duszka

@lovej Twój wiersz uwalnia... z uwięzienia w sobie. Pozdrawiam :)

@andrew Słowa potrafią zbliżyć (również marzenia) do rzeczywistości rzucając na nią światło, albo też od niej oddalić, gdy są lakoniczne, puste nie wypowiedziane. W jednym i drugim przypwdku mają moc, tylko odwrotnie skierowaną. Podba mi sie określenie "zycie tęskni" - jest inspirujące, ale też Icały Twój wiersz. Pozdrawiam :)

@jaguarDziękuję :)

@Marek.zak1 U mnie ciekawość (poznania) łagodzi lęk przed nieznanym... Ale w przypadku śmierci nie działa to najlepiej. Chciałabym, żeby było inaczej. Pozdrawiam :)

@Leszczym Czasem nasze cele są za wysoko, ale nie musi to znaczyć, ze nic tam nie ma i nigdy nie było. Może zmiast tego pozostac w niewiedzy... To moja refleksja do Twojego wiersza - moja, a więc nie musi byc zgodna z Twoim zamysłem :) A wiersz mi się podoba, bo przemawia do mnie głębiej i w ciekawy sposób.

@Quidem.art "Tyle w nas przestrzeni"... Jest też w Twoim wierszu. Czytając można się w niej zanurzyć :) Piękne.

Dla mnie to też "watpliwy" temat. Wydaje mi się, że samoistna inteligencja nie wyklucza błędu, i tego błędu nawet potrzebuje - żeby zderzając się z nim rozszerzyć się jeszcze bardziej.. Poza tym chyba to nie ona wnika w prawdę, a raczej prawda - w nią. Z lepszym i gorszym skutkiem... Cieszę się z możliwości róznych interpretacji w moim wierszu i nietypowości mojego wyboru :) Dziękuję! Nie potrafię rozpoznać, co konkretnie masz na mysli, ale cieszy mnie, że odczuwasz to podobnie :) Dziękuję Ci i pozdrawiam.

@sam_i_swoi Bardzo ciekawa grafika - dowiedziłam sie z niej wiele nowego! A co do analizy SI, skorzystałam jednak z podpowiedzi zamiany "chropowaty" na "szorstki". Musze jednak dodać, że w pierwszej wersji wiersza uzyłam własnie to określenie. Tu mnie SI wyczuła :) Pozdrawiam :)

Ale to co wiem uważam za przejściowe, bo nigdy nie wiem do końca. To taka wiedza "z otwartymi drzwiami". Raczej jestem "na tropie" niż wiem. Nie chcę byc "drapaczem" :) Niemniej dziekuję Ci za te miłe słowa i pozdrawiam :)

Trafna w moim odczuciu odpowiedź i pobudza do głębszego zastanowienia się... Najlepsze podziekowania za nią! Pozdrawiam :)

Tak różne. W wierszu miałam też na mysli te wewnątrz nas - zbudowane z mysli, przekonań, uczuć... Niektórych nie chcemy poddawać "erozji". Dziekuję Ci :)

@sam_i_swoi Przeczytałam z zainteresowaniem, ale przyznam, ze nie zgadzam się z poglądami SI, dlatego wolę Twoje - tez ich refleksyjny, otwierający na przemyślenia charakter. Jest mi (i mojemu wierszowi) bliższy :)

jest powolna - gładząc nieustannie ostrza i krawędzie zaokrągla szorstką ziemię lecz drapacze w niebo się wbijają raniąc

@lovej Ciepło, kojąco, pocieszająco przemawiasz :) Pozdrawiam.

@andrew "Przejrzalem" byłoby według mnie wspaniałym i mocnym zakończeniem. Zawiera w sobie już to, co po nim następuje. Takie rzeczowe wyjaśnianie obiera mi osobiście radość samodzielnego rozpoznania. Poza tym piękny wiersz. Pozdrawiam :)

Doświadczam na sobie, że właśnie prawda, którą przyjmujemy, rany zabliźnia ("wypełnia głębsze ślady") i wtedy cierpienie może przeminąć, a może raczej łączy się z miłością i łagodnieje... Uświadomiłeś mi ten związek.:) Dziękuję!

U mnie - pokorę, tą w sensie skromności i otwartości :) Może, ale nie zawsze mi to wychodzi.

A teraz Ty inaczej zinterpretowałes moją odpowiedź - bo nie sam gambit (omijanie świadomości i myślenia) uważam za cudowny, lecz to, co dzięki niemu staje się możliwe.

@Leszczym To cudowne uczucie :) To tak, jakby "wkradła" sie do nas prawda - omijając świadomość i myślenie... Dlatego trudno to opisać. Bardzo ciekawy tekst. Pozdrawiam :)

@Rafael Marius Cieszę się, że w Twoim wierszu nadajesz "kwiatom na dnie duszy" moc sprzeciwu i buntu przeciwko martwemu systemowi i napędzanemu przez niego postępowi. Całe szczęście, że takie kwiaty w nas jeszcze rosną :) Pozdrawiam.

Tak, takie utożsamienie się z cierpieniem innej osoby jest trudne do pokonania, wymaga czasu i aktywnej pracy nad tym.... Ale wierzę, że jest przynajmniej częściowo możliwe. Dziękuję Ci :)

Tak jakby po to były, prawda? Ciesze się, że ten fragmment do Ciebie wyraźnie przemawia, bo jest dla mnie szczególnie wazny :) Dziękuję Ci i pozdrawiam.

Czasem jakieś szkodliwe "wykroczenie" może naszą samoocene tak zabarwić,czyli zamknąć w tym wewnętrznym więzieniu, lecz sama juz wola i decyzja porzucenia tego zła otwiera znowu jego drzwi w kierunku własnego dobra... Tak odczytuję i rozwijam ten fragment. Pozdrawiam :)

Ten "wycinek" mnie zatrzymał. Jest obrazowy, tajemniczy, piękny. Pozdrawiam :)

Działa na moją wyobraźnię i wzrusza mnie zestawienie tych fragmentów :) Pozdrawiam.