Poezja to życie

Twoje poranne łzy Smakują lepiej Niż dobra kawa A twoja miłość Jest jak ciepła strawa Dla mojej duszy Czy ktoś to rozumie Czy kogoś to poruszy

Była sobie Taka jedna Całkiem urodziwa Ale biedna Więc szukała Kawalera bogatego Choć niekoniecznie pięknego By przy nim być I w dobrobycie żyć

Kocham cię Czy tylko lubię Tego dowiem się Po naszym ślubie

Twoje łzy Już nie wzruszą mnie Gdy odejdę W siną dal I już nie będzie Złamanego serca żal Bo życie to Niekończący się bal A podmuch wiatru Uderza w zimną stal Twoje łzy Już nie obchodzą mnie Gdy odejdę W siną dal To naszej miłości Już nie będzie mi żal Bo życie to Niekończący się bal A w sercu była pustka Był żal Teraz nie ma już nic

Palą się setki róż A ciebie przy mnie Nie ma już Odeszłaś W zapomnienie I tak bolesne jest Bez ciebie istnienie Palą się setki róż A ciebie przy mnie Nie ma już Odeszłaś W zapomnienie I wszystko inne Straciło swoje znaczenie Palą się setki róż A ciebie przy mnie Nie ma już I tak boli Bez ciebie istnienie Bo odeszłaś W zapomnienie A ja już wiem Że nic nie zmienię Bo umarło We mnie sumienie

I już wiemy Po co żyjemy W szarych odmętach Czasu płyniemy W jeden czas Gdy miłość Przyciąga nas Tak blisko do siebie I jest nam razem Lepiej niż w niebie I jest nam razem Tak jak we śnie Płoną róże A ja kocham cię I już wiemy Po co żyjemy Na szalonych falach miłości Wciąż płyniemy

My razem przytuleni Patrzymy w lustro A tam pełno cieni A nasze pocałunki Smakują wiosną Taką piękną i radosną

Ciemnieje a nie jaśnieje A mój świat Bez ciebie nie istnieje Jak plamy na słońcu Czy zobaczę cię W końcu Tak jak cały świat Bez bolesnych strat

I tylko myślę Co ja tu robię Czy znów Zakocham się W tobie Czy będę sam I zamknę się w sobie

Kocham cię I chce się W tobie zatracić Za twoją miłość Wszystko oddać I słono zapłacić Bo ważna jesteś Tylko ty I w dolinie Twoje wyschnięte łzy Kocham cię I chce się W tobie zatracić Bo przecież Ty wiesz Twojej miłości Nie chcę stracić Bo ważna jesteś Tylko ty I w dolinie Twoje słone łzy

My razem W rzece miłości Odmierzamy czas On wciąż płynie A my kiedyś umrzemy I wszystko minie I wszystko zginie W czasu odmętach W odmętach czasu My razem W rzece miłości Płyniemy z jej nurtem Odmierzamy czas Który wciąż płynie A my kiedyś przepadniemy I wszystko minie I wszystko zginie W czasu odmętach W odmętach czasu I już nic nie będzie Nic nie zostanie Tylko cichy wiatr Szumiący na polanie Proszę wybacz nam Panie

Dwa ciała rozpalone I dwa serca wymarzone Stanowią jedność W takim pięknym śnie A wszystko inne Przytłacza mnie

Co tu się dzieje Czy miłość istnieje Czy tylko głupi los Nam prosto W twarz się śmieje Czy tylko cały czas Uciekają gdzieś nadzieje

Bo trzeba żyć Bo trzeba kochać Trzeba śnić O miłości pięknej Która dwa serca rozgrzewa O miłości cennej Która się W białe szaty przywdziewa I prowadzi jak światło Przez całe życie I która się rozlewa Jak wiosna w rozkwicie

Jesteśmy pogrążeni W ciszy W zadumie I nikt nas nie kocha Nikt nas nie rozumie Tak widocznie musi być I chyba trzeba Nauczyć się z tym żyć

@Mbe Dziękuję:) Jak wena dopisuje to trzeba pisać jak najwięcej:)

Kiedy na ciebie patrzę W moim śnie To jesteś Tak blisko mnie I czuję twój dotyk Twoje pocałunki I twoje ciało Którego tak bardzo Mi brakowało I kiedy jesteś W moim śnie To tak bardzo chcę Przytulić cię W ciepłą letnią noc W ciepły letni dzień I kiedy jesteś W moim śnie To tak bardzo Pragnę cię I kiedy deszcz pada I kiedy świeci słońce Które ma taki jasny blask I jest takie gorące

Przytulenie I spełnienie Tylko jedno Ciche westchnienie I tylko ty Piękna radość I nie płynące już nigdy łzy Przytulenie I spełnienie Tylko jedno Ciche westchnienie I tylko ty Razem ze mną Czuję twoje istnienie

Kocham cię Lecz ty mówisz Do mnie Odejdź precz Nie chcesz Mojej miłości A w moim sercu Tyle smutku Zamiast radości Muszę cię mieć, zdobyć Jesteś moim Marzeniem sennym Takim cudownym I takim pięknym

@Mbe Ładny wiersz. Moim zdaniem wiersze o miłości są najlepsze. Pozdrawiam:)

@Mbe Dziękuje. Staram się:)

Nie jesteś Ulepiona ze snów W moich marzeniach giniesz Na tratwie dryfujesz, płyniesz Na bezkresnym oceanie Nie wiesz co wydarzy się Nie wiesz czy znajdę cię Jak potoczy się życie Czy tak jak szare myśli Utkane w błękicie Uciekną gdzieś o świcie

Kiedy nasze dwa serca Spotkają się To ja w końcu pokocham cię I będziemy patrzeć na wszystko Nie w milczeniu Tylko w gorącym uniesieniu

Szukam twojego istnienia W świecie snów Czy zrozumiałem Siebie znów A w krwawym błękicie Wciąż ucieka życie Mamy je przed oczami Gdy jesteśmy sami W świecie snów Czy pokochałem cię znów W blasku księżyca Jest tylko cień i ulica A w krwawym błękicie Wciąż gna życie Mamy je przed oczami Gdy jesteśmy sami W świecie snów Czy przytuliłem cię znów W blasku księżyca Jest tylko strach I ciemna okolica Ciemna ulica Szukam twojego istnienia W świecie snów Czy zaufałem sobie znów

Twoja dłoń I gorące serce Na mnie czeka A czas płynie Jak rwąca rzeka Twoje oczy I gorące serce To jest to Co chce zdobyć Wszystko Na wierzch wydobyć Całą tajemnice istnienia Przecież wiesz Że kocham złudzenia Kocham marzenia