Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

corival

Użytkownicy
  • Postów

    4 811
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    19

Treść opublikowana przez corival

  1. @Michał_78 Masz rację,, wiele miast na świecie można podciągnąć pod ten obraz. Co do errora, sama jestem ciekawa :) Dziękuję Michale za wizytę. Pozdrawiam :)
  2. corival

    Gra rymów

    Z wazonu zetrę już dzisiaj kurz. Pomysł jest przedni, bukiet stanie.
  3. @WarszawiAnka No i po myśleniu. Zastosowałam. Pozdrawiam :)
  4. corival

    Gra rymów

    Nie taki susz zza gór i mórz, już raczej zielsko jeszcze przed śniegiem.
  5. corival

    Gra w skojarzenia. :)

    wycieczka
  6. @izabela799 Nie inaczej. Dziękuję za odwiedziny. Pozdrawiam :) @Dag Staram się zobaczyć światełko w najbardziej ciasnym i kretym tunelu. Dziękuję Dag. Pozdrawiam :)
  7. @Dag Ha :) Dobrze powiedziane. Nie pomyślałam o tym, ale faktycznie... tak to jest. Pozdrawiam :) @WarszawiAnka Pomyślę sobie i zobaczymy, ale dziękuję za czytanie i cenne uwagi. Pozdrawiam :)
  8. Ze szczególną dedykacją dla errora :) Spętana zieleń przy miejskiej ulicy, walczy zawzięcie, choć ledwo oddycha. Spłachetek ziemi wśród rozgrzanych murów, musi wystarczyć... tak postanowiono. Brukowa kostka pali nerwy stopy, słychać sekundy, niecierpliwe rytmy. Rycząca rzeka rwie koryto nurtem, smętna uroda ścian wyrosłych wokół. Czarne dno szumi, sieje szarym pyłem, warczące barwy zagłuszają myśli. A w oddali betonowe raje, mamią kolorem, pozorną urodą. Zmęczone oczy kotwiczą na morzu żywej zieleni. Oddech dla umysłu. Wyspa tak kusi, ulga dla spojrzenia, goni brak czasu skołataną duszę. Tupie więc naprzód, poganiana batem, cień konieczności przesłania marzenia. Później odpocznie, teraz nie ma szansy, nerwowe kroki, mrowisko pochłania.
  9. @Henryk_Jakowiec Humor to jednak podstawa, bo życie bywa, wiadomo, pokrętne, stąd cała zabawa, by uśmiech wyglądał znajomo. Pozdrawiam :)
  10. @Dag Lepiej się Dag nie odrywaj. Niech się toczy i będzie raczej kołem zamachowym, a nie młyńskim. Dziękuję, że zajrzałaś. Pozdrawiam :)
  11. Porusza wyobraźnię, świetlista obecność na nocnym niebie. Daje nadzieję.
  12. @Henryk_Jakowiec Wyraźnie dzień marny nastał, a Henryk się źle coś obudził, bo miast rozweselać słowem, do smutnych wniosków pobudził. Przecinek w tytule chyba nie jest potrzebny. Pozdrawiam :)
  13. @[email protected]ękuję Grzegorzu za jesienną wizytę w leśnej świątyni. Pozdrawiam :)
  14. @[email protected] Jejku, Grzegorzu, podziwiam wielkie Z i do tego z sensem. Pozdrawiam :)
  15. @Henryk_Jakowiec Słusznie czynisz ze smutkami, same znajdą się z pewnością, dziwnie lubią iść stadami, wór dla nich żadną nowością. Pozdrawiam :)
  16. @Henryk_Jakowiec Domyśliłam się, że była prawdziwa Henryku, choć miałam nadzieję, że byli oboje przynajmniej w średnim wieku. Niestety, bardzo często na kobiety alkohol działa bardziej intensywnie niż na mężczyzn. Oczywiście nie zawsze, ale najwyraźniej w tym wypadku też tak było. Bardzo smutna sprawa. Pozdrawiam :)
  17. @Michał_78 Dziękuję Michale za odwiedziny i pochwałę. Pozdrawiam :) @Atypowa Pani@Leszczym, a także "słone paluszki", dziękuję Wam za wizytę i pozostawiony po sobie ślad. Pozdrawiam :)
  18. @Henryk_Jakowiec Tak myślałam, że przy tym tempie wyścigów, długo nie pociągnęli... Pozdrawiam :)
  19. @Pi_Pomysł przetrawiam wciąż jeszcze, choć jednak coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu,że to słówko niezbyt pasuje do koncepcji. Niemniej bardzo dziękuję za cenną sugestię. A co do sylab w tym wersie... ja tam widzę ich 6 :) Pozdrawiam :)
  20. @dach Kilka razy przeczytałam Twój wiersz. Głęboko symboliczny jak sądzę i bardzo osobisty. Nie będę go więc rozkminiać. Piękny... Pozdrawiam :)
  21. @Arsis Trudno słać jakiekolwiek wyznania w stronę tak bardzo oddalonej... wizji. Jak zawsze u Ciebie, podoba mi się specyficzna atmosfera wiersza. Pozdrawiam Arsis :)
  22. @WarszawiAnka Szczególnie podoba mi się forma wiersza. Podziwiam zgrabne wykonanie. Zawiłe ludzkie losy, nici i niteczki, drogi, ścieżki i śnieżynki... ambicje, pewność siebie czasem walą się w gruzy, kiedy upada (albo ginie) szary, nie doceniany, a podstawowy filar gmachu. Pozdrawiam :)
  23. @Waldemar_Talar_Talar O tak, warto być człowiekiem... :) Pozdrawiam Waldemarze :)
  24. @[email protected] Kręci się, kręci świat dookoła Grzegorzu. Dziękuję, że znalazłeś czas na ten wiersz. Pozdrawiam :) @dach Ojej... przyznam, że zaskoczyłes mnie tak wysoką oceną. Dziękuję, choć prawdę mówiąc nie wiem jak zareagować :) Pozdrawiam :)
  25. @iwonaroma Bardzo prawdziwe spostrzeżenie. Pozdrawiam :)
×
×
  • Dodaj nową pozycję...