Gerber

Do pewnego pana kim jesteś wchodząc do mojego domu bez pukania mówiąc rykiem drapieżcy co mam robić przeszywasz moje ciało ołowiem tłumacząc że nie żartujesz kim jesteś że jesteś zdolny zmieniać świat w coraz trudniejsze do zrozumienia formy abstrakcji kim jesteś nie mam odwagi spojrzeć ci w oczy mógłbym zobaczyć chłopczyka zamkniętego w ciemnym pokoju bo pobił się z kolegą tornistrami

@Dag Tak, dobrze to ujełaś, dzięki za komentarz.

@GrumpyElf Dzięki za komentarz.

@Deonix_ Dzięki za komentarz, faktycznie uciekło, już poprawiłem.

@Waldemar_Talar_Talar Dzięki.

ten wiersz… leży bezwładnie na stoliku wydaje się martwy nie słychać w nim żadnego dźwięku nie reaguje na słowa tylko za każdym razem kiedy zbliżam rękę by go zgnieść zaczynam słyszeć głosy mówiące jakimś niezrozumiałym językiem ciszy

*** na początku była cisza zaraz po niej przerażenie wyrwało się z samego jej środka potem znowu była ona tylko z niewielkim otworem w kształcie ust

@Dag no coś w tym jest, dzięki za komentarz.

to dziecko na fotografiiwłaśnie umarło ze starościczas... pierwszy urodzinowy prezentnigdy nie należał do mnieinaczej nie pozwoliłbym mu upłynąćto dziecko na fotografiizacisnęło pięść uderzyło w lustrotworząc kilka linii przeznaczeniai ostrych przypadkówwchodzących głęboko w skórępotem przeszłość uśmiecha się do lustrapięść otwiera na światdziecko na fotografiistaje się fotografią

Podoba się, tytuł jak najbardziej pasuje, ja też mam wiersz pod tym samym tytułem.

Ładny wiersz, konkurs trwa.

**** robak wyszedł z łupiny orzecha według jego teorii życie rozciąga się od dziury do dołu po drodze tworząc obrazy z coraz doskonalszą głębią czyjaś lodowata dłoń dotyka księżyca w kałuży czas zaczyna rozmywać się na chwile robak podgryza ich istotę musi zdążyć stworzyć kolejny koniec

@Marianna_ Nie do końca rozumiem?

Boba II jej fascynacja sztuką współczesną sprawia że jesteśmy dla niej wciąż nowym wyzwaniem w ograniczonych ramach nieograniczonych form nikt jak ona nie potrafi wyrazić kolejnych wersji krzyku umiejętność jednoczenia abstrakcji z martwą naturą czyni z niej geniusza na miarę naszych czasów tworzy wciąż kolejne wizje świata czarnych dziur i białych plam żyje chwilą jutro nie istnieje

Ładny obrazek.

@Nata_Kruk dzięki. Cieszy mnie że się spodobało.

@Szpieg Kontra Szpieg Dzięki za odwiedziny i komentarz, cieszy mnie, że tekst się spodobał. @Dariusz_Sokołowski Tak, właśnie to herbertowskie tłumaczenie czytałem i napisałem ten wiersz.

Do Sylvii Plath przeczytałem twój wiersz „Lustro” myślę że zawsze byłaś ciekawością odbijającą obraz niepokojąco rzeczywisty czasem pomiędzy spojrzeniem a odbiciem czuje się dotyk niewidzialnej kreski zmieniający rysy z zachowaniem znaków szczególnych na końcu dzieła i one znikają w ciemności mimo to malujesz słowem wypowiadasz zaklęcia zmieniasz się w jezioro ludzie zatapiają w tobie ręce obmywają twarze stojąc przed tobą czuję pokusę by się zanurzyć i odnaleźć miejsce w którym ciało słowem się staje

@Natuskaa Dzięki za odwiedziny.@Nata_Kruk Dzięki za komentarz.

@Nata_Kruk Dzięki za komentarz.

@error_erros No tak, ludzie różnie reagują, przy braku wsparcia i obojętnej atmosferze... @Gosława Hm...

@Gosława No masz...

@Gosława A tak na marginesie, czemu niemieckie?

@Gosława Ciekawe odczucie.

@kowal Dzięki za komentarz.