joanna53

świetny wiersz, nie wszystko da się naprawić, pozdrawiam serdecznie:)

Porzuciłem dom rodzinny by na głębsze płynąć wody chciałem kochać i być inny lecz poznałem smak przygody Już tysiące mil mnie dzieli żal powoli serce zżera jeszcze dom pamiętam w bieli pochylone nad nim drzewa Dziś pod innym niebem mieszkam księżyc patrzy na mnie z góry tam już zarośnięta ścieżka dzielą mnie przeszłości mury Dusza moja nieszczęśliwa smutnych godzin są tysiące lecz tak zwykle w życiu bywa gdy miłości zgaśnie słońce Przecież tu mnie nikt nie kocha ani trosk ze mną nie dzieli tylko serce z bólu szlocha chciałbym ujrzeć dom swój w bieli Chciałbym stąpać znów po ścieżce w swe rodzinne wrócić progi tam gdzie było moje miejsce i dom sercu memu drogi

świetny wiersz, nie wszystko w życiu musi się udać, pozdrawiam:)

takie właśnie jest szczęście, świetny wiersz, miłego wieczoru:)

niedobrze, że Polska jest krajem głęboko podzielonym, to nic dobrego nie wróży pozdrawiam.

świetny wiersz, niestety życie ma swoje dobre i złe strony, pozdrawiam serdecznie:)

świetny wiersz, pozdrawiam serdecznie:)

Dawno ucichły już burzy dzieje ogień z karabinów dawno zgasł dzisiaj inaczej szumią zaś knieje szczątki bohaterów chowa las Poległy żołnierz w grobie dziś leży pamięć przetrwała choć minął czas chwała tym ludziom, polskiej młodzieży za krew przelaną i to nieraz Szumią te drzewa w ciemnym borze a w samym środku tkwi biały krzyż niech Tobie służą tam Panie Boże jak niegdyś tutaj a w górze dziś

Dziękuję za komentarz i za cenną uwagę, pozdrawiam serdecznie:)

Siadła mucha na kanapie i ze złości parska sapie znów odpadków mi potrzeba aniżeli ludziom chleba Nie odpuszczę ja nikomu jestem wszędzie w własnym domu wszystko chętnie pokosztuję potem dalej niech się psuje Chociaż jestem bardzo mała to natura mi dodała skrzydła przecież mam wspaniałe fruwam niemal przez dni całe Tak każdego ręka nęci umiem wyczuć wtedy chęci kiedy chcą mnie upolować nikt nie będzie mnie żałować Same wady mam niestety ani jednej choć zalety mój gatunek prym w tym wodzi czy się mówić o tym godzi

człowiek potrzebuje drugiego człowieka i nie może stronić od ludzi, pozdrawiam:)

samo życie, pozdrawiam:)

dobry wiersz, pozdrawiam serdecznie:)

Dziękuję wzajemnie:)

Dziękuję:)

dobry wiersz, pozdrawiam.

nadzieja pozwala przezwyciężyć najgorsze, pozdrawiam:)

Dziewczyno z tamtego podwórka z twoich oczu zniknął już blask pozostała jedynie ta górka starej wrony ścielący się wrzask Pusta ławka pod drzewem lipowym jakby duszę wysysał dziś czas oddech nie jest już takim miarowym nie ma Ciebie i nie ma tu nas Nawet piasek ma inne odcienie wyschła trawa i nie ma już drzew czas już wydarł przeszłości korzenie tej melodii ustał dziś śpiew

Magdaleno nie bardzo rozumiem, gdzie dopatrzyłaś się niegramatycznych rymów, pozdrawiam i dziękuję Wszystkim za odwiedziny:)

dobry wiersz, pozdrawiam i życzę miłego wieczoru:)

aż tak wielkie pokłady, by zdobyć czyjeś serce, miłego wieczoru:)

Na skraju lasu stała chateńka a w niej mieszkała mała Kasieńka Dziewczynka bardzo z ludźmi być chciała mimo że biedna rączek nie miała Matka ją strzegła całymi dniami kryła przed ludźmi i docinkami Gdy zachodziło słonko za lasem pozwól pobiegać mateńko czasem Znała w tym lesie każdą ścieżynę a strumyk szemrał Kasieńki imię Oj gdybym mogła zaczerpnąć wody zbierać do kosza czarne jagody Ale nie mogę rąk mi nie dano inni je mają mnie odebrano Ty masz coś więcej niż inni ręce bo masz najczulsze Kasieńko serce Tak szemrał strumyk szumiały drzewa to Tobie Kasiu las piosnki śpiewa Szedł kiedyś lasem stolarzyk młody ujrzał dziewczynę tu cud urody Wyciosał z drzewa dwie zgrabne ręce do środka włożył gorące serce Aż nagle ręce ciała nabrały i się w prawdziwe poprzemieniały Już najszczęśliwsza Kasieńka była w cudowny sposób ręce zdobyła A potem razem już zamieszkali Stolarz i Kasia smutku nie znali

minęły lata świetności kufra ale sentyment do niego pozostał do dziś, życzę miłego wieczoru.

Dziękuję bardzo za komentarze i za podpowiedź, pozdrawiam i życzę miłego wieczoru:)

dobry wiersz, pozdrawiam.