corival
-
Postów
4 811 -
Dołączył
-
Ostatnia wizyta
-
Wygrane w rankingu
19
Treść opublikowana przez corival
-
dom tworzą ludzie
corival odpowiedział(a) na Natuskaa utwór w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
@Natuskaa Ech... w takim razie może powinnam zakończyć na tytule? :) Dziękuję i pozdrawiam. Ładnie by to wówczas wyglądało... ;) Jedno jest pewne, zaskoczeniem zrzuciłabyś z krzesła niejedną osobę jak sądzę :) Pozdrawiam :) -
Hominidzi w drodze
corival odpowiedział(a) na corival utwór w Warsztat - gdy utwór nie całkiem gotowy
Rozumiem :) Niewiele takich mam, więcej z mitologii różnych ludów, a zwłaszcza z mitów o powstaniu świata i człowieka... Niemniej dziękuję za docenienie wiersza i co za tym idzie moich wysiłków. Pozdrawiam :) -
pożeranie
-
Zegarmistrz
corival odpowiedział(a) na Wędrowiec.1984 utwór w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
@Wędrowiec.1984 Czas ma to do siebie, że lubi zaskakiwać... bywa też uciążliwy, kiedy ucieka w iście sprinterskim tempie. W Twoim wierszu zegar stał się jakby klamrą, spinającą utwór. Słusznie już wcześniej wspomnieliście, ze przedmioty mają dusze. Też tak myślę, zwłaszcza te dawne, tworzone ręcznie, a nie sztampowo na taśmie. Piękny tekst. Pozdrawiam :) -
kanibal
-
@iwonaroma Bardzo pojemny utworek. Pozdrawiam :)
-
innowierca
-
To wydarzyło się tamtej wiosny.
corival odpowiedział(a) na julia2537 utwór w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
@julia2537 Panom zapewne chodzi o słowo tymczasem, które rozbiegło Ci się w "tym czasem". Interesujący obraz... Pozdrawiam :) -
@Gabrys O tak, to bardzo ważne, żeby nie zadeptać w tym drugim optymizmu :)
-
@Marek.zak1 Czyli lasu macie dużo do buszowania. Nie jest Wam wiecwięc obcy. Na zdjęciu jak sądzę stoi Sowa :) Ładna. Dziękuję za odwiedziny ;)
-
spalanie
-
strzała
-
@Wędrowiec.1984 O, mitologiczny wiersz... nader zgrabny. Krótki, a tak wiele mówi. Też mam trochę takich, ale jak dotąd nie odważyłam się ich wrzucić. Selene też tam jest zresztą :) Pozdrawiam :)
-
heros
-
Do szkatułki czy do dzbanka
corival odpowiedział(a) na Waldemar_Talar_Talar utwór w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
@Waldemar_Talar_Talar Tak sobie myślę, że na wierzchu wyświechtają się, zabrudzą, wypłowieją... to nie dla nich miejsce. Dzbanek, marne dla nich miejsce. Szacunku żadnego. Proponuję szkatułkę na poczesnym miejscu. Wspomnienia ochroni, a kiedy będą potrzebne, zawsze po nią można sięgnąć. Spodobał mi się Twój wiersz. Ładnie spisane :) Pozdrawiam :) -
Jesteś tym, co (pi)jesz
corival odpowiedział(a) na Łucja Maj utwór w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
@Łucja Maj Odstaję od grupy, bo gorącą pijam z fusami przy denku. Inna mnie dobija. Pozdrowienia ślę :) -
@GrumpyElf Mrugnięcie... mgnienie oka... nieuchwytna chwila, w czasie której tak wiele dzieje się realnych rzeczy :) Podziwiam, sama chyba nie potrafiłabym takiej drobinki czasu ubrać w słowa. Pozdrawiam :)
-
@[email protected] Natura niby powtarzalna, a nigdy nie bywa monotematyczna. Sądzę, że nasze wiersze krążące gdzieś tam, wokół niej również takie nie są :) Ech, masz potok ... ja w tej chwili nie bardzo mam w zasięgu jakiś zaprzyjaźniony, ale pamiętam taki... i znam jego źródło :) Dziękuję za odwiedziny i wzajemnie pozdrawiam :)
-
dom tworzą ludzie
corival odpowiedział(a) na Natuskaa utwór w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
@Natuskaa Podstawowa prawda i meritum całego wiersza tkwi w jego tytule. Zgadzam się z tym stwierdzeniem w stu procentach :) -
@Pan Ropuch Podoba mi się to co zawarłeś w wierszu... Chociaż jestem zwolenniczką myślenia to przyznam, że czasem należy wręcz włączyć intuicję, albo odsunąć myśli, żeby nagle otrzymać w darze iskrę geniuszu ;) Pozdrawiam :)
-
@Jo Shakti Źródło, początek rzeki :) Dziękuję za obecność i miłe słowa , pozdrawiam :)
-
Pośród traw, ziół wielu, migocze i błyska klejnotów moc wielka. Umyka w trawie, przejrzystością wabi. Stąd bierze początek pluskające zimno, niteczki radosne, spływa po pagórku. Szuka chyba czegoś. Krystaliczny, wartki, wąziutki strumyczek, biegnie gdzieś przed siebie. Cierpliwie zaznacza ustaloną trasę. Drzew wreszcie dopada bystra strużka dźwięczna. Pracowicie kręci, na koniec znajduje cel krótkiej podróży. Nie taki już czysty, dość również leniwy, z grzywą zieloną. Łypie dość ponuro wód łapczywy strumień. Uroda zanika, choć nie ginie przecież. Brylantowa wstążka zmieszana, rozbita, zdąża ku północy.
-
@Antoine W Dystans do siebie w młodym wieku, to wielka mądrość :) Podziwu godne. A wiersz świetny. Pozdrawiam :)
-
@Iwa-Iwa Czuć w tym wierszu naturalność i prawdę. Życzę uśmiechu :) Pozdrawiam :)
-
@Antoine W Wierzby płaczące, okryte gałęziami jak płaszczem... urocze, chciwe wilgoci, cieniste... Lubię je, odmi9ennie niż topole ;) Tych z kolei nie lubię nie wiedzieć czemu :)