duszka

...i pozornie prosty - gdyby nie ta "kotwica'", ten powstrzymujący ciężar. Jej "odcięcie" to wejście w takie życie. Dziękuję Ci :) Cieszę się, dziekuję Ci i pozdrawiam :) @LeszczymDziękuję :)

gdy po odcięciu kotwicy zaczynam płynąć i daję się nieść dalej - znów biała chmurka tańcząca z wiatrem aż mnie rozwieje

@Krzysztof2022 Nie tylko uzaleznienie, ale też wolność należą do ludzkiego losu... Dlatego umiemy marzyć. Tak :) Pozdrawiam.

@Waldemar_Talar_Talar Chyba nie zdajemy sobie w pełni sprawy, jak cenne jest doświadczone wczesniej przez nas dobro, jak bardzo motywuje wciąż nasze życie, wzmacnia wiarę w siebie... Dobrze, że o tym przypominasz :) Pozdrawiam.

@Martwy Kwiat To współczucie, czy współodczuwanie (też w stosunku do siebie), które wyzwala łzy, to tez pewnego rodzaju szczęście, może dlatego, ze jest odczuwaniem więzi i miłości... Poruszyła mnie Twoja miniaturka. Pozdrawiam :)

@poezja.tanczy "Dzień za dniem skraca się cień" Tak, to dobry kierunek i jego trafny wskaźnik... A "Jesień to wolność" ' to bardzo isnpirujące sfrrmułowanie... Ciekawe spojrzenie na jesień i jej odczuwanie. Pozdrawiam :)

@Natuskaa Dziękuję Ci i pozdrawiam :)

@Leszczym Odpowiem szczerze: Nie cieszy mnie to, co w nim widzisz, Leszczymie, a nawet trochę boli. Pozdrawiam.

@Rafael Marius Wiersz też się kołysze i faluje czule... Piękna , odsłaniajca drogę do czystego odczuwania poezja. Trudno mi to wyrazić :) Pozdrawiam.

@Kwiatuszek Dziękuję Ci :)

@Waldemar_Talar_Talar Nie jestem pewna, czy z niej "drwili".., ale "pożerali ich wzrokiem" może dlatego, że byli takiej ciepłej miłości spragnieni i ulegali jej przyciaganiu. Pozdrawiam :)

@Dragaz ..."ale światło (nadal) przenika przez moje palce"... Ten piękny fragment daje nadzieję, a nawet nią jest, bo nawet, gdy zasłonimy twarz i oczy dłońmi, światło się przez nie przedostaje. Pozdrawiam :)

Tak! I ta jedność jej różnorodności, ta powstająca z niej całość. Dziękuję Ci za tą "żywą" reakcję i pozdrawiam :)

Próbowałam się do niej zbliżyć :) Dziękuję Ci i też serdecznie pozdrawiam :)

@Quidem.art Takie szczęście ma "rozmach", nieskończony zasięg.... Pozwalasz je zawsze przez chwilę poczuć :) Pozdrawiam.

@Tectosmith To "pokojowe współistnienie" światła i cienia, czy światła i ciemności, które odbieram w Twoim wierszu (i w rysunku), zabiera lęk - szczególnie przed absolutną ciemnością wchłaniającą kolory, ale tez i światło może stać się bez ciemności zbyt ostre i oślepiające kolory. Zatrzymujący, ciekawy wiersz. Pozdrawiam :)

@Liero Wiersz mi się do końca nie otwiera, mam pewno kłopoty z interpretacją, ale wewnętrznie mnie porusza, budzi uczucia, przede wszystkim niepokój i smutek, czy żal... Szczególnie niektóre sfromułowania maja tą siłę, na przykład ostatni wers, ale też wcześniejsze. Pozdrawiam :)

Jedno i drugie ma chyba swój sens..., choć może inny. Tak to czuję, choć nie potrafię wytłumaczyć. Dziękuję Ci i również ciepło-jesiennie pozdrawiam :) Cieszy mnie Twój uśmiech i miłe słowa - dziękuję za nie :) @nicole Dziękuję Ci i pozdrawiam :)

A według mnie "wyczłowieczony" czy "odczłowieczony" człowiek nie upodoabnia sie do małpy, w której widzę zachowania prawdy i charateru jej gatunku - a więc wierność im... Taki człowiek jest zagubiony, a przez to mogący stać się zagrożeniem (problemem) dla siebie i świata, w którym żyje. W takich fazach zagubienia zauważam to też u siebie. Miłego dnia :)

Cieszę się i dziękuję :)

@Leszczym Ani lepsze, ani gorsze - po prostu moje :)

@Sennek Dziękuję Ci :)

Dziękuję Ci za pogłębienie treści :) Pozdrawiam. @Łukasz Jasiński Dziękuję :)

i las się zaczyna rozbierać tylko sosny i świerki chcą umierać w zapiętych sukienkach się zielenią

@iwonaroma W "starych miejscach" zauważamy "przeszłą przyszłość", to znaczy tą, która nastała bez naszego udziału. Widzimy i czujemy jej ślady. To dla mnie osobiście niepokojące wrażenie. A miniatura bardzo inspirująca :) Pozdrawiam!