Konrad Koper

@Ewelina Metaforyczny i poruszył ! ( Emocjonalny)

Młody Bóg śpi, o harmonii śni. Kłania mu się każdy, mrugają gwiazdy. Do człowieka się skłania, choć próg jest z kamienia… Dzieciątko ma; wiele do powiedzenia. Drewnianą „laskę” trzyma.

Najgorzej zdradzić siebie !

Niszczyć twórcze cokoły.

@Leszczym Głębokie !!

@Leszczym Trochę " prozatorski". Z przyciskiem...

@Marcin Szymański Jest ciemna energia i materia. Brakująca !! @Konrad Koper Otchłań

Nie chcieli cię : w piekle i niebie. Wśród ciemnej energii widzę ciebie.

Niezbędne słoje i włókna… Korzeń odżywia, konar podtrzymuje, liście syntetyzują, owoce są nasieniem. Na drzewo patrzy zamyślony socjolog.

Jestem na Ziemi. Myślę o „Planecie lirycznej”. Rządzi tam logik. Mieszkańcy krainy słyną z pomysłów i podziwiają kolory oraz kształty. Uwielbiają czytać prozę i poezję. Nawiedzają świątynie intymności. Matematykę porównują do złotego cielca… Niedługo wyruszę na ową planetę. Będę podróżować po hiperprzestrzeni. Pierwszym wymiarem jest wyobraźnia.

Choć jestem dobry, gardzono mną w dzieciństwie. Brak rodziców był owiany tajemnicą. Mój kuzyn (pół-arystokrata) był szanowany i stawiany za wzór. Zdziwił mnie jego późniejszy występek – handlował dopalaczami. Wysoko postawiony wuj- sędzia uniewinnił go. Poszedłem do kuzyna, by wygarnąć mu zło. On z uśmiechem zripostował :Twój ojciec nie zaakceptował cię i zabił matkę, po czym popełnił samobójstwo. Rozpłakałem się. Pomyślałem : Pozostać w dobroci ?

Proste, koła, spirale…

@Hexa Jest...

@WiatrŚwietlny Boski !!

Czy materialista wygra ?

@Leszczym W miarę...

ukazuje : owoc, nóż, kieliszek… Mistrz złamał proporcje.

Rosną liryczne kwiaty akacji, na stacji. Zrywam je dla relaksacji - nie bez racji.

Prawdopodobnie bieg