goździk

@pathe Śmierć to początek czegoś nowego. Ujmuje mnie egzystencjalna refleksja z nawiązaniem do świata przyrody.

Chociaż całość mi się podoba, to ta strofa jest dla mnie taka mocno obrazowa. A ulubiony wers to ten pierwszy :)

@Zawierucha7 Takie to dziwaczne, że aż mi się spodobało. Pomieszanie z poplątaniem, ale w tym szaleństwie jest metoda :D

@Waldemar_Talar_Talar A czasami narzekamy dla samego narzekania... Trudno to wykorzenić.

@janofor Ptaki zawsze były dla mnie symbolem wolności. Bo skrzydła, bo latanie. Wolne ptaki latają. Te, które nie rozwinęły dostatecznie tej umiejętności, są w niewoli ściśnięte w klatkach - i nawet, gdyby się uwolniły, latać by nie umiały. Ta "nieufna czułość" jest w zagadkowy sposób dla mnie rozbrajająca.

@Gerber "bo tutaj nic nie jest ważne" - niektórych taka refleksja napawa lękiem, a niektórych na odwrót - nadzieją i możliwościami. Wiersz zdecydowanie udany :)

@Greg80 Choć niektóre rymy niezbyt trafione, to utwór barwny. Jest ukazana rozpacz człowieka po utraconej miłości. Pozdrawiam :)

@Sparrovsky Jeśli już wiersze przyrównać do znaku interpunkcyjnego, to bardziej by mi pasowała w tym utworze pauza. Całkiem niezły koncept byłby też w metaforze poezji jako zbioru znaków interpunkcyjnych ze względu na ich funkcje. Oprócz przecinków są kropki, wielokropki, myślniki, pauzy, cudzysłowia czy nawiasy, znaki zapytania, wykrzykniki... Czuję się zainspirowana, co, zdaje się, raczej dobrze świadczy o Twoim utworze :D

@Dekaos Dondi Początek przekomiczny, druga część już poważniejsza - fajne to :D

@Robert Wochna "goździki muszą być", jakże to pięknie brzmi... Ok, jesteśmy dogadani :D

@Robert Wochna ...tytuł zmieniony, ale wers o tym, że goździków nie trzeba, pozostał? Uuuu... Protestuję! (:D)

@Wędrowiec.1984 Nie wiem, może się mylę, ale mam wrażenie, że czytałam tutaj coś niemal identycznego. Może mój umysł płata mi figle, ale czy przypadkiem nie wstawiałeś wcześniej takiego utworu, a teraz go wrzuciłeś z naniesionymi poprawkami...? :D Przepraszam, nie chcę urazić, bo utwór jest nastrojony na jesień, może stąd to moje pomieszanie. Tak, to te liście szeleszczące. Utwór śliczny. I to akurat jest niezaprzeczalne. Jest w tym nostalgia, i... Kurde. Dopiero ponownie wertując wersy, zauważyłam, że to wiersz rymowany... Nie miałam pojęcia, wybrzmiewał mi w myślach, ale te rymy ani trochę nie są nachalne. Tym bardziej podziwiam. Jest to wiersz taki, jaki chciałabym przeczytać. Pozdrawiam!

@Robert Wochna Jak to GOŹDZIKÓW nie trzeba?! No, słucham! :D

@Aleksander Łukiańczuk Zgrabny sonecik :)

@Wielebor A gdybyś zmienił na drugą osobę? Np.: 'Rakiem Wycofasz się stąd Nie pasujesz tu' Albo jeszcze forma dialogu: "-... Rakiem. -Wycofasz się stąd? -Nie pasuję tu. Zbyt dużo tu zostawiłem." - Ta adnotacja pod wierszem mnie zainspirowała do podania Tobie takich wskazówek. Nie żebyś zmienił, tylko tak po prostu chciałam pokazać, że jest wiele możliwości narracji. Sam wiersz jest niebanalny. Może nie stylistycznie, ale ta refleksja weltschmerzowa podmiotu, a na końcu przykre spostrzeżenie o 'onych' i ich próżności. Pozdrawiam :)

@Rafał Hille Bieg do lasu jawi mi się jako powrót do natury, ucieczka od konsumpcyjnego 'postępu'. Świadczy też o tym konsekwentne zestawianie świata przyrody ze światem współczesnej cywilizacji. Niezwykle to nam opisałeś (chyba to :D). Jestem oczarowana.

@pathe Ile nas w życiu ominęło, bo poświęcaliśmy uwagę na coś innego? W utworze zawarłeś aspekt romantyczny tej ogólnej myśli. I to w jaki sposób! Jakoś ten warkocz z ludzkich kończyn do mnie przemawia... :D

@Sparrovsky Trzeba było typkowi podać jeszcze "matczyzna", bo ojczyzna to symbol patriarchatu :D

@Waldemar_Talar_Talar Lapidarna forma zawsze, bez względu na treść, napawa mnie spokojem, uporządkowuje myśli. Sens wiersza to chyba stwierdzenie, że każdy kawałek szczęścia, dobra jest okupiony trudem, cierpieniem, złem. I na końcu przykra refleksja, że nic innego na nas nie czeka, tylko od nowa ten sam ciąg jednego za drugim...

@hyzwar Taki rozlany sonecik - i dobrze, szablony to tylko wskazówka :D Ostatni wers to taka chwila zawieszenia przed przekroczeniem granicy. Chociaż podmiot wydaje się już stracony.

@Giorgio Alani Taki urok grawitacji... :D

@koralinek Ten komentarz, niestety, czyta się lepiej od samego utworu, bo choć wiersz niegłupi i poprowadzony treściowo ciekawie, to te rymy częstochowskie... Ciężko było się przez nie przedrzeć.

@Father Punguenty Twój erotyk nie stroni od erotyki :D Od strony 'formalnej' polecam trzymanie się jednakowej liczby sylab w każdym wersie, od strony estetycznej - cieszę się z obecności sosny. Dodaje subtelności tej scenie.

@GrumpyElf Proza życia pod przykrywką poezji. Może ostatecznie pozostaje miłość, ale mnie po przeczytaniu wiersza pozostaje cierpki posmak smutku. Każda strofa, fraza trafia w czuły punkt. Ładnie :)

@Sparrovsky Uuuu... Ostro :D Ale taka prawda. Niby chcemy żyć świadomie, ale gdy tylko coś idzie nie po naszej myśli - spychamy to w odmęty podświadomości... Świadomość w roli listonosza - emeryturkę fajnie dostać, ale wezwanie do zapłaty - nie ma nas w domu... :D