach:))

Pomyłkowo przeczytałam „uleci zapach snów” i nawet mi się spodobało. Piękny wiersz.

@Phuruchiko Żyję w tym systemie, dlatego wiem, dotyczy on nas wszystkich.