aniat.

@MIROSŁAW C. dziękuję🤩Miłego dnia

Co za stany, co za stany, człowiek cały czas pijany. Jak na statku – to raz w jedną, to raz w drugą burtę wali. Raz upada gębą w ziemię, raz chce krzyczeć: wszystko zmienię. Góra – dół, Jak karuzela, jak na fali. Tracę oddech, gdy na dole, Tracę oddech, gdy na górze. W głowie myśli wciąż się gonią, tak jak w psiarni. Gdy euforia – kocham wszystko. Gdy tragedia – już nie żyję. Usiądź chwilę na rozdrożu i ogarnij. Myśli ubierz w proste frazy, poodczytuj drogowskazy. Strzepnij z butów kurz, a potem… Chwyć za balans znaleziony w polu kijem i podeprzyj serce, które krzyczy: żyjesz. Swoją równowagę znajdź z powrotem.

@sisy89 No właśnie…. @Marek.zak1Całe szczęście, że zawsze można zacząć próbować. Trzeba się tylko odważyć…ale to takie trudne…

Mała dziewczynka, sukienka w groszki, kokardy jak motyle. Mówi „dzień dobry”, słucha rodziców, w głowie ma marzeń tyle. Każde marzenie szybuje w niebo jak motyl kolorowy. Grzeczna dziewczynka spogląda w górę. Kokardy drżą wokół głowy. Mała dziewczynka w sukience w groszki tańczy boso po trawie. Czeka na miłość i na spełnienie. Spogląda w górę ciekawie. Ale marzenia, jak każdy motyl żyją tylko przez chwilę. Po co ci więc, mała dziewczynko bólu i żalu tyle. Może nie próbuj, szkoda sukienki, jest delikatna przecież. Popraw kokardy, usiądź na trawie, od razu poczujesz się lepiej. Mała dziewczynka siedzi na trawie. Przestaje wierzyć w cuda. Już nie próbuje i tak się nie uda. Motyle płoszy burza

@Jacek_Suchowicz 😂Super

@violetta @violetta zawsze możesz użyć kieszeni płaszcza. Miłego dnia😊

@violetta nie widziałaś chyba młodzieżowych spodni 😜

Ścieżka jeszcze łagodna, a za zakrętem moc marzeń. Idę, i w kieszenie upycham kawałki moich zdarzeń. Niech trącą doświadczeniem, niech służą mi pomocą, wtedy kiedy się zgubię, gdy będę pytać – po co? Niech będą drogowskazem na lepsze i gorsze dni. Najważniejsze jest tylko, z właściwej sięgać kieszeni.

Pachniesz lasem i zielonym szelestem. Nieoczekiwanie sprawiasz, że jestem… Wiatrem, który w gałęzie się wplata, Złotym żukiem, co ze słońcem się brata. Małym krzakiem poziomki w czerwieni. Mchem miękkim, co się kładzie po ziemi. Jestem ciszą i delikatnym dźwiękiem. Jestem świtem spokojnym i wieczornym lękiem, Jestem rosą poranną, co w paprociach się mieni. I błyszczącooką zwinką, zastygłą wśród kamieni. Pachniesz lasem i rozłożystym dębem. A ja się boję, że tylko będę… Mgłą, co rozpłynie się z pierwszym ciepłem. Milczeniem, które nie drgnie nawet szeptem. Pajęczyną zszarpaną lotem szczygła. Ważką, która zgubiła swoje skrzydła, Konwalią białą, zgniecioną pod butem. Dziuplą samotną, w której śpi smutek, Jagodą, co sokiem spływa po dłoni. Strumieniem, którego nikt nie dogoni. A ty będziesz pachniał lasem i drzewem, Lecz czy ja wrosnę korzeniem? Nie wiem.

@Kwiatuszek Dziękuję za komentarz. Pozdrawiam ciepło😊. @Wiesław J.K. 🤣Bardzo podoba mi się taka interpretacja. Pozdrowienia.

@Alicja_Wysocka Dziękuję😍

@Marek.zak1 Ale ostatnia zwrotka raczej potwierdza, że to ten właściwy😉. Dziękuję za czytanie i komentarz.

