goździk

@Nata_Kruk Kałuże odbijają niebo, więc niebo w nich pomarszczone...

@ais Czy kobiety nie mają nic do powiedzenia? I tak, i nie. Kwestia jest złożona. Miałam jednak na myśli, że wychowane w ten sposób kobiety narzucają te same wzorce swoim dzieciom.

@anibas Bezpośredni przekaz, brakuje mi jakiejś tajemnicy, niedopowiedzenia, chociaż pierwsza strofa ma w sobie to "coś".

Ten fragment jest dla mnie esencją utworu. Dla poety nagłe, nieokrzesane natchnienie, które prowadzi usta-rękę, ale ostatecznie potok słów nie prowadzi do konkretnego celu. Potrzeba cudzego snu, by te słowa zapisane może jakoś odratować...? Może i nie o tym, ale refleksyjka zaliczona :D

@Moondog Jakby slowami obraz malowany :) ładnie

@KindOfCrazy Wprowadziłabym więcej chaosu, strzępków myśli, ale to ja. Mój ulubiony fragment. Ale jeśli latarnia krzyczy, to słońce wypala nam bębenki w uszach :D

@ais Tytuł nasuwa mi wiersz Różewicza - Warkoczyk. Inna tematyka, ale fascynujące, że ten warkoczyk jest taki wymowny. Zawarłabym w utworze jeszcze jedną przykrą rzecz - wpływ samych kobiet na taki stan rzeczy.

@Wielebor Nie do końca to ogarnięte, ale "zjełczałe myśli" - bardzo obrazowe i bardzo mi się ten zjełczały epitet podoba. Jedno słowo, a ile może! :D

@Czarek Płatak Brzmi jak wierszyk do ćwiczenia dykcji. Człowiek sukcesu to ten, który to przeczyta na głos :D

@Lidia Maria Concertina Przeczytane z przyjemnością. Bobaskowy mianownik wręcz rozbrajający. A ten naszyjnik z kamieni - nic tylko wziąć kąpiel w rzece... :D Podoba mi się, bardzo :)

@Adam Zębala Cieszy mnie zestawienie Kaina w tym fragmencie: Zawsze smuciła mnie jego historia. Bardzo ładna, przemyślana forma. Dobrze nakreśliłeś, jak niektóre wzorce myślenia mamy narzucone z góry, a nam brakuje refleksji. Na tle religijnym myśl ta prezentuje się wyjątkowo jaskrawo.

@Wędrowiec.1984 Poemacik byłby zacny!

@Wędrowiec.1984 Jest w tym coś wytwornego. Bardzo lubię takie dialogi w poezji na zasadzie polemiki, a mimo że forma rymowana (na ogół nie przepadam), to tutaj pokazałeś klasę. Pojawienie się Poety na końcu i jego przemowa to taka wisienka, dodanie nowego wymiaru. Chcę więcej! :D

@Gori Ilowa Naturalistycznie, wręcz turpistycznie. Wzdrygam się, nie chcę myśleć o swoim wnętrzu w ten sposób :D

@Magda1973 Proza życia w formie poezji.

@sisy89 ...i długopisu tusz się rozmazuje...

@aniat.Ja mam tak w nocy. Świat spowija cisza i bezruch, z tym że czas leci za szybko, powieki opadają... Bardzo miło się czytało :)

@arkadius Nie wszyscy tacy są, ale każdemu się zdarza :D

@Father Punguenty Taka mała nieścisłość się wkradła, bo człowiek nie od małpy pochodzi, ale rzekomo ma z nią wspólnego przodka. No, ale wierszyk zgrabny i zabawny :D

@Sparrovsky Płomień, a potem cienie tańczące po tych malowidłach...

@arkadius Końcówka mocna. Konsumpcjonizm świat zagarnął. Ludzie jak ćmy - na ślepo brną do byle błyskotki. Czy raczej sroki?

@Czarek Płatak Ciekawe, jak piosenka owa mogłaby zabrzmieć... :D Czasem trzeba "pokój" przewietrzyć... :D A już na poważnie to bardzo mi się podoba. Zwłaszcza zacytowany fragment.

@anibas Forma ciut nieokrzesana, bezpośrednia. Jako czytelnik mam wrażenie, że czytam dialog, jaki same ze sobą prowadzisz. Albo raczej wyszedłeś z siebie i do siebie przemawiasz. Bo z dystansu zawsze łatwiej. Podziwiam, bardzo to osobiste i emocjonalne. Tytułowej 'niemocy' trudno się przeciwstawić. Otoczenie zazwyczaj nie ułatwia. Na samym końcu utworu zawarta nadzieja, że jest jeszcze coś dobrego, co nie zostało odkryte. Oby nie na długo :)

No nie wpadłabym na to :D Tkwi w tym wersie wieloznaczność. Najbardziej skupia moją uwagę, choć cały utwór jest interesujący.

@pathe Śmierć to początek czegoś nowego. Ujmuje mnie egzystencjalna refleksja z nawiązaniem do świata przyrody.