corival

@8fun W mojej wypowiedzi słowo "problem" oznacza "myśl", "fakt historyczny" itp. To tak w ramach wyjaśnienia. Pozdrawiam również :)

@Waldemar_Talar_Talar Pozytywnie nastawiony człowiek... chyba nie tylko dni lubi peel jak zauważyłam. Pozdrawiam :)

głębiny

@8fun @Anna_Sendor Pszczoły cieszyły się wielką estymą już od starożytności i to w różnych kulturach. Chrześcijaństwo przejęło ten wzorzec, kontynuując go. Miód uważano za największe błogosławieństwo, symbolizował również dostatek. Niektóre regiony określano więc krainami mlekiem i miodem płynącymi. Tak nazwano Kaanan, a dużo później, we wczesnym średniowieczu tereny ziem polskich, gdzie w lasach mnóstwo było dziko żyjących pszczół, a później też bartników hodujących pszczoły. Miód eksportowano, stąd duża część przychodów kraju i jego bogactwo. Od dawien dawna, także w okresach pogańskich, miód składano w ofierze bogom, jako bardzo cenną substancję. Pszczoła symbolizowała zdrowie i nieśmiertelność (przede wszystkim ze względu na konserwacyjne działanie miodu - miód był ważnym składnikiem przy balsamowaniu ciał w starożytnym Egipcie, ciało Aleksandra Wielkiego zanurzono w miodzie, by przetrwało daleką podróż), poza tym miodu od zawsze używano do celów leczniczych (na różne sposoby). Pszczoła była również uważana za symbol władzy i władcy (daleką kontynuacją tego poglądu, nawiązującą do starożytnej i średniowiecznej przeszłości, były szaty koronacyjne Napoleona, na których widniała złota pszczoła). Pszczoła była również symbolem ładu, porządku, zgody i czystości, co miało odniesienie do całych społeczeństw, a w chrześcijaństwie do Kościoła jako zbioru społeczności skumulowanej wokół tronu Chrystusa i jego namiestnika na ziemi, czyli papieża. To oczywiście tylko taki telegraficzny skrót, poszerzający zasygnalizowany przez @8fun problem. Pozdrawiam :)

@Anna_Sendor Świetnie dobierasz słowa, by zaprezentować myśl, którą prezentujesz. Podoba mi się Twój wiersz, choć osobiście używam określenia "umierać" w stosunku do człowieka, a "zdychać" w stosunku do zwierzęcia. Pozdrawiam :)

@Henryk_Jakowiec Pomyślałam, przetrawiłam i tak oto wymyśliłam, że bez punktów też żyć można, jak i bez kurczaka z rożna. Zbuntowany dziś pradziadek. Patrząc na ów przypadek trudno gadać, więc wynika trzeba przyjąć myśl Henryka. Pozdrowienia dla pradziadka Henia :)

@GrumpyElf Im człowiek jest starszy, tym bardziej zmienia się postrzeganie świata. Rośnie doświadczenie i pakiet przemyśleń. Dobrze ujęte. Podoba mi się tego typu spojrzenie na sprawę. Pozdrawiam :)

W gwiazdy patrzeć całe noce, posyłać w nie setki próśb.

Łódź

poszukiwania

@Pi_ Biedactwo :)

@Pi_ Rytm jest jak kalina: nieprzewidywalny ;) Dziękuję za odwiedziny Pi_, a co do postrzegania natury... dziwak taki ze mnie :) Miło mi, że poświęciłaś czas na ten wiersz. Pozdrawiam :) @valeria Cieszy mnie, że Ci się spodobał. Wspaniale jest móc obserwować przemiany panny kaliny. Pozdrawiam :) @Dag Wiesz, odnoszę nieodparte wrażenie, że Twoje komentarze są jakieś ładniejsze od moich wierszy :) Jeszcze raz pozdrawiam :)

@Dag @Dag Cieszy mnie, że doceniasz Dag moje wysiłki. Staram się i wciąż uczę. Dziękuję, że zajrzałaś. Pozdrawiam :)

@MIROSŁAW C.@huzarcDziękuję Wam za odwiedziny i pozostawiony ślad. Pozdrawiam :)

@MIROSŁAW C.@huzarcDziękuję Wam za odwiedziny i pozostawiony ślad. Pozdrawiam :)

końcówka

@Michał_78 Dziękuję Michale, ja Twoje również. Pozdrawiam :)

@Michał_78 Cieszą mnie Twoje słowa, które potwierdzają, że udało mi się uchwycić życie wrzosowisk. Urzeka mnie ten jesienny spektakl. Równie bujny, jak na wiosnę. Pozdrawiam :)

@[email protected] Przypomnienie, że bez klasyków i ich dorobku nie byłoby kolejnych pokoleń poetów w tym nas wszystkich bez wyjątku... przyda się zawsze. I chwała Ci za to, że temat podjąłeś. Pozdrawiam Grzegorzu :)

@[email protected] I dla młodych panien trochę później. Dziękuję za odwiedziny Grzegorzu. Pozdrawiam :) @iwonaroma Dziękuję za czytanie Iwono. Pozdrawiam :) @Waldemar_Talar_Talar Cieszy mnie, że znalazłeś czas, by zerknąć. Pozdrawiam Waldemarze :) @Gosława Terminowe zajęcia powodują, że na razie jedynie czasami mogę skupić się na czymś innym. Po listopadowej konferencji powinno się uspokoić na jakiś czas. Zobaczymy... Dziękuję Gosławo za wizytę. Pozdrawiam :)

@Henryk_Jakowiec Tym razem bez rymu, bo czas mnie goni tak, że tylko kurz widać. Popieram jednak nie zasypywanie innych recytacją wad własnych. Jedni zauważą te, inni inne, więc po co podsuwać im tacę z pełnym zestawem? ;) Pozdrawiam :)

@animuslumen To bardzo dobre rady :) Pozdrawiam :)

@[email protected] Wspaniały wiersz Grzegorzu. Klasykę należy cenić jak najbardziej. Pisać, koniecznie pisać... Dla mnie najbliższa jest poezja Pindara :) Pozdrawiam :)

Elegancka dama, prześlicznie odziana, życiodajne stopy chętnie moczy w wodzie. Wiosną ubiera gustowną ciemną zieleń, szeleści bogactwem fałd, zakładek, falbanek. Świat umajony przepychem barwnych kwiatów, kusi do zmiany stroju. Czarujące piękno białe bukieciki kwiatków wnet przypina, o przyszłości myśląc w ich ukształtowaniu. Słońce przygrzewa, w krąg buczą miodnice, pocałunki wiatru tajemnicę ukryją: dom śpiewaka pośród obfitej zieleni. Szarość niepozorna z operowym głosem. Nadchodzi czas i bogactwo okazuje dama, odziewa przepych czerwonych korali. Szkliste, połyskliwe, rwą urodą oczy i śmieją do słońca, karmią rozliczne ptactwo. Tańczy na wietrze w purpurowej sukni, drobne, żółte akcenty, czerwone korale. Szata wolno opada, odkrywa nagość. Godność strojna w czerwień, mróz kochankiem damy.

@dach Natura jest szczera, uczciwa i wiele pamięta. Najpiękniejsza jest tam, gdzie mamy nasz "świat". Gdziekolwiek nie dotkniesz okiem dębu i tak zobaczysz w podświadomości ten, który rośnie tam... Piękny wiersz i w moich klimatach. Pozdrawiam :)