Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Nefretete

Użytkownicy
  • Postów

    1 678
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    1

Odpowiedzi opublikowane przez Nefretete

  1. /Proza poetyczna/

    Nie porzucaj swojej rodziny gwiazd,
    gdy trauma otwiera furtkę diabłowi
    do duszy zdesperowanej na Ziemi,
    której kontaktu szuka tak niewinna;
    serca delikatność wspólna środkiem
    oka patrzy — kiedy coś się dostało,
    trzeba oddać to w zamian za niebo
    i idąc naprzód, krok wstecz wykonać

    Dla sparowanej torem przed oczyma
    lot bez przeszkód scedował 'Mój Świat';
    z wiatrem przyspiesz i lądu nie blokuj,
    procesem będzie udrożnianie dróg,
    by każde słowo poznał jeden wróg
    i wtedy miłość powie — precz, precz!
    Zło opuści mur, dostęp pełny da do

    Amen!

    *Ktoś dopowie: kiedy byłeś dzieckiem;
    piaski ze wspólnych kuwet świadomie
    naświetlały psem i kotem piaskownice,

    dzieci rozpoznały księżyc i słońce,
    z gwiazd budują podwórka na plaży dla
    gniazd — tak przejeżdżało hulajnogą

    Nieświadomych ludzi opętane zło
    tkwi i tkwiło w garnku — co zostało?

    Przestrzeń prawdy kosmicznego wiatru,

    co wyrasta dwulicowością pudła,
    bębnić dorosłość będzie jedną racją;
    jawnie rozkopany laur nie spocznie,
    debetonizacją wyśle część muru
    do ciebie we śnie, sygnałem na jawie!

    Miejsce zwalnia na operę w teatrze
    pośrednik Absolutu — twoja MTJ(emtej)

     

     



    ___________________________________________________________

    *— dzieci tracą zdolności atawistyczne osiągania OOBE,
    gdy ich faza rozwojowa dostosowywuje się do Świata jawy.
    Nielicznym jednak udaje się zatrzymać 'kurtynę'.
    Ona wam daje podpowiedź!

    *********************************************
    Wiersz, który czytacie, jest nie tylko poziomem kauzalnym w treści, ale przekroczeniem granicy z MTJ(emtej), dzięki której mogę wszystko przelać do jawy! Zdradzam wam cały zamysł samego cyklu, wykluczając z niego wiersze polityczne, jakie w nim się znalazły...

    Miłego czytania

    Świątecznie wszystkich pozdrawiam z Nowym, nadchodzącym Rokiem 2024.
    Bez odbioru do odwołania!
    Bawcie się dobrze
    Pzdr!

  2. @Corleone 11 szkoda, że nie ma tytułu, ale to mój problem nie autora-:)

    A całość

    W dniu 18.12.2023 o 00:14, Corleone 11 napisał(a):

    obejrzyj się:

    minione godziny, dnie i noce pokazują wartość Dystansu

    a ławeczki przy grobach całego [świata 

    Dystans! Tak, to zrozumiałe dla każdego człowieka, który pojmuje jego istotę.

    Natomiast Świat i Wszechświat nie mają żadnego dystansu i względem każdego człowieka jest jego szersze poznanie.

    Dystans się rozciąga!

     

    Bardzo ciekawie u ciebie.

     

    Świątecznie pozdrawiam!

  3. @Corleone 11

    W dniu 7.12.2023 o 20:39, Corleone 11 napisał(a):

    Mm, Bardzo podoba mi się Twój Wiersz. Pointę - śmiało, tak! - mogę nazwać tyleż Prawdziwą, ileż Znakomitą 🙂

       Widocznym jest wpływ Jasnej Strony Mocy na umysł Autora 🙂 ...

       Serdeczne pozdrowienia. 

    Dopowiem tylko , że pojedyńcze wiersze to nie są; tworzą cały cykl

    i nie przeczę, że mota się świat w puzlach całej układanki-:)
    Dzisiaj wstawię coś, co dopełni całość!

    /gotowy komentarz z innego portalu/

     

    Bardzo się cieszę, że treść się spodobała i zostawiony komentarz pod treścią napawa mnie do dalszego działania w tym kierunku. Chodzi o stan 'Bardo' (pomiędzy), który już opanowałem; szczegóły ze snu ulataniają się wraz z przebudzeniem, co jest normalną rzeczą. Ale, jest ale!

     

    Świątecznie pozdrawiam i dziękuję!

     

    @Leszczym

    Wesołych Świąt życzę  i dziękuję za zainteresowanie.

     

    Pozdrawiam was wszystkich!

  4. @bronmus45

    Szczerze się przyznam, że przyciągnął mnie tytuł wiersza i samo zaskoczenie

    w treści zrobiło miłe wrażenie.

