Poezja to życie

Powiedz Czy warto było marzyć I śnić o świecie Który dawno temu Odszedł w zapomnienie I gdzie miłość to było Jedyne człowieka marzenie A każdy powrót Do domu Był powrotem w ramiona Tej drugiej połówki

Krew wypłynęła Z jego boku Potem krzyczał Gdy umierał na krzyżu: "Boże mój Boże czemuś mnie opuścił?" I wydał ostatnie tchnienie Skończyło się zbawiciela istnienie A więc mój kochany Jezu Chryste! Czy jesteś ze mną? Słyszysz mnie? Patrzysz z góry? Oceniasz moje uczynki? Przecież jestem tylko Podłym grzesznikiem Niegodnym zbawienia Chryste usłysz mnie! Chryste uratuj mnie! I pozwól poczuć się Jak w jakimś pięknym śnie Jezu Chryste...

I co nam przyszło? Żyć w ciekawych czasach Gdzie kłamstwo to prawda Która wychodzi z ust polityka A iluzje szczęścia sprzedają W zielonych pigułkach Dla każdego coś dobrego!

Nie ma słów W twoich ustach I zgasło niebo Świat się nagle skończył Oddechy umarły Życie odeszło I została wieczna pustka

Idę Kroczę Walczę Tak jak każdy O lepsze jutro I o sny i marzenia Które nigdy się nie spełnią

Świat traci Swój sens I umierają gwiazdy A ciemność jest Jedynym ratunkiem Bo ramiona nocy Nigdy nie były tak wygodne

Światło przegoni mrok Tak jak ty wprowadzisz Pokój do mojego serca I nawet w deszczowe dni Połączymy się w jedności Ocalimy nasze istnienia Brodząc w morzu miłości Jeszcze ten jeden ostatni raz

Tylko ty I twój wzrok Skupiony na mnie Nie pozwala mi Nawet na chwilę odetchnąć Potem odchodzisz A twoja nieobecność Sprawia mi ból Bo samotność W czterech ścianach Ma zawsze Słodko gorzki posmak

@Naram-sin A jak Ci się podoba wiersz?

@Naram-sin Tak

Jeden dzień Chłodna dłoń Serce złamane Ostatni pocałunek Ból życia Jej pierwszy orgazm Czas jak blizny Krzyk w ciemności Papieros i kawa Randka ze śmiercią

@Naram-sin To twoje zdanie i ja je szanuje.

@Naram-sin Najlepsze są niedopowiedzenia

Twarze ludzi W tłumie Tak podobne Do siebie A jednak tak inne Tak jak ty i ja I druga strona lustra Tam nie znajdziesz Żadnych odpowiedzi

Prawda i tak W końcu zwycięży Gdy chodzi o ideały Odnajdziesz ją Na końcu drogi Ale z niej nie ma wyjścia Bo to ślepa uliczka Czy to wszystko To jednak kłamstwo?

Chmurzy się Słońce się schowało A słowo ciałem się stało I z ust twoich Prawda ujrzała Światło dzienne Na ołtarzu życia

Jej serce Skrywa tajemnicę Zapisaną W osobnych bytach Jej ciało To otwarta księga Z której czytam Prozę życia Jej dusza To kruchy fragment Z którego zbieram Prawdę o istnieniu

Tak czy siak Odnajdziemy się Bo na końcu drogi Połączy nas kiedyś Wspólny los Zapisany tam wysoko W gwiazdach na niebie

Na cmentarzu Słychać szum liści Słońce przebija się Delikatnie przez chmury A czas jakby zatrzymał się W miejscu To będzie taki ładny dzień

Nie kocha I nie pokocha już A serce zdradzone Serce zranione Topi się w bólu Chłodnych nocy Trzeba zapomnieć Ale dlaczego? Bo nóż wbity głęboko W trzewia boli najbardziej Ale obudzę się I będzie tak jak dawniej Przecież to tylko zły sen!

Słońce grzeje Bzem pachnie maj Jestem zakochany A Ty pachniesz jak raj Zrywam dla Ciebie polne kwiaty A moje serce jest tam gdzie twój kraj A Ty mi miłość obiecaj!

Odejdę Jak ostatni wypalony znicz Nocą na cmentarzu Bez łez Bez smutku Bez powrotu Bo powrotu już Nigdy nie będzie Zgasł jak nadzieja Której się kurczowo trzymałem

Słońce Chmury Deszcz A na jej nagim ciele Podniecenia dreszcz

Pogoń za rozumem Odrobina szaleństwa Proste i wygodne życie Bez zobowiązań To właśnie Ty Kobieta delikatna A jednocześnie Silna zarazem Kobieta którą W tłumie nie każdy zrozumie Oprócz mnie

Byłaś słońcem A ja delikatnym cieniem Byłaś głosem A ja cierpiącym sumieniem Byłaś wiatrem A ja wody strumieniem Byłaś deszczem A ja namiętności westchnieniem