Tkwię na przystanku w deszczu, mijają mnie tramwaje, a ja tak siedzę i moknę, i wciąż mi się wydaje….. Że jeszcze będzie pięknie, wiosennie i oczywiście, że jeszcze złapię słońce swym sercem, mocno, przejrzyście. Moknę i depczę kałużę, odbicie moje się krzywi. Czekam, aż przejdą chmury, niebo się blaskiem ożywi. Jeszcze chłód kropel na twarzy, jeszcze wiatru wahanie. Nagle nadjeżdża mój tramwaj, dobrze wiem, co się stanie. Zostawię chłód i niepewność, usiądę jak kot na ganku, złapię słońce zza szyby, dojadę do przystanku… Gdzie cisza na mnie czeka, gdzie ciepło wnika w me dłonie, w drzwiach światło znajome, jasne Wracam. Serce nie tonie.

@m1234 😆Może Panów wiosną obudzą też fikołki. Pozdrawiam

@violetta jak to wiosną…😉 @EsKalisia Miło mi. Pozdrawiam.☺️

Otworzyło się niebo kluczem i wysypało obłoki, które trochę nieśmiało stawiają swe pierwsze kroki. A muzyka w pąkach zielonych cicho rozwija się rankiem i swoją nutą dźwięczną przywołuje kochankę. Panie we włosach wiją gniazda. słońcem dodają urody. Nie chodzą, lecz mkną na palcach. Panom fiołkami pachną brody.

@Stary_Kredens Jasne, zapraszam.😉

@Jacek_Suchowicz cudownie. Tu co niektórzy powinni pisać chyba razem. Może można by było się umówić na taki jeden wspólny wiersz. Rzucić temat i pisać. Byłoby ciekawie.😉

@Wędrowiec.1984 A bo ja chyba z tamtych czasów jestem. Zupełnie się w tych nie odnajduję…. z poezją i z miłością. 😉Pozdrawiam

@andreas Świetnie😁. Miłego dnia.

Pewna pani bardzo lubiła flirt i grę. Gdy czegoś chciała, mówiła: „chcę”. Kręciła lokiem, rzucała okiem i usta miała czerwone. A w słowie „chcę” jej „ę” miało filuterny ogonek. Zalotne brzmienie jej trzepoczących rzęs, burzyło słów jakichkolwiek sens. I czarowała, kokietowała, serce jej drżało namiętnie. A w słowie „drżę” jej „ę” ogonkiem igrało ponętnie. Aż kiedyś raz, pojawił się przystojny pan, który w zanadrzu miał sprytny plan. Objął ramieniem, ściągnął na ziemię, rzucił intencją szaloną. Nie dał się zwieść, nie dał się nieść : -„Zostaniesz moją żoną.” Przepadło gdzieś „chcę”, rozmyło się „ę”, a w kokieterii „i” kropki zgubiło. W jej drżącym „tak” nie było już gry... Była po prostu… miłość.

Jutro wskoczę do walizki i zapomnę o wszystkim. O szarych porankach. O natrętnych budzikach. O ludziach nijakich którym uśmiech poznikał. O smutku co dusi i przyciska do ściany. Jutro wskoczę do walizki I oddam do wymiany. Miesiące bezowocne, rozciągnięte jak wata. Zimy bez kochania i zbyt krótkie lata. Okazje nadgryzione i szczęście zapomniane. Jutro wskoczę do walizki i wyruszę w nieznane. Tam gdzie słońce jaśniejsze. Gdzie oddech porywa. Gdzie każdy dzień to początek. Gdzie warto być, a nie bywać.

@Alicja_Wysocka Podobno picie herbaty z takiego czajnika działa energetycznie, ale ja wykorzystałam go głównie jako rekwizyt. Według mnie wygląda bardzo nostalgicznie i pasował mi do wiersza.😉Dziękuję za polubienie.

@Marek.zak1 Cudownie. Zazdroszczę.😊

Kiedy będę już stara to sprawię sobie miękki fotel. Postawię go na skraju lasu tam, gdzie słońce składa swoje promienie. Sosnowe igły usypią się na moich ramionach pledem, a cisza ułoży miękko na kolanach kota i wymruczy dawne wspomnienie. Kiedy będę już siwa, to bosą stopą pobrodzę po rosie i nazrywam kwiatów macierzanki. A potem zawieszę je pod spróchniałymi belkami. Wieczorami zaparzę herbatę w miedzianym czajniku. Krzątając się po minionych latach. wpuszczę księżyc przez okno i znajdę cię między wierszami.