Adam Zębala

Jesteś mistrzem słowa Twoje liryki robią na mnie wielkie wrażenie.

Słońce w oczy mi zaświeci, topiąc lód mojego serca. Bestia zmieni się w istotę dobrą. Oczy jej mają kolor niebieski. Trzymajmy się za ręce, chodźmy razem pod niebo, tam bogini piękną pieść śpiewa. Nagle wiatr zawiej, przyjmując rolę orkiestry. Koncert się zaczął, słuchajmy niebiańskiej pieśni. Niech ta chwila trwa wiecznie. Wicher wieje, ktoś mu nuty trzyma, strony zmienia, by grał dalej. Ale wiatr nagle ucichł, koncert się zakończył. Nadchodzi cisza. Wracajmy więc do siebie, idźmy do ponurej rzeczywistości tam jest jutro i nie ma końca.

Na polanie ogień płonie, Drewno coraz mocniej się rozpala. Popatrzmy w płomienie, Ogień to zwiastun, coś nam mówi. Każda szczapa to nasze życie. jedna maleńka iskra to nasz czas. Jesteśmy częścią świata, Marzymy i układamy wielkie plany. Świat się zatrzymuje, czas już nie ma władzy, jesteśmy piękni i tacy zostaniemy. Dwie chmury zbliżyły się do siebie, trzymają się za ręce, mają duszę i serca. Jutro też będzie dzień wzejdzie słońce. Przed wschodem słońca ogień zgaśnie, mapa życia zniknie. Chmury się rozpierzchną. Szukajmy ich chodźmy daleko przed siebie tam gdzie nas oczy poniosą gdzie kończy się horyzont i nie ma już nic.

Odpowiedz mi melodio, Czy ty jesteś w mojej głowie? Czy rządzisz moimi myślami, Może kierujesz moim życiem. Powiedz mi czym jest szczęście, przytul, wypowiedz magiczne zaklęcie. Stań w drzwiach pomachaj ręką, Powiedz że nic się nie stało, Nie mów wybaczam i proszę wybacz. Powiedz że to co się stało, To nigdy się nie stało. Popatrz swoim magicznym wzrokiem, od którego kwitną kwiaty. Powiedz że już nie odejdziesz, A jutro zostaniesz na zawsze. Ulecz serca ranę, ucisz głos sumienia. Niech moje myśli będą tylko we mnie, a zakręt mojej drogi nigdy się nie skończy.

@ais Dziękuję, Ci bardzo za dobry komentarz. Na pewno wezmę to pod uwagę.

Widziałem Cię wieczorem wśród gwiazd na niebie. Ty siedzisz na Tronie na głowie masz koronę. Ubrana jesteś w suknię ze szczerego złota, ozdobiona szlachetnymi kamieniami. Twoje włosy lśnią w blasku księżyca a twoja postać rozświetla pogrążone we śnie niebo. W ręce masz berło zakończone sercem i rzucasz ogień miłości na ziemię.

@Nata_Kruk Dzięki za dobry komentarz, jest naprawdę świetny. Pozdrawiam.

Mamona świat opanowała i rolę Boga przyjęła. Ludzie pokłon mamonie oddają, zasady i świętość do trumny złożono. I w hołdzie mamony do stóp jej rzucono. Do końca świata panować będzie. Potężni tego świata w kolorowe garnitury ubrani, kłamstwo zadają sobie oraz innym. Ludzie lektykę niosą, a na niej mamona dumna i potężna. Kiedyś koniec złych rządów przyjdzie i sprawiedliwość wróci. Ślepi odzyskają wzrok, a skamieniałe serca zmiękną. Słychać głos z nieba, tylko mamonie ufajcie bo to wasza matka. Bez nie żyć nie potraficie. Ona was w moje ramiona prowadzi. U mnie jest tylko ciemność długa niczym polarna noc. Dzień już nie powróci odszedł razem ze sprawiedliwością.

Ustawię ogromny tron dla Ciebie Wysoki pod chmury, cały ze szczerego złota zasiądziesz na min Cesarzowa wszystkich ludzi. Będę Twoim sługą oddanym na zawsze. Wszyscy ludzie będą patrzeć w Twoja stronę, aby podziwiać Twoja urodę i Twój majestat Na głowie będziesz miała koronę ozdobioną księżycami Jowisza. Do stóp będą padać Ci gwiazdy a wszechświat będzie poddany Tobie. Gdy będziesz szła ludzkość będzie kłaść dłonie pod Twoje stopy, abyś ich nie skaleczyła idąc po nie równej drodze. Twoje spojrzenie to skarb a twój uśmiech to najdroższy klejnot. w twoim sercu jest miejsce dla każdego każdy znajdzie w nim ukojenie.

Kobieto jesteś rajskim kwiatem. Kwiatem bardzo pięknym i wyjątkowym. Twoje pąki są pachnące, kwitną zawsze bez względu na pogodę i porę roku. Kwiat którym jesteś będzie kwitnął zawsze. Lata i wieki będą upływać, a wszystko wokół będzie dotknięte śladem, śladem mijającego czasu, lecz nie Ty. Ty będziesz nadal piękna, nie dosięgnie Cię upływ czasu, bo jesteś wieczna. Jesteś najpiękniejsza w rajskim ogrodzie. Twoje kwiaty górują nad innymi, smutnymi, brzydkimi. Do nich nie dociera światło, bo ustępują miejsca Tobie, bogini. Każda kobieta jest piękna. Każdej należy się szacunek i część. Każda Kobieta jest boginią.

Noc już zapadła. Stoję w oknie patrząc w niebo. Nagle serce ze mnie wyszło, do góry się wzniosło. To ty Boże mi je wyrwałeś, gwóźdź mi w serce wbiłeś! Chcesz abym cierpiał? Na niebie złoty rydwan pozycje do walki zajął. Zanim białe, na przeciwko czarne stanęły. Bitwa rozszalała, cierpią ludzie i zwierzęta. Miecze wbijają w swe ciała wojownicy. Jęki słychać na ziemi. Ja ukochanej swojej szukam, ona jest bardzo daleko. Nasze serca biją bardzo mocno, one się słyszą. Na niebie bitwa ustała, wojownicy straty liczą. Moje serce wróciło, ślad po gwoździu został na zawsze. Rana jednak nie krwawi, spokój powoli powraca. Zwaśnione strony rozejm zawarły, pokój zostanie na dłużej.

A po nocy nadszedł dzień. Słońce wzeszło jakby czerwonym kolorem malowane. Zmęczony chyba zasnąłem, marzenia zasnęły ze mną. Tęsknię za dziewczyną, za jej blond włosami, za jej białą suknią uszytą z porannej mgły. Jej włosy poszarpane, jej oczy niebieskie świecące niczym latarnie, których po nocy jeszcze nikt nie zgasił. To chyba sen, bo znowu widzę dziewczynę. Jest gdzieś daleko, patrzy w moja stronę. Macha do mnie ręką, ona chyba mnie woła by mnie utulić niczym kochanka, albo zasnąć ze mną i nigdy się nie obudzić.

Jest ciemna noc, świat pogrążony we śnie. Na niebie świecą tysiące gwiazd. Ja stoję pośród nich, szukam siebie. Nie wiem kim jestem. Może Winkerlidem? Pierś za świat nadstawiłem, 10 strzał mnie dosięgło. Bitwę wygrałem. Nadchodzi dzień, nad łąką unosi się mgła. Dziewczyna tańczy we mgle. Ona tańczy dla mnie. Jest tak lekka, że nie dotyka ziemi. Wtem słychać dźwięk muzyki, zatańczmy do rytmu. Zatańczmy nie dotykając trawy, aby nie obudzić rosy ze snu. Nagle mgła opadła, dziewczyna znikła a z nią zamilkła muzyka. Budzi się świat ze snu. Zasypiają marzenia do kolejnej nocy czy też na wieki? Zasnę z nimi i ja.