    Trzy zwrotki:

    — wstęp

    — rozszerzenie

    — zakończenie z puentą

    /z podobaniem się czytam/

    Dlatego sądzę, że tekst z pierwszej ręki, czyli surowy warto badać (tak mi się wydaję, a może się mylę);

    i tak:

    ' - zdolna zaskoczyć niespodziewanie

    i dotyk czujesz całym sobą'

    /pierwsza propozycja, z którą sam autor nie musi się zgadzać/

     

    'Wiara w jej wieczność często pryska'

    Owszem, zgadzam się, że wieczność to substancja Boga.

    Do słowa 'pryska' dodałbym coś, np. czar, bańka:

    'Wieczność jak bańka często pryska'

    /można kombinować ze słowem wiara i czar,

    mnóstwo możliwości pozostawiam autorowi wiersza/

    ***************************************************

    Konkludując, napiszę, że tekst się podoba!

    Pozdrawiam

  5. /Slam poetyczny/

    **********************************

    Ciało musiało poczuć skok
    do morza bliżej niż dalej
    świadomie zostawia aport
    i pies do twarzy podbiega 
    po śladach butów na plaży

     

    Wciąż liże i czując mą kość
    szczeka tak do właściciela:
    'hauhau ułłł-yłłł -hauhauhowww?'

     

    Swoim 'orbem' duszy w oku
    miłość tak cielesna morzem
    las cały z fal mórz stworzyła
    myśli zerem jak harmonią
    eter po całościach szklił się; 
    z ciał poczęły już człowieka  
    istotą w kwadransach kilku  
    spoglądając kulą w niego

     

    Nowym narodzeniem leżąc!
    Martwe oczy plus powieka
    w tłum resystutacją swoją 
    dały stacją moją — sercom 
    obraz sytuacji w myślach
    twego dowodu tożsamość
    że istnienie jest powodem;
    napojem wyskokowym wód 
    tkanką mięsną tego ciała
    odzież insomnią stworzyła
    by przezroczystość ta żyła
    nićmi zawieszonej duszy 
    dziecka: kanwą jego splotu 

     

    Nie jesteś tylko kością krwią! 
    Wodą — czajnik wyparował?
    Świat oglądaj za mgłą osią 
    Geografię map jajnik twój 
    iskrzeniem z prąciem umysłu
    wskrzesza oczom Wszechświat;
    kosmosem zobacz renesans — 
    we Włoszech mur Berlina krusz 
    i bez granic poczuj miłość
    które wypełnią każdy brzeg  
    w zakamarkach tożsamością
    ciała — duszy — świadomości

     

    Serca oddech wciąż na plaży!
    Bez karetki — psu — dziewczynce;
    jestem wdzięczny oczom palcom:
    miejscem gdzie był byt wskazały
    kiedy kąpiel on brał w falach  
    ze snu budząc lekcje morza 
    człowiek wrócił już do ciała 
    świadom zakazanych technik
    wie — tak Jezus Chrystus wiedział
    wiedzę tając z gór indyjskich —
    jak mur kruszyć sadów rajskich

    Amen!

    *********************************************************

     

    /wiersz napisałem nad morzem w miejscowości Rockanje;
    jest kontynuacją treści z całego cyklu —wstawiłem drugi, bo pierwszy był wprowadzeniem/
     

  6. 1 godzinę temu, Nata_Kruk napisał(a):
    W dniu 3.12.2023 o 22:42, Corleone 11 napisał(a):

    (...)

    o morski brzeg uderzają kolejne face

    (...)

    Chyba chochlik się wkradł... :) chodzi o fale, prawda.?

    Ładnie o... nieuniknionym przemijaniu... jak napisał Rafael Marius.

    Pozdrawiam.

     

    ps. Mam w swoich coś w temacie... "fala".

    'o morski brzeg uderzają kolejne face' 

    =

    o morski brzeg uderzają kolejne twarz

     

    Czy nie chodzi o pobudkę? Jakiś alarm?

    Pozdr

     

  7. 14 godzin temu, Bożena De-Tre napisał(a):

    Prawda i to jest lekarstwo właśnie.Pisanie pod „ strzechy” i do możnych🙄…środek przetrwa.Pozdr.

    /Nad okapem każdego myślicicela

    jest strych, co nie wiąże myśli i oka/

    (fragment)

     

    Owszem, środek przetrwa, tylko trzeba(tak uważam) wpierw go poznać.

    Moim skromnym zdaniem, prawda staje się/stała się przeterminowana...

    I tak, się nie poddaję.

     

    Pozdr!

     

     

  8. @Corleone 11 

    Bardzo ciekawy obraz, przed którym widzę mnóstwo interpretacji.

    A skoro o niej, w moim wydaniu chodzi o wybór.

    W dniu 3.12.2023 o 22:42, Corleone 11 napisał(a):

    wszystkie podobne do siebie, każdą wieńczy [grzywa piany 

    Tu jest bardzo ciekawie i domniemywam, że chodzi o płytkość i spokój, w jakich człowiek czuje się 'pozornie' spełniony, pomimo,że narzeka na czegoś brak? Chodzi o spełnienie, tak mi się wydaję-:).

    Istnieją poprzeczki, te fale, które blokują człowieka, bo ich potęga jest zbyt wysoka, a zmianę ich interakcji zawdzięczamy jej. 

     

    Pozdrowienia!

     

  9. @Tectosmith

    Głęboka treść! Podoba mi się bardzo.

    Sam tytuł wiersza koegzystuje z treścią,  a oba światy to Świat zawarty w parze oczu! Duszy.

    Podobają mi się zwrotki: pierwsza wprowadzająca i ostatnia wyprowadzająca całą treść ku nadziei i początkowi uczucia.

    Oraz słowo 'zawirowanie' dobrze  jest dopasowane do treści. Dla mnie osobiście ten wiersz jest formą nie tylko wiersza, ale również pewnego rodzaju afirmacją, jaka potrafi czynić cuda! W postaci śmigła-:)

     

    Pozdrowienia!

     

     

     

  10. W dniu 3.09.2023 o 23:28, poezja.tanczy napisał(a):

    Różni się tylko

    Skala i motywacja

    Z całości tego tekstu, który dla mnie jest powyższą frazą, clue całego wiersza, mogę dopowiedzieć jedynie, źe myśli nigdy nie idą w parze z sercem(w teorii), w praktyce wygląda to nieco inaczej, gdy poznaje się własne ego i jego słabości usiłuje człowiek poznać na rzecz zdefiniowanej wolności bez niego. A jeśli już, to skala i motywacja, które skłaniają nas do poznania samej istoty ego, dają odpowiedź. Trochę filozoficznie w mojej wypowiedzi, ale myślę, że warto się przyjrzeć samemu procesowi przekształcania drugiego 'ja' —  w lepsze ja.

    Całość z podobaniem się czytam.

    Pozdrawiam!

     

  11. 11 minut temu, Corleone 11 napisał(a):

     Wszystkie nasze myśli biorą początek z Absolutu. A wszystkie - lub tym samym - wielkie dzieła sztuki zostały zaczerpnięte, są obecnie czerpane lub zostaną zaczerpnięte z Pola Wszechwiedzy Wszechświata.

       🙂 Czekam zatem na Twój kolejny wiersz. 

       Dziękuję Ci bardzo za pozdrowienia, które niniejszym serdecznie odwzajemniam 🙂 .

       Wszystkiego pozytywnego!

    Jest cena wszystkiego, co zapisałem już, tak jak Openheimer, twórca bomby atomowej(polecam film) źle obchodził się z ogniem Prometeusza, przynosząc tylko szkody dla świata. Na szczęście zrozumiałem, że woda jest przewodnikiem.

    Pozdrówka!

    Wszystkiego najlepszego

  12. 1 minutę temu, Corleone 11 napisał(a):

    Tak, zaciekawiła - a czytanie sprawiło przyjemność 🙂

       I masz rację: rozszczepiamy sfery rzeczywistości, czy to duchową, czy emocjonalną czy wreszcie literacką. Na dobro i zło, emocje pozytywne i negatywne, prozę i poezję. Tymczasem one współistnieją, pochodząc z jednego i tego samego Źródła - Osobowej Przyczyny Wszechświata. 

       Serdeczne pozdrowienia 🙂 .

    Jeśli to rozumiesz, to ja się zgadzam z wersją twoich myśli.

    Pomnażam to, co znajdują w absolucie... myśli twórcze.

    Nie funkcjonują tylko w umyśle, jedynie jako dotyk samej miłości,

    w świadomości dopełniają dowód tożsamości!

    O tym będzie kolejny wiersz.

    Dziękuję, jeszcze raz pozdrawiam ciebie!

     

  13. W dniu 8.11.2023 o 10:20, error_erros napisał(a):

    Doceniam patent, kiedyś czegoś podobnego próbowałem i wiem, że to nie łatwe zadanie, bo poległem totalnie :P Co do samej treści, to cóż, obawiam się, że jej nie rozumiem xD

    Tak! Patent owszem, chyba zapożyczony dogłębną analizą wierszy sylabicznych, sylabotonicznych i tonicznych, albo i

     nie. Czy to jest łatwe? Myślę, że nietrudne.

    Natomiast sama treść jest ściśle powiązana z darem i przekleństwem, jakie doskwierają piszących schizofrenikom( w teorii)

    w praktyce

     

    Dziękuję za zajrzenie do treści i zostawioną refleksję pod wierszem.

    Pozdrawiam!

     

     

     

    W dniu 8.11.2023 o 22:25, Rafael Marius napisał(a):

    A czemu dla leczących się, by się nie nadawał?

    Postawiłeś bardzo dobre pytanie, na które odpowiem!

    /Ci co się leczyli, długo nie żyli

    Barany cieszyły i dług spłaciły/

    ...

    Dziękuję za zajrzenie i zainteresowanie się treścią.

    Pozdrowienia!

    W dniu 10.11.2023 o 17:12, Leszczym napisał(a):

    Pomysłowe !!!!!

    Cieszę się, dziękuję!

    Pozdrowienia

×
×
  • Dodaj nową pozycję...