joanna53

świetny wiersz, niestety życie ma swoje dobre i złe strony, pozdrawiam serdecznie:)

świetny wiersz, pozdrawiam serdecznie:)

Dawno ucichły już burzy dzieje ogień z karabinów dawno zgasł dzisiaj inaczej szumią zaś knieje szczątki bohaterów chowa las Poległy żołnierz w grobie dziś leży pamięć przetrwała choć minął czas chwała tym ludziom, polskiej młodzieży za krew przelaną i to nieraz Szumią te drzewa w ciemnym borze a w samym środku tkwi biały krzyż niech Tobie służą tam Panie Boże jak niegdyś tutaj a w górze dziś

Dziękuję za komentarz i za cenną uwagę, pozdrawiam serdecznie:)

Siadła mucha na kanapie i ze złości parska sapie znów odpadków mi potrzeba aniżeli ludziom chleba Nie odpuszczę ja nikomu jestem wszędzie w własnym domu wszystko chętnie pokosztuję potem dalej niech się psuje Chociaż jestem bardzo mała to natura mi dodała skrzydła przecież mam wspaniałe fruwam niemal przez dni całe Tak każdego ręka nęci umiem wyczuć wtedy chęci kiedy chcą mnie upolować nikt nie będzie mnie żałować Same wady mam niestety ani jednej choć zalety mój gatunek prym w tym wodzi czy się mówić o tym godzi

człowiek potrzebuje drugiego człowieka i nie może stronić od ludzi, pozdrawiam:)

samo życie, pozdrawiam:)

dobry wiersz, pozdrawiam serdecznie:)

Dziękuję wzajemnie:)

Dziękuję:)

dobry wiersz, pozdrawiam.

nadzieja pozwala przezwyciężyć najgorsze, pozdrawiam:)

Dziewczyno z tamtego podwórka z twoich oczu zniknął już blask pozostała jedynie ta górka starej wrony ścielący się wrzask Pusta ławka pod drzewem lipowym jakby duszę wysysał dziś czas oddech nie jest już takim miarowym nie ma Ciebie i nie ma tu nas Nawet piasek ma inne odcienie wyschła trawa i nie ma już drzew czas już wydarł przeszłości korzenie tej melodii ustał dziś śpiew

Magdaleno nie bardzo rozumiem, gdzie dopatrzyłaś się niegramatycznych rymów, pozdrawiam i dziękuję Wszystkim za odwiedziny:)

dobry wiersz, pozdrawiam i życzę miłego wieczoru:)

aż tak wielkie pokłady, by zdobyć czyjeś serce, miłego wieczoru:)

Na skraju lasu stała chateńka a w niej mieszkała mała Kasieńka Dziewczynka bardzo z ludźmi być chciała mimo że biedna rączek nie miała Matka ją strzegła całymi dniami kryła przed ludźmi i docinkami Gdy zachodziło słonko za lasem pozwól pobiegać mateńko czasem Znała w tym lesie każdą ścieżynę a strumyk szemrał Kasieńki imię Oj gdybym mogła zaczerpnąć wody zbierać do kosza czarne jagody Ale nie mogę rąk mi nie dano inni je mają mnie odebrano Ty masz coś więcej niż inni ręce bo masz najczulsze Kasieńko serce Tak szemrał strumyk szumiały drzewa to Tobie Kasiu las piosnki śpiewa Szedł kiedyś lasem stolarzyk młody ujrzał dziewczynę tu cud urody Wyciosał z drzewa dwie zgrabne ręce do środka włożył gorące serce Aż nagle ręce ciała nabrały i się w prawdziwe poprzemieniały Już najszczęśliwsza Kasieńka była w cudowny sposób ręce zdobyła A potem razem już zamieszkali Stolarz i Kasia smutku nie znali

minęły lata świetności kufra ale sentyment do niego pozostał do dziś, życzę miłego wieczoru.

Dziękuję bardzo za komentarze i za podpowiedź, pozdrawiam i życzę miłego wieczoru:)

dobry wiersz, pozdrawiam.

niczego nie możemy planować, bo nie wiemy co przyniesie jutro, pozdrawiam.

Pragnę jeszcze raz usłyszeć tej melodii cichy ton w sercu poczuć słodką ciszę która spływa na mój dom Dzisiaj to jest niemożliwe wiele się zatarło dróg kiedyś przyjdzie taka chwila wrócę do rodzinnych wrót Znów poczuję dotyk nieba zapach łąk i chabrów woń i smak pszenicznego chleba tam gdzie mój ojczysty dom Znajdę ścieżki wydeptane ślady moich dawnych stóp tamte miejsca ukochane gdy przekroczę domu próg Będę czekać na tą chwilę i cierpliwie liczyć dni wrócę w miejsce w to jedyne wtedy łatwiej będzie mi

dobrze, jeżeli ma się dokąd uciec, pozdrawiam.

ten wiersz do mnie przemawia, tyle chleba się marnuje podczas gdy świat głoduje, pozdrawiam i życzę miłego dnia:)

bardzo smutny wiersz, nigdy nie możemy oceniać innych, bo nie wiadomo co ich popchnęło do takiego życia, pozdrawiam:)