Wiesława

W sypialni miłosna piosenka zmysłowy nastrój buduje. Wdycham podniecający zapach z zapalonego kadzidełka. Ty leżysz naga, uśmiechnięta, i pożądliwym gestem mnie do siebie przywołujesz. Jestem już blisko, dotykam twarzy i ust. Namiętnie je całuję i całą ciebie pocałunkami obsypuję. Uwielbiam patrzeć w twe lekko przymglone zmysłowością oczy i na pełne pożądania wijące się lekko w pościeli ciało, jakby całe pragnąc mnie, wręcz krzyczało ! bym jeszcze mocniej przywarł do niego i wnikając głęboko, energicznie wiosłując razem z tobą dopłynął, do rozkosznych uniesień szczytów.

@AOU Ja również dziękuję i serdecznie pozdrawiam :-)

Jestem jednym z miliardów puzzli wszechświata. Myśl taką przywołało, wspomnienie śmierci brata. Odszedł nagle nasz aniołek, taki jeszcze malutki, w zimną grudniową noc, pogrzeb był skromniutki. Bieda była ogromna, a tu jeszcze dramat, jakże wielki, po nim został smutek w sercu, puste po mleku butelki. Czasem wrażenie, że jego śmiech z daleka słyszymy, ale to tylko w wyobraźni, z tęsknoty dźwięki tworzymy. Przez te kilka miesięcy życia, brat nie wiele tutaj poznał, także wielu emocji, pięknych wzruszeń nigdy nie doznał. Na samym prawie starcie mu tą szansę w szpitalu odebrali, błędem swym lekarze, przysięgi Hipokratesa nie dotrzymali.

Tak naprawdę, to nic o mnie nie wiesz, więc nie oceniaj zbyt ostro mój krytyku. Nigdy żadna z kropel mojego krwawiącego serca, nie pojawiła się na Twym języku. Nie posmakowałeś jej, by poczuć gorzkość minionych doświadczeń. Odłóż, więc ten kamień gotowy do lotu. Pomyśl przez chwilę nad mocą słów. Zafałszowany subiektywny obraz zbyt daleki od prawdy może powrócić do ciebie jak bumerang.

@puszczyk Masz rację, nie ma komentarzy całkowicie obiektywnych, ale jest różnica między subiektywnymi taka, która wypływa z naszej wewnętrznej intencji. Krytyka powinna autorowi pomóc lepiej pisać, a nie całkowicie go... nie będę się rozpisywała na ten temat, bo czytałam inne Twoje komentarze i wiem, że jesteś inteligentnym człowiekiem, więc wiesz o czym piszę, lecz powinieneś uważać, aby Twoje Ego Cię nie przerosło. Zresztą my wszyscy musimy nad nim pracować. Jak widzisz, nie tylko bardzo cenię Twoją szczerość, ale sama również jestem szczera. Miłego wieczoru Ci życzę :-)

@Annie Masz na myśli tą religijną stronę Rose of Sharon ? kiedyś tam zajrzałam i faktycznie jest tam kilka wierszy Wiesławy, ale to nie ja, łączy mnie z nią tylko imię i to, że też dbam o rozwój duchowy, lecz w inny sposób. Pozdrawiam Cię serdecznie :-) *

@puszczyk Dziękuję za szczery komentarz, wiele mówiący o osobie, która wydaje tak negatywny osąd na podstawie swojego subiektywnego odczucia. To właśnie o takich osobach jest ten wiersz. A poniżej prezent dla Ciebie, pozdrawiam serdecznie :-) Osądzanie. Toksyczni ludzie są wśród nas, wysysają energię życia i wpuszczają jad. Oceniają innych i ostro krytykują, bo wtedy sami, lepszymi się czują. Ich zimne pozbawione empatii słowa zaciskają pętlę na wrażliwej duszy. Pajęczyna ich osądów zaciemnia jej obraz, i staje się on, coraz smutniejszy, zanurzając się w oceanie niezrozumienia. Dopadła i mnie toksyczna strzała wroga, chcąca we mnie zabić poczucie pewności, że można budować relacje pełne miłości. Strzały tej ostra krytyka, nogi mi podcięła, kiedy w ziemię uderzyłam, połamałam entuzjazmu skrzydła.

Słowa mają wielką moc, mogą zniszczyć lub na nowo nas zbudować, jeśli ich krzywdzącą treść do innych kierujesz, możesz tego żałować. Ponieważ nieżyczliwa ich moc w stronę ich dawcy się potem odwraca, kiedyś się zdziwisz, że co poukładane, nagle ci się w życiu przewraca. Wypowiadaj, więc ciepłe i motywujące słowa, jak byś żył już w niebie, jeśli one bliźniego twego skrzywdzą, to później uderzą, także w ciebie. Dobrymi słowami i myślami, tak wiele na tym świecie możesz zmienić, by tego dokonać zacznij od siebie i sięgnij do źródła swych prakorzeni. Zapoznaj się z historią swych przodków, by cechy rodu u siebie rozpoznać, przebacz błędy wszystkim i też sobie, aby wewnętrznej przemiany doznać. Popracuj nad zmianą świadomości, niech kwantowy jej skok Cię nie minie, poczuj z innymi jedności więź, bo wszyscy tutaj gramy w jednej drużynie.

Dla serc wrażliwych swoje wiersze piszę, być może trafiam nimi w obecną niszę. Refleksjami i swoimi przeczuciami, pragnę się dzielić z bratnimi duszami. Zostawiam innym metaforyczną maestrię słów, aby otworzyć serca nie potrzeba wielkich mów. Myślę, że wrażliwych porusza, kiedy pojawia się prawdy mowa, Gdy pisze, co podpowiada dusza, nie to, co pomyśli wówczas głowa. Piszę więc z głębi serca i duszy, niech szczera treść serca poruszy. Skłoni nas do refleksji nad kreacją przyszłości, by nigdy w niej nie zabrakło tej mądrej miłości. To jest tak naprawdę dla nas wszystkich, temat rzeka. Lecz myślę, że to nie przekracza naszych możliwości, by zawsze światu pokazywać tą ludzką twarz człowieka.

Zanurzam się teraz w nieba błękicie, myślą przebiegam przez swoje życie. Obrazy z życia płyną wolno po niebie, a ja sercem swym jestem blisko Ciebie. Myślę też o tym, co między nami było, jak i o tym, co jeszcze się nie wydarzyło. Pomalujmy piękniejsze obrazy w błękicie, jeszcze możemy, dopóki trwa nasze życie.

@CafeLatte mam nadzieję, że nie, bo jeszcze nigdy nie czułam do nikogo nienawiści. Takie uczucie musi być bardzo niszczące i jedną i drugą osobę. Pozdrawiam i dziękuję :-)

Trudno jest mi pisać o miłości, o tym co do Ciebie teraz czuję. We mnie tak wiele sprzeczności, bo moje uczucie, wciąż ewoluuje.

Obudziłam się wcześnie rano z obrazem twej twarzy w sobie bo całą noc śniłam o Tobie. W zamyśleniu posoliłam poranną kawę. Wychodząc z domu zapomniałam zamknąć drzwi zastanawiając się - co właśnie robisz teraz Ty? Moje myśli poszybowały daleko krążyły wysoko po orbicie planety która nosi Twoje imię. I nagle tęsknota zaczęła napędzać myśli wirują one coraz szybciej i szybciej pędząc do ciebie po spirali miłości. Nasycona już uczuciem pijana szczęściem opadam powoli wchodząc znów w ziemskie ramy. Rozbawione spojrzenia ludzi mnie teraz pytały dlaczego zrobiłam sukienkę ze swojej piżamy?

@CafeLatte Masz całkowitą rację i zgadzam się z tym co napisałaś, ale jednak we mnie jest więcej optymizmu, chociaż też czasami zdarza się, że jestem sceptycznie do pewnych spraw nastawiona. Dziękuję za komentarz, zainteresowanie wierszem i pozdrawiam serdecznie :-)

Czerwiec będzie miesiącem przerażenia? Widzę jak śmierć swe żniwo wciąż zbiera. Inwazja niesprawiedliwości stale narasta, a spiętrzenie problemów wielu przerasta. Mają już dosyć! tego ogromnego cierpienia, część z nich z rozpaczy życie sobie odbiera. To wszystko musi nadejść, gra zaplanowana, inwigilacja wprowadzona tu siłą, przez tyrana. Kilka bitew przegranych, lecz wojna wygrana, wreszcie z wygnania, spokój do nas powróci. Zmieniając w duszach głębokie przekonania, nasze serca, znów na ścieżkę Miłości nawróci.

Zgadzam się z Tobą, nadajemy na tych samych falach i razem z ich prądem płyniemy. One unoszą mnie aż do bram nieba, a ciebie ściągają na same dno oceanu. To dobrze tak się uzupełniać :-)

Czerwiec miesiącem przerażenia, śmierć swoje żniwo dookoła zbiera. Inwazja niesprawiedliwości narasta. spiętrzenie problemów wielu przerasta. Mają już dosyć tego ogromnego cierpienia, część z nich, z rozpaczy życie sobie odbiera. To wszystko musi nadejść, gra zaplanowana, inwigilacja wprowadzona tu siłą przez tyrana. Kilka bitew przegranych lecz wojna wygrana, więc potem z wygnania spokój do nas wróci. Zmieniając w nas najgłębsze przekonania, nasze serca, na ścieżkę Miłości nawróci.

Bardzo interesujący przekaz wiersza, sięgnęłaś głęboko do transcendencji i reinkarnacji naszego istnienia, jak również nie zapomniałaś o zwyczajnej prozie życia. Wiersz będzie wprost rewelacyjny, jeśli zostawisz w nim to, co najcenniejsze w jego przesłaniu, ale to tylko taka moja skromniutka sugestia. Gratuluję talentu i pozdrawiam serdecznie :-)

Często się śpieszysz, zerkasz na zegarek. Stale masz coś do załatwienia. Zaczekaj, stój! Dokąd tak biegniesz? przecież jutra i tak nie dogonisz! Zatrzymaj się poczuj świadomie chwilę by poczuć siebie Tu i teraz.

@Morf Dziękuję za komentarz i podpowiedź, pozdrawiam serdecznie :-)

Ciągle gdzieś gonisz, często się śpieszysz, stale zerkając na swój zegarek. Zaczekaj, stój! Dokąd tak biegniesz? przecież jutra i tak nie dogonisz! Zatrzymaj się i poczuj świadomie tą chwilę, a potem rozkoszuj się nią. Czujesz wreszcie siebie? Tu i teraz? To jesteś właśnie prawdziwa Ty

Wyższa Świadomość kreatorem życia w Wolności :-)

Spotkałam go przypadkiem i nawiązała się rozmowa między nami. Sen to był prawie realny, miasteczko stare, z dawnej epoki domami. Po ciepłym przywitaniu pytam, zachęcona po szczerym jego geście, zdradź mi niewieście, czemu ze smutną miną chadzasz po mieście? Wiesz, ostatnio coś dziwnego mi poecie w duszy gra, rzecze Marianek, czyżby to był, mały zalążek zła? wszak nigdy nie był ze mnie baranek. Czasem też mam wrażenie niestety, że chyba pochodzę z innej planety. I innym językiem mówię do ludzi, bo moja mowa, niezrozumienie budzi. Może ktoś taki translator wymyśli, aby zrozumiałe stały się moje myśli? Telepatyczny wyjaśniacz metafor kiści, niech się na jawie tu zaraz ziści. Niestety to jest trudne wyzwanie, jeśli komuś się to uda, Nobla dostanie. Mam dla ciebie mój drogi pewną radę i niech będzie, to moje przesłanie. Prostymi słowami najłatwiej trafisz do serca i duszy swojego słuchacza, mogę Cię zapewnić, że nigdy wtedy nie będziesz potrzebował tłumacza. Rozmowa ta odbyła się we śnie, gdybym cię jednak spotkała na mieście, radziłabym Ci, abyś zawsze był sobą, nie pozwolił by inni kierowali Tobą.

Bardzo dobry wiersz ( moim skromnym zdaniem) super ujęte i opisane to, co ja też odczuwam będąc u fryzjera " do perfekcyjnej wręcz umiejętności zmysłów wprowadzania w stan nieważkości " gratuluję talentu i pozdrawiam serdecznie :-)