BPW

Czemu ty się smutne życie, Dobrej chwili lękasz? Jesteś, a więc ona minie, Minie, a więc to jest smętne.

Boleśnie mi Maryjo! Mimo, że chylisz, Pomimo cudów zsyłanych na Ziemię, Ku dzieci z paciorkami żegnających, Modlą sumiennie. I, że którzy żyją pomrą z nadzieją, Boleśnie mi, boleśnie Maryjo!

"Nie daj Boże czego byśmy nie zrobili, to i tak zostanie to zapomniane"

Kiedy idzie sama z ciszą, Kiedy szelest cicho siedzi, Skacze przez mrowisko, Robi widowisko. Krętą dróżką wśród jabłoni, Szept stwierdza że sie boi, Oddech teraz jest w agonii, Cichą łezkę roni. Sama siedzi pod owocem, Okryta smutku kocem, Teraz myśli o przyszłości, Z nadzieją o wątpliwości.

Dzieci by miał spokojne głowy że nie śpią z jakimś robactwem pod poduszką, :D A gdyby chmura spadla na ziemię?

bufet

Poprzez łąki nasze, Gwiazdy zaranne. Słońce już nie ognistsze, Ozdabia fontannę. Mówili żywioł twój to woda, Teraz przy niej piję kawę. Wmawiając sobie że to ugoda, Jednak mi to sensu nie daje. Miłość szczera i jednostronna, Gdzie indziej czuję ranę. Jesteś jak róża bezwonna, Niby zbędna ale pragnę. BPW

DĄB Jest to stary dąb. Pomimo, że rośnie tu 82 lata to nie jest duży i jego korona nie jest szczególnie rozbudowana. Jednakże historia, która dotyczy tego drzewa jest ciekawa, dlatego nie warto jej pomijać. Tego dęba zasadził chłopiec w szarej koszulce kiedy miał na oko i szkiełko 7 lat. Zrobił to całkiem nieświadomie, bo albowiem wtedy żołędzie były uważane w młodzieńczym wieku za kruszec warty transakcji, i chcąc schować jeden przed swoimi rówieśnikami zakopał go oto w tym miejscu, przed sklepem galanteryjnym znajdującym sie na rogu skrzyżowania koło kamienicy. Można by rzec że to dobra skrytka, jednak coś wyrosło z tego skarbu po jakimś czasie. Zazwyczaj zbędne krzewy były usuwane przez mieszczan, jednak tym razem nikt nie chciał "usuwać" dęba z skrawka trawy na jakim dano mu rosnąć, bo albowiem ten nosił tytuł drzewa honorowego - miejącego "styl". Przez rok sobie tak rosnął. Jednak odrastał wielkością od swoich przyjaciół z lasu, ponieważ gleba tam nie była żyzna. Ziemia była ubita po tym jak układali kostkę brukową. Panienka najświętszej pamięci schyla lekko głowę spod kamienicy i spoglądała na dęba przez te wszystkie lata. Jednak gdy zaczęła się wojna został uszkodzony i jedna gałąź została oderwana przez jadący czołg z zawrotnie szybką prędkością w stronę frontu. Drzewo niosącego tytuł symboliczny wytrwałości oraz swego rodzaju męskości rosło w bardzo korzystnym miejscu dla naszych przeciwników, ponieważ po następnych 40 latach wojny, przez drugie tyle wieszano tam ludzi. Biorąc pod uwagę stan sumienia powieszonych, można by ich nazwać męczennikami. Ale Hitler miał przecież doskonały plan eliminacji żydów, więc wieszanie było ich rzadkością. Raczej to był wymysł tych szarych ludzi którzy wykonywali tą czarna robotę i robili już to bez sumienia dla zabawy. Ale pomimo że powieszono przez 40 lat tam około 37 zwykłych ludzi, to nie postawiono tam po wojnie żadnego krzyża. Zapewne było to przyczyną zamknięcia tej otóż uliczki dla zwykłych osobistości miasteczka i nikt nie wiedział tego jakich zbrodni dokonywano na tym drzewie. Niektóre rzeczy mogą być niezrozumiałe bo to początek drugiego rozdziału. Pierwszy rozdział na wattpadzie. ? BPW

Dziś ukończyłem pierwszy rozdział w książce pt. "Okolice - jest ich wiele". Dopracowywałem go bardzo długo, jednak ostatecznie (moim zdaniem) było warto. ? A o czym ta książka? Można powiedzieć, że co okolica, to ploteczka. A ta książka właśnie zbiera takie ploteczki dotycząca miejsc znanych i tych mniej. Pierwszy rozdział to nosi nazwę "Kamienica", ożna się już domyśleć że to właśnie w tym rozdziale ploteczki będą dotyczyć tegoż oto budynku. Jednak mogę wam obiecać że nie tylko kamienicą książka będzie żyła. ? Zostało mi tylko życzyć miłego czytania. Nie byłbym też sobą gdybym nie wkleił jakiegoś fragmentu na przekąskę.? "[...] Mówią że "jeden poszedł, ale nie wrócił." Słowa te wypowiedział staruszek uważany w gruncie rzeczy za alkoholika i menela. Jednak nim nie był. To bardzo inteligentny człowiek był przed 60 laty. Wojnę pamiętał i był więziony w Auschwitz Birkenau. Był narodowości żydowskiej. Pierwszego dnia kiedy dotarł do tego miejsca owianą złą sławą, zamarł. Kto nie przeszedł pod drążkiem zamocowanym na metr pięćdziesiąt wysokości tego kierowali do pracy. Kto zaś był niższy trafiał wprost do komory gazowej. W ten okrutny sposób stracił swoja jedyną pociechę życia. To była jedyna pamiątka jaką pozostawiła żona, a mianowicie stracił tak syna. Nie powiedział nic złego, że z kamienicy nikt nie wrócił, miał nawet rację. [...]" Zapraszam serdecznie: Okolice - Kamienica ?

Użyteczność

Bigos

@oleksja - troszkę mnie to zakręciło, le w ten negatywny sposób. Nie martw się jeszcze nas przerośniesz i będziesz tu guru. Masz zadatki.??

Przy tobie szczęśliwy, Jednak z oczu pada deszcz. Świat ci ubarwiłem, Ale farbą nazywasz mnie. Twój aksamitny głos, Uszy moje żre. Piękna jak lotos, A boli mnie. Przez to że jesteś, Nie ma mnie. Zostawiłaś znaki, Nie ostrzegły cię. Moja ścieżka pusta, Twoje uczucia też. Nadzieja mnie musnęła, Teraz się ciesz.

"Granicą jest wyobraźnia" - Sanah -

Pat i Mat (sąsiedzi)

Zboczeniec

Ortopeda

Benedyktyńska praca (Moi drodzy już 2960+ odpowiedzi w skojarzeniach i ponad 158 tysięcy wyświetleń DZIĘKUJĘ! ?)

"Karzą nam mówić to samo, chodzić tak samo, jeść tak samo, uczyć sie identycznie. Ale to inne myślenie wymaga odwagi. Aby iść lepiej trzeba iść inaczej, aby myśleć lepiej, trzeba mieć odwagę stawić czoła ludziom którzy cię krytykują." -własne-

Tramwaj

stópki

Przybyłam ponownie, Kolejna apokalipsa twoja! Dajcie im spokój panowie, I lepiej zabijcie swego gnoja! Ja mam mniej obowiązków, Ale mi się nie nudzi! Pamiętaj że jak raz łów, To sobie dłonie ubrudzisz! Ja grzechem ciężkim, Jak się mną ubrudzisz, To już nie domyjesz dłoni. Utnę ci je i nie będę łzy ronić.

No bo gdy robimy łatwe rzeczy, to nasze życie jest trudniejsze. Jednak gdy robimy trudne rzeczy, to życie jest łatwiejsze.

I ona, Miłości jest spragniona, Nie szczędzi jednak zgona, Pomimo że miłości spragniona. Pocałunek Jej śmiertelny, Wysysa duszę rzetelny, Pomimo że charakter wojenny, To głos lenny. Łzy smutku odbiera jej mowę, Zabija każdą sowę, Nie ma tu story love, A jej usta jałowe.

A bo jeżeli umrzemy i wszyscy którzy nas pamiętają umrą, to po co robimy wszystko aby nas pamiętano? Po co boimy się ocen? Po co teraz cierpimy i umieramy niezadowoleni? Po co się martwimy tym co było? (własne)