Poezja to życie

Oddycham tobą Nie czuję nic więcej Upadam na kolana Jesteś zguby aniołem I nie ma nic więcej Poza moim przerażeniem Bo zawsze zaczyna się Tak samo i kończy bólem Ale podnoszę się I mocniej zaciskam pięści...

Ocalenie? Czy nic nie warte trwanie Co nam zostało Panie Z tamtych dni Patrząc nocą w gwiazdy

Ty nowa I stary świat A barwy Czarno białe I melodia Wciąż tej samej piosenki Gra tak długo Jak stary jest ten świat

Patrzę w gwiazdy Nie widzę nic Zaciskam pięści Czuję więcej Zamykam drzwi Nie ma już odwrotu Piszę te słowa One wracają do mnie Jak bumerang...

Noc Została mi Tylko noc Bez ciebie "Zostań, kochaj i walcz!" Wołały wszystkie Ptaki na niebie

Jestem... Snem Marzeniem Oddechem I bezwstydnym grzechem A ty jesteś... Prawdą Światłem Życiem I moim lustrzanym odbiciem

Nutka goryczy Zimowa herbata Początek zimy I koniec lata

Porwij moje sny I stwórz trochę Niepokoju w moim sercu Rozbij złe obrazy Nie bądź taka jak ja Wylej morze łez Obudź mnie w końcu I ten cały przeklęty świat!

Ochroń nas Przed zakusami nocy I bądź nam Zawsze do pomocy A gdy zgubimy się Całkiem sami w ciemności To poprowadź nas Prosto ku miłości

Na falach eteru Tak bardzo gubię się I już nie słyszę cię Bo jest tylko mrok I wieczna noc A krzyk zdławiony W gardle Nie potrafi I nie wypłynie na wierzch Juz nigdy...

Łzy Nie czekam na twój powrót Miłość To tylko puste słowa Chłód Nóź wbity prosto w serce Śmierć Wszystkie sekrety wyjdą na jaw

Sto milionów Niespokojnych serc Czeka na kochanie A ty mówisz Boże Usłysz moje wołanie W tym tłumie Tylu głośnych gardeł Niech wydarzy się W końcu coś wielkiego!

Smutek Otwiera każde drzwi A miłość Ukrywa się W leśnej gęstwinie Co jest między nami A co przeminie Nigdy nie poznasz prawdy Bo już nie otworzysz Żadnych drzwi

Będę łzą Która nie spłynie Po twoich policzkach Będę spowiedzią Która nie da ci Żadnego rozgrzeszenia Będę śmiercią Która nie przyjdzie I nie zapuka do twoich drzwi Będę w końcu prawdą Która objawi ci się W najmniej oczekiwanym momencie Będę wszystkim I niczym jednocześnie

Gra muzyka Jesteśmy jednością I trzymamy się za ręce Miłość jest ciszą A dom spokojną przystanią

Naprawimy błędy I zostawimy otwarte drzwi Za sobą Będziemy razem Na zawsze W miłości i przyjaźni Będziemy władcami Naszej jaźni I nic nie zmieni nas Nawet czas Nie zniszczy Naszych śladów na piasku

Twoja krew Morze wspomnień Twoje ciało Zaproszenie do tańca Twój ból Tak szybko świta Twój krzyk Ulice nocą nigdy nie są puste Bez ciebie...

Gdzie jestem? Czy mój anioł stróż Pilnuje mnie? Czy umieram Całkiem sam? W swoim śnie Nie odkrywając Nigdy prawdy O meandrach życia Nie widząc już nigdy W lustrze swojego odbicia Odchodząc tak nagle W piękny słoneczny dzień

Spale wszystkie Twoje wiersze miłosne I odświeżę pamięć Urodzę się na nowo Umrze każde słowo Wraz z tobą Bo rozpłyniesz się Jak prostytutka we mgle Nocą na mieście

Ty byłaś powodem Dla którego trwałem I ty byłaś powodem Dla którego się śmiałem Nawet w pochmurne dni I zimne jak lód noce Ty byłaś ostoją Mojego bezpieczeństwa I skałą która mnie chroniła Przed złem tego świata Widziałem twoje Chrystusowe rany

Płonie czas Jestem niewolnikiem Własnych myśli Odkrywam prawdę Śmierć nie pyta O wiek Walę pięścią w stół Ta druga strona Wydaje się być tak blisko

Czy to byłaś ty? Czy tylko sen Który mi się przyśnił Pewnej listopadowej nocy Czy to był tak realny sen? Czy to byłaś prawdziwa ty? Czy nie było nic Tylko pamięć o tobie Pogrzebana kilka metrów Pod ziemią...

Wszystko Umarło W nas Nawet Niespokojne Oddechy I śmiertelne grzechy Nie ma juz nas Jest tylko czas Który nie wie Co to litość...

Nie było nic Przed tobą Nie było nic Po tobie Prawda pogrzebana W słowie

Tak szybko odejdę A niespokojna noc Będzie krzykiem mojej pamięci Ty już nie otworzysz drzwi Słońce zgaśnie tak nagle (Przed moimi oczami) I zostaną po mnie Tylko ślady na piasku Umrę o brzasku