joanna53

kiedy doświadczamy nieprzyjemnych emocji, najczęściej rodzi się uczucie pustki, smutku czy żalu, nie możemy jednak w tym tkwić, bo taki stan może wywołać depresję, pozdrawiam serdecznie:)

obiecuję, że jutro będzie "Jaś i Małgosia" Dziękuję Wszystkim za komentarze i życzę miłego wieczoru:)

dobry wiersz, pozdrawiam.

nic nie jest łatwe ani jedno, ani drugie, pozdrawiam serdecznie:)

@Arsis zaskakujący pomysł, miłego wieczoru:)

dopóki nie spróbujesz, to się nie dowiesz, miłego wieczoru:)

Za oknami mroźna zima gęsty śnieg i tęgi mróz pod ciężarem się ugina człowiek z lasu dźwiga chrust W małej chatce się nie pali tylko ostry świszczy wiatr światła świecą gdzieś w oddali jeszcze przed nim drogi szmat Muszę dotrzeć do swej chatki muszę dotrzeć tam na czas w niej czekają na mnie dziatki marzną ręce uszy twarz Miłość sama nogi niesie coraz bliżej widać dom chociaż strasznie było w lesie lecz ważniejsze dzieci są Radość radość radość wielka wrócił tatko mamy chrust trzaska wesoło iskierka zimno nam nie będzie już

świetny wiersz, dobrej nocy:)

podczas snu dużo może się wydarzyć, dlatego taka pomoc jest bezcenna, pozdrawiam serdecznie:)

Śmieję się do życia śmieję się do gwiazd to mój uśmiech sprawia że masz inną twarz I przyjaciół wszędzie z wszystkich świata stron i serdeczny uścisk wyciągniętą dłoń I pomocne ręce w każdym życia dniu kochające serce do utraty tchu

dobra puenta, lepiej dwa razy się zastanowić ,niż palnąć jakieś głupstwo, pozdrawiam.

biała zima była taka piękna, pozdrawiam serdecznie:)

Dziękuję za komentarz, ale nie wszystkie dzieci są bez serca, większość troszczy się o swoich rodziców, starszych i schorowanych, pozdrawiam serdecznie:)

świetny wiersz, trzeba żyć nadzieją, że będzie lepiej, pozdrawiam.

może potrzeba czasu, żeby osłodzić ten gorzki owoc, pozdrawiam.

W małej izdebce na strychu pośród pająków rupieci a niżej w wielkim przepychu mieszkają ojca znów dzieci Nikt nie zagląda tu wcale gdzie cisza długa i głucha w drewnianym talerzu niedbale strawa dla z góry starucha Słowa wędrują po izbie lecz nikt ich wcale nie słucha a echo się obok prześlizgnie i cisza znowu tak głucha Ten promyk słońca co wpada skarbem dla tego człowieka gdy noc zaś ciemna zapada on nie śpi a tylko znów czeka A może śmierć się pojawi skończy się ludzkie cierpienie samotność rani i rani nim życie tutaj przeminie

nie każdy ma takie nastawienie do życia, pozdrawiam serdecznie:)

Dziękuję:)

wiersz daje do myślenia, pozdrawiam serdecznie:)

Jak pośród złotych promieni skąpane w słońcu są drzewa i świat się cały zieleni tak dusza widząc cię śpiewa To już nie złudne nadzieje gdy ciebie obok nie było i nawet serce się śmieje na swoje miejsce wróciło Wierzyłam w twój powrót do końca a czas zatrzymał się w miejscu bo czym jest życie bez słońca i pustka co mieszka wciąż w sercu Już nie wypuszczę z rąk szczęścia niczego pragnąć nie muszę nie zniosłabym drugiego odejścia przeżywać powtórne katusze

Dziękuję:)

człowiek ma to do siebie, jeżeli już coś osiągnie tęskni za czymś nowym, pozdrawiam.

piękny widok, cieszy oko pozdrawiam.

Białym puchem otulona mała chatka wśród zamieci w niej powrotu czeka żona rybak gdzieś zarzucił sieci A do szyby przyciśnięte małych rączek cztery pary miejsca łowów niemal święte stamtąd ojciec wiezie dary Nużą dzieciom się miesiące chrustu w chacie wciąż ubywa i nadziei myśli tlące śnieżna muska je pokrywa To nie dla nich dzień się budzi to nie dla nich ogień płonie tak daleko jest od ludzi miejsce w świecie zagubione Może kiedy zejdą lody może kiedy puści zima i ustaną mroźne chłody ojciec skończy rybne żniwa Resztki mąki łzą skropione nędzą chlebki formowane dni powrotu upragnione chłodem głodem przeplatane

czekanie rzeczywiście bywa niekiedy katorgą, pozdrawiam:)