corival

@Arsis Co też tam się nie snuje po tym domu... to musi być bardzo stary dom, skoro przeszłości wystarczyłoby na słoje czasu, umieszczone w szafowych drzwiach... Pozdrawiam :)

@GrumpyElf Słusznie prawisz, choć przebiegało to w nieco inny sposób... idea przybyła z Chin, z którymi zwłaszcza Okinawa miała od bardzo długiego czasu kontakty, głównie handlowe. Podejrzewa się, że w ten sposób ludzie, a z nimi też obyczaje, idee przybywały. Cieszy mnie, że zainspirowałam Cię do pomysłów i przemyśleń. Pozdrawiam :)

W wierszu starałam się zasugerować mnogość znaczeń i sposobów zrozumienia jednego symbolu, który pojawia się i przekształca w różnym czasie, na wielkich przestrzeniach. Podczas, kiedy dla nas współczesnych jest to zrozumiałe dla obszarów, gdzie ten element (w tym wypadku lew) występuje naturalnie, interesujące jest pojawienie się go na terenach, gdzie go nie ma. Przykładem, który podsunęłam jest lew. Oczywiste niejako jest, że jego moc, siła i witalność zostały dostrzeżone i docenione przez Masajów i Zulusów (między innymi), czyli ludy znane nam z Afryki. Gorzej już z Chinami, a kompletną abstrakcją wydaje się już Japonia. A jednak pojawia się tam i to jako strażnik i duch opiekuńczy. W ikonografii ma podobną formę, więc nie ma wątpliwości, że chodzi o lwa. Podobnie w odległych o tysiące lat czasach. Göbeki Tepe to 11-9 tysięcy lat p.n.e., podobne datowanie ma wspomniana przeze mnie jaskinia Stadel w Hohlenstein w Jurze Szwabskiej i mogłabym przytoczyć parę innych wyobrażeń z późniejszych czasów, gdzie wizerunki lwa są łudząco podobne, choć w czasie i przestrzeni dzielą je tysiące lat i kilometrów. Co ciekawsze wiele z nich, nałożonych na zarys gwiazd w gwiazdozbiorze lwa, zgadza się z ich ułożeniem. Lew, to również wsparcie, "namaszczenie" i opiekun dominanta, władzy i władcy... figurka szamana z jaskini Stadel z głową lwa, wizerunek władcy Apedemaka z Meroe w królestwie Kusz z głową lwa Sekhmet ze świątyni Mout w egipskim Luxorze, Herkules w skórze lwa, Aleksander Macedoński przedstawiony na tetra drachmie również w skórze lwa... Z pewnością, mimo ewidentnych podobieństw, powody powstania symbolu, obrzędowość z nim związana, nazwa, różniły się w czasie i przestrzeni, ale konotacja była zdumiewająco podobna. Przy głębszej analizie pojawia sie również istna gęstwina powiązań, choć zapewne i tak części z nich nie dostrzegamy. Choćby z tego powodu, że jesteśmy ludźmi współcześnie żyjącymi i determinuje nas zastana kultura, nauka, wiedza... Mam nadzieję, że troszkę przybliżyłam Wam treść tego wiersza. Temat ogólnie rzecz ujmując jest bardzo szeroki, bo też i nie jestem tu w stanie przeanalizować dogłębnie każdego ze wskazanych przypadków pojawienia się symbolu lwa. Pozdrawiam :)

@Marianna_ Jak uważasz :) To w końcu Twój wiersz...

gloryfikacja

@GrumpyElf Co do lwicy, jest tak bez wątpienia. Dziękuję za czytanie Grumpy. Pozdrawiam :)

@Marianna_ Osobiście zmieniłabym "umieją" na "potrafią".To bardziej poprawna forma. Znajomość idealna, pomyślałam czytając do pewnego momentu... końcówka wyleczyła mnie ze złudzeń. Mimo to, wiersz podoba mi się. Pozdrawiam :)

Przemknąć przez rzekę po brodzie, zebrać plony z okopowych pól.

pieśń

@iwonaroma Czyli wypatrujmy odrobiny dobrej woli ze strony przeciwnej. To oznaka, że warto włożyć sporo wysiłku w porozumienie. W zasadzie się z tym zgadzam, choć bywają wyjątki od tej reguły. Pozdrawiam :)

@Marek.zak1 Faktycznie, smutne to, ale zawsze pozostanie, jako pomnik taki, gwiazdozbiór. Stare lwisko, ale wciąż całkiem żywiutkie. Dziękuję Marku, że poświęciłeś chwilkę temu wierszowi. Pozdrawiam :) @ais Ais, zastrzeliłaś mnie :) Gdzie wypatrzyłaś tego pluszaka... Cieszy mnie, że znalazłaś tu coś dla siebie. Pozdrawiam :)

@zetjot Z tymi zaimkami to w tym wierszu była cała historia. W pierwszej wersji wyszedł co najmniej dwa razy dłuższy ;) To co czytacie, to już efekt kompresowania i redagowania na nowo.

@zetjot Przecinek dodałam, faktycznie go zabrakło. Zaimków zwrotnych byłoby we wskazanych strofach zbyt dużo. Nie wciskałam ich, bo sens można wyłapać i bez nich. Dziękuję za cenne uwagi i pozdrawiam :)

@Leszczym Ano punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Doskonale to dostrzegłeś. Pozdrawiam :)

@BPW Powiemy... zająć się czymś konstruktywnym ;) Pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Krótkie kompendium o tematyce wierszy. Ładnie zebrane... Pozdrawiam :)

@Konrad Koper Ostatnio widziałam górę lodową na niebie, a niekiedy bywają i góry z ośnieżonymi szczytami... Pozdrawiam :)

@Marek.zak1 Święte słowa Marku. Pozdrawiam :)

@Lahaj Wyłania się z wiersza nieustający obraz walki człowieka o człowieczeństwo. Przynajmniej w moich oczach. Bardzo zgrabnie poprowadzony. Pozdrawiam :)

@lena2_ Z tego wniosek, że i pewność jest potrzebna i niepewność jest w cenie. Ich waga natomiast i nasilenie, zależne będą od zastanej sytuacji. Dobrze poprowadzona myśl. Pozdrawiam :)

Gąszcz powiązanych znaczeń, bujny ogród, pocięty mnogością krętych ścieżek. Labiryntem bez końca. Dróżki biegną przed siebie, krzyżują w wędrówce. Żywy, splątany węzeł pulsuje i się zmienia. Miejsca, czasy, przestrzenie przenika myśl, idea... rozkwita i zanika, pojawia znów gdzie indziej. Błyszczące futro jeży w królewskiej postawie, potrząsa gęstą grzywą lew aksamitnołapy. Pomyka migotliwie, pomrukując z cicha, tysiące lat widziany w bezchmurnej przestrzeni. Kamienny wizerunek: święte Göbeki Tepe, strażnikiem i obrońcą jak shilsa Okinawy. Leo lwim sercem obdarza, wspiera władzę i władcę. Odwagę w krąg sieje, moc i siłę dostarcza. Oryniacki lew-człowiek szaman z Jury Szwabskiej, Herkules w lwiej skórze, chronieni lwią łapą. W obrzędowym tańcu masajscy wojownicy, chińskie lwy witające kolejny rok z rzędu. Zawiłe ścieżki znaczeń, niekiedy zapomniane, nieznane jeszcze kąty tajemnego ogrodu.

@Marianna_ Krótki poradnik jak widzę... zgrabny nawet :) Pozdrawiam :)

@Chawendyk Obawiam się, że jeszcze trochę czasu zajmie, zanim echa ucichną. Pozdrawiam...

@Chawendyk Zebraleś tu w zasadzie najważniejsze myśli w tym temacie. A końcówka, to epitafium dla tych, którzy polegli w tej wojnie. Pozdrawiam :)

@Marianna_ Na wschodzie i na zachodzie obserwować życie co dzień.