MIROSŁAW C.

@AOU Jestem z tych, którym generał zaśnieżył 'teleranek'. Wciąż trudno mi, wybaczyć mu... Pozdrawiam.

@seloo13 Jedno zdanie. W zaklętym kręgu... Mnie nie porwało. Pozdrawiam.

Po prostu - BINGO! Dziękuję za komentarz.

'Jeśli wejdziesz między wrony, musisz krakać jak i one' Zazwyczaj idę pod prąd. Jednak, dałem się kiedyś - sformatować... I stąd, ten wyskrobek.

@~Mari_anna~ 'i gdy człowiek wejdzie w las, to nie wie, czy ma lat pięćdziesiąt, czy dziewięć' Pozdrawiam.

@littlebirdsaved Takie wiersze, czyta się z przyjemnością, dziękuję.

zjadłbym pieczonego w ognisku ziemniaka ze szczyptą soli i z żarem na ustach zajrzałbym w twoje oczy gdzie dopala się ogień i na powrót ich błękit mnie wchłania nad wyniosłym cyprysem matuzalemowe chmury

ani razu nie przekroczyłem granic szarży podbipięta przygnębiający jak wierzba uboższa siostra dębu czuję się dobrze wśród istot o świńskich ryjkach

@beta_b 'Przyszłość budzi niepokój, ale też ciekawość'. Stare, nie wróci. Ale czy nowe musi być gorsze - bez mała, jak u Williama Shakespeare :) . Pozdrawiam.

@Aga Zegadło Czarne tło, swój smak ma. Tekst, in plus. Pozdrawiam.

to nie to samo :)

@Father Punguenty Mylisz się. Po prostu, oni wiedzą, że to cyrk dla ciemnej masy...

...i taką wiosnę, lubię. Pozdrawiam.

@Witold Szwedkowski konduktor kasuje liście suszone kwiaty upojne i ulotne zapachy życia

@AOU @AOU Myślę, że człowiek to zbiór doświadczeń dla tego co najważniejsze - ducha. Oczywiście, reklamację złożę osobiście :)

@CafeLatte :) Dziękuję.

@AOU Chyba zmieniłaś kałamarz :) Tymczasem, to nie krytyka. Zastanawiam się...

w kolorze twoich policzków upstrzone nad horyzontem chmurami niebo wschodzi słońce ogrzewam się i wznoszę z oddechem lasu lecę nad żółtymi morzami rzepaku w których chcę odcisnąć twój piktogram

@Lahaj To wielki komfort, mieć antidotum na osobiste - amoki...

@Marek.zak1 To śmieszne a zarazem tragiczne. Paradoks...

@CafeLatte 'Człowieka można przemocą ugiąć, ale nie można go zniewolić'. Areszt domowy, człowiekowi nie służy... Dziękuję za komentarz.

Marian uderzył Wieśkę w twarz, aż piegi poturlały się po podłodze. Wieśka nigdy dotąd nie była taka naga.

z szuflad wychodzą noże tną powietrze jucha wszędzie rozpada się przestrzeń

@Dekaos Dondi Smak przemijania chwili...

@Dag W tym surrealistycznym obrazie, przypada nam rola tła. Chciałbym, żeby nasze wiersze, stały się, choć odpryskiem na obcym nam płutnie - utopia. Twój wiersz, po prostu - ekstraklasa! Dziękuję za komentarz. Pozdrawiam. Tylko tyle, że piszę i będę o tym pisał. Dziękuję za ślad, pozdrawiam.