joanna53

jedynie miłość pozostaje, pozdrawiam serdecznie:)

Fala uderza o brzegi wciąż nowa nowa i nowa wód kolejnymi rzędami i mewy przepiękna jest mowa A słońce zachodzi czerwienią gdzie morze styka się z niebem kamienie w piasku rumienią jak dobrać mam słowa już nie wiem A morze szumi i szumi ktoś szuka kawałka bursztynu być może znajdzie na plaży to piękno zaklęte w kamieniu Przecudne miejsce na ziemi jak okiem sięgnąć jest woda tak chciałabym spojrzeć raz jeszcze na Bałtyk którego mi szkoda

to smutne, kiedy miłość przynosi łzy, pozdrawiam.

Na skraju lasu w maleńkiej chatce sierota sobie żyła i tylko obraz został po matce co wszystkim dla niej była Nikt nie odwiedzał maleńkiej chatki i tylko wiatr tu ganiał smutny to obraz być może rzadki a jednak sił dodawał Życie musiało być tak okrutne obdarło ją z wszystkiego nigdy radosne a zawsze smutne nie miała tu niczego Maleńka chatka i puste ściany niczego prócz cierpienia ten los okrutny jej darowany gdzie szukać wybawienia Aż kiedyś książę pomylił drogi i ujrzał piękne dziewczę znalazłem skarb tu tak sercu błogi i innej teraz nie chcę A potem było wielkie wesele sierota księżna pani a już radości tak było wiele cieszyli się poddani

a serce rośnie i rośnie, pozdrawiam:)

wymowny wiersz, słowa mówią same za siebie, pozdrawiam cieplutko:)

Dziękuję za wszystkie komentarze i życzę miłego wieczoru:) Rzeczywiście wkleiło mi się podwójnie, dziękuję za zwrócenie uwagi:)

może ten będzie lepszy od poprzedniego, pożyjemy, zobaczymy pozdrawiam.

i odtąd nie byli już samotni, pozdrawiam.

"Światłość w ciemności świeci" pozdrawiam serdecznie:)

Biała Dama cz. I Chcę przytoczyć stare dzieje dawnych czasów wskrzesić czar to w Świerklańcu rzecz się dzieje gdzie posiadłość Henckel miał W starym zamku mieszkał hrabia pan majętny tutaj żył z Donnersmarcków się wywodził szlachetnego rodu był Ten potentat przemysłowy za małżonkę Biankę wziął pracowity honorowy całe życie kochał ją Bianka syna mu nie dała tak go pragnął z całych sił lecz majątek pomnażała mąż jej wdzięczny za to był Mały Wersal wybudował to dla Bianki dla niej żył pan budowy dozorował by fundament trwałym był I na bagnach zbudowany dziwny urok w sobie krył i drzewami okalany Mały Wersal piękny był Styl francuski dominował piękny pałac złotem lśnił w cichym parku tu królował i niejeden o nim śnił Stare dęby tu szumiały srebrnej tafli widniał brzeg kwiaty trawy pokrywały zimą w słońcu skrzył się śnieg Drzewa pięknie oszronione ten bajkowy mały świat te zaprzęgi i te konie to był obraz z tamtych lat I mijały dni miesiące pięknej Bianki urok zgasł i nie cieszył park ją słońce już dobiegał życia czas I w siarczysty mróz styczniowy koń na grzbiecie Biankę niósł park był piękny wyjątkowy uspakajał niczym stróż Nagle ciszę coś przerwało anioł śmierci zjawił się i na drzewie się to stało Bianka udusiła się Włosy ciało pokrywały hrabia wylał morze łez czarne oczy skamieniały pięknej Bianki nadszedł kres Drzewo katem jej się stało kwiaty okrywały pień lecz uczucie nie skonało tu pozostał Bianki cień Jak legenda stara niesie duch pojawiał Bianki się Biała Pani ze Świerklańca tu zjawiała w nocy się Biała Dama cz. II Potem przyszedł na świat Udo pierworodny Guida syn w groźnych górach zginął młodo przypłacając za swój czyn Życie dalej się toczyło duch markizy wszędzie był a hrabiemu ciężko było zmarłej żony portret żył Czarne oczy spoglądały pięknej Wenus włosy blond z hrabią rozstać się nie chciały Bianką tchnął tu każdy kąt Księżna Katia druga żona to w Wisbaden brała ślub przysięgała tutaj miłość całe życie aż po grób Biały welon i sukienka starej pieśni piękny ton uroczysta słów przysięga i kościelny głośny dzwon W świerklanieckim pięknym zamku niezbyt dobrze czuła się bo myślała bez ustanku jakby pozbyć Bianki się Oczy szczęściem zajaśniały kiedy na świat przyszedł syn i Guidotto chociaż mały już w Strzeleckim Bractwie był I kościółek piękny stanął w cichym parku pośród drzew Juliusz Raschdorff nim się zajął Fremiet zaś ozdobił dach I tu nieraz księżna Katia bladym świtem ścieżką szła gdy samotność doskwierała w oku się kręciła łza Wtedy myślą powracała do rodzinnych swoich stron tam Ojczyzna pozostała lat młodości drogi dom Biała Dama cz. III Hrabia ciągle coś budował wielki kunszt i dobry smak styl francuski dominował gotyk go cechował wszak Sarkofagi w mauzoleum anioł śmierci przeczuć znak ta budowa jedna z wielu to ostatniej drogi trakt Także Pałac Kawalera Cesarz Wilhelm gościł tu dziś podwoje swe otwiera tak zostało od lat stu Wielki magnat przemysłowy tytuł już książęcy miał gdy wiek zaczął się znów nowy on w hierarchii mocno stał Dwóch mu synów księżna dała Guidotto młodszy Kraft lecz spokoju nie zaznała już do końca swoich lat Bogobojna księżna Katia nie umiała Bianki znieść i w Kozłowej posiadłości ciche życie chciała wieść Chętnie wszystkim pomagała dobre serce miała wszak ludziom odzież rozdawała gdy jej komuś było brak Nowożeńców zaś wspierała gdy potrzebny był im sprzęt cała służba podziwiała długie włosy sukni tren Księżna wnuków doczekała książę zaś szczęśliwy był bo rodzina się zwiększała czego pragnął z całych sił Kiedy odszedł wielki hrabia schedę po nim przejął syn legendarna Biała Dama wciąż spędzała z oczu sen Księżna Katia pozostała w sercach ludzi z tamtych lat ta Ojczyzna ją żegnała tu spędziła życia szmat Cóż nam dzisiaj pozostało gdzie pałace z tamtych lat co się później z nimi stało przecież je podziwiał świat Ręka ludzka je zniszczyła wielkie dzieła z tamtych lat pamięć o nich nie wróciła już nie zwróci nam ich świat A szukając dziś wytchnienia w cichym parku pośród drzew gdzie tak często mgła się zbiera słychać ptaków piękny śpiew Stare dęby posiwiały i kościelny słychać dzwon i w historię się wpisały inny jej nadając ton

ta demokracja to za bardzo nie rzuca się w oczy, życzę szczęśliwego Nowego Roku:)

Życzę szczęśliwego Nowego Roku!

Życzę szczęśliwego Nowego Roku!

ciesz się życiem, dopóki możesz, życzę szczęśliwego Nowego Roku:)

zgrabna miniaturka, życzę szczęśliwego Nowego Roku:)

Dziękuję wzajemnie:)

świetny wiersz, szczęśliwego Nowego Roku!

myślę, że zawsze warto być sobą, życzę szczęśliwego Nowego Roku!

świetny wiersz, pozdrawiam:)

świetny, dlatego starajmy się, żeby tego uśmiechu nie zabrakło na co dzień, życzę szczęśliwego Nowego Roku:)

Minął miesiąc jeden drugi znów kolejny mija rok a kalendarz kartki gubi i Sylwester tuż o krok Różnobarwną gamą świateł znów rozbłyśnie ciemna noc radość będzie rządzić światem i popłynie życzeń moc Magią nocy połączeni smutki kłótnie pójdą precz bo ta noc tak dużo zmieni nikt ni będzie patrzał wstecz Przyjdzie do nas Roczek Nowy jaki będzie któż to wie którą drogą iść gotowy kiedy drogi tylko dwie Szczęśliwego Nowego Roku 2021 Wszystkim na portalu życzy joanna 53

To smutne, kiedy związek nie wytrzymuje próby czasu, pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego co najlepsze w każdym dniu nadchodzącego Nowego Roku:)

ciekawy wiersz, myślę, że nikt nie rozpłynie się w powietrzu ale przeniesie się do innego wymiaru, pozdrawiam:)

tak, tylko czy uda się zmiękczyć kamień? Pozdrawiam serdecznie:)