Poezja to życie

Noc Taka pusta ty I już nie robią Na mnie wrażenia Twoje łzy Bo po drugiej Stronie jest wieczna radość I nie ma smutku A pęknięte lustro Powiedziało mi całą prawdę O tobie Tam gdzie są wieczne sny...

Upiory, demony i maszkarony! Obserwują nas z każdej strony! I tylko strach, strach i strach! Każdy i tak w końcu będzie gryźć piach!

Milion myśli W głowie I prawda Jak śmierć Zawsze umiera ostatnia Gdy na cmentarzu wspomnień Zapalam kolejną świeczkę W gonitwie myśli...

Dźwigi portowe Pola naftowe Mechanika ulicy I nieznane dźwięki Z wrzeszczańskiej kamienicy

Cienie rozpływają się Jak we mgle I nie ma ciebie Nie ma mnie Ani drogi Powrotnej do domu Tylko pustka wszechświata Nie mów nikomu...

Kolęda kolęda! Niech się niesie! A aniołek dobrą Nowinę niech przyniesie! O Bożej dziecinie! Urodzonej w tej świętej rodzinie! W ubogim żłóbku w Betlejem...

Buch! Rach! Ciach! Maszyna Czy strach? I życie ukryte Za zasłoną świadomości Bo czas nie ma Dla nikogo litości Gdy pędzi za nieznanym

Pionki w grze Ciało wrze A miasto Usycha w mroku Odchodząc Od swoich ideałów Twierdzy niezdobytej Przez obce głosy Gdzie rozum myśli Mechanicznie a nie fizycznie

Biją Dzwonią I grają Prawdy nigdy Nie poznają Bo mechanizm Nie zwalnia Nie odpuszcza I pochłania wszystko Nawet człowieka Który kiedyś był tak blisko

Dzwony Schrony Kilofy w ruch! Nacisk! Para! Buch! Człowiek wychodzi! Uff!

Kiedy nocą W drzwi załomocą Będę zwarty i gotowy I nie będę przerażony Nie zabiorą mnie Ani mojej żony Bo zaciśnięte pięści Pokażą swoją moc I skończy się Dla nich szybko ta noc Jak z najgorszego koszmaru Bo to życie a nie sen Ukradnę im tlen

Blizny zostawił czas Na mojej twarzy I już nic złego się nie wydarzy A strach zamieni się W spokój Pisany piórem poety Bo tak bardzo Kochamy słowa ulotne Niestety...

Mija godzina Umiera kolejna rodzina A życie bólem malowane Otwiera mi oczy Bo gdy przemoc Rodzi przemoc A noże i kastety Zadają cierpienie Budzi się we mnie sumienie Pora wyrównać rachunki!

Zostawiam świat Szaro bury i zgniły Mój miły Odchodzę W wieczne słońce I wielką jasność Tam gdzie Nie dopadną mnie Nawet za linią horyzontu...

Słońce umarło Tak jak nasze Oddechy na skórze I nie ma nic Tylko bezkres I ciemność A droga pierwsza To droga ostatnia Z której nie ma powrotu I nawet w najpiękniejszych snach Nasze cienie umierają Raz po raz...

Jesteśmy Jednym światłem I złym obrazem Którego nie możesz cofnąć Sprzed swoich oczu Jesteśmy Jednym czasem I śmiertelnym grzechem Którego Bóg ci nie wybaczy Jesteśmy Jednym światem I ponurym śmiechem Który spędzi ci sen z powiek

Oddycham tobą Nie czuję nic więcej Upadam na kolana Jesteś zguby aniołem I nie ma nic więcej Poza moim przerażeniem Bo zawsze zaczyna się Tak samo i kończy bólem Ale podnoszę się I mocniej zaciskam pięści...

Ocalenie? Czy nic nie warte trwanie Co nam zostało Panie Z tamtych dni Patrząc nocą w gwiazdy

Ty nowa I stary świat A barwy Czarno białe I melodia Wciąż tej samej piosenki Gra tak długo Jak stary jest ten świat

Patrzę w gwiazdy Nie widzę nic Zaciskam pięści Czuję więcej Zamykam drzwi Nie ma już odwrotu Piszę te słowa One wracają do mnie Jak bumerang...

Noc Została mi Tylko noc Bez ciebie "Zostań, kochaj i walcz!" Wołały wszystkie Ptaki na niebie

Jestem... Snem Marzeniem Oddechem I bezwstydnym grzechem A ty jesteś... Prawdą Światłem Życiem I moim lustrzanym odbiciem

Nutka goryczy Zimowa herbata Początek zimy I koniec lata

Porwij moje sny I stwórz trochę Niepokoju w moim sercu Rozbij złe obrazy Nie bądź taka jak ja Wylej morze łez Obudź mnie w końcu I ten cały przeklęty świat!

Ochroń nas Przed zakusami nocy I bądź nam Zawsze do pomocy A gdy zgubimy się Całkiem sami w ciemności To poprowadź nas Prosto ku miłości