duszka

@Adam Zębala Piękne obrazowanie, smutne, ale potem kojąco pocieszające... Tak jakby anioł przemówił do człowieka poddającego się smierci na końcu swojej drogi życia. Jestem pod wrażeniem :) Pozdrawiam.

@Pan Ropuch Dziękuję! :)

@Dragaz Taka czyjas moc, nawet, jak wyzwala uczucie szczęścia, może budzić niepokój, bo od siebie uzależnia - "gdy tylko ciebie mi trzeba"... Podoba mi się pierwszy dwuwers - jest wiele mówiący i pobudza wyobraźnię. Pozdrawiam :)

@violetta Czemu się śwaidomie poddajemy, w to się zanurzamy... A gdy jeszcze z zachwytem, to jest to cudowne. Twój wiersz wyzwala to uczucie :) Pozdrawiam.

Rzeczywiście bardzo pasuje :) Pisząc ten wiersz poczułam, że nie o kompromis w pojednaniu chodzi, w sensie "trochę dla mnie i trochę dla ciebie", ale o rozpoznanie prawdy, która jednoczy obie strony, a którą się gdzieś zagubiło. Może to jest ten właściwie rozumiany kompromis. Dziękuję Ci i pozdrawiam :) @iwonaroma@Waldemar_Talar_Talar@Tectosmith Serdecznie Wam dziękuję :)

bo milczenie w nas i między nami trwa i ramiona już powoli otwieramy nie na siebie lecz na prawdę

@Maciej_Jackiewicz Mój podziw dla niej keiruje się nie tylko ku jej patriotyzmowi, ale szerzej - do odważnego i prawego człowieczeństwa, pragnieniu dobra... Tak, pamiętajmy o niej i o tym. Pozdrawiam :)

@tomass77 Ja bardziej odbieram ten przejmujący wiersz jako "odchodzenie" od życia - w "znienawidzone spanie"... Znienawidzone może dlatego, że nie tylko jest nocnym odpoczynkiem, lecz rozszerza się na dzień zabierając życie. Tak umiera się za życia. Takie skojarzenia obudził we mnie. Pozdrawiam:)

@poezja.tanczy Naprawienie błędu czy szkody, to też dobro i radość - może nawet największe, a na pewno bardzo ważne. Podoba mi sie w Twoim wierszu wiara w dobro i jego sprzężenie z radością :) Pozdrawiam.

Zdarza się im ( i ich rodzicom) i to drugie, bo nie tylko są radosne, ale mają czasem swoje problemy. Taki jest człowiek i życie - już od początku. Dziękuję Ci :)

Piękne, inspitujące sformułowanie :)

Wiem, że tak bywa. I rozumiem :) Pozdrawiam. Kochajmy je i pomózmy im przez to dobrze wzrastać :) Dziękuję Ci! @Konrad Koper Miło mi :) Dziękuję.

Ja nawet bardziej niż muzykę :) Cieszę się i dziękuję! A ja przechodzę chętnie obok i słucham tych prawdziwych radości - tak jak w miniaturce :) Dziękuję Ci :)

słyszę - za płotem gromadka rozbrykanych radości jak cieszy

@Leszczym Rzeczywiście jest w nim jakaś "dzikość" - próbujesz go nazwać i opisać, ale on się nie daje... I to mi się w nim podoba :)

@Waldemar_Talar_Talar Miłość do życia - bez owijania w bawełnę. Chyba tylko wtedy jest możliwa. Dzielisz się nią w Twoich wierszach :) Pozdrawiam.

@andrew Wspomnienie nieba nad głową i na ziemi... Wzrusza mnie delikatnośc tego wiersza. Pozdrawiam :)

@Dragaz Są wspomnienia, które pozostaja zawsze żywe... Nie dadzą się stłumić i usunąc, mają jakąś niezniszczalna moc. Może tak ma być, bo są ważne. Pozdrawiam :)

@Triengel Pośród i obok tych koszmarów istnieją jednak nadal te śwatełka - znaki miłości i dobra... Może dlatego życie się tak przedłuża, żeby je dostrzec i dodać do nich własne. "Bolesny", szczery wiersz. Znam to uczucie, ale uczę się odbierać mu moc. Serdecznie pozdrawiam :)

@iwonaroma Dziękuję! :)

@Dobry, Zły i Brzydki Smutny wiersz na pożegnanie... Ale intensywnie - piękny :) Dziekuję, że tu z nami byłeś i za Twoje wiersze. Życzę wdychania tlenu. Przecież wszędzie jest :)

To się cieszę :) Pozdrawiam. Tak :) Dziękuję i również serdecznie pozdrawiam.

jak syte niemowlę wtulone w pierś matki wystarczy jedna kropla

Wiersz oprócz dwóch pierwszych zwrotek, czyli w wyróżnionej powyżej postaci, przekonuje mnie i zachwyca. Wcześniej jednak wydaje mi sie zbyt śmiały, konkretny i wyliczający... Takie mam odczucie, ale jest oczywiście subjektywne :) Pozdrawiam!

@Waldemar_Talar_Talar Wzruszające, niezwykłe sformułowania... Przekonuja mnie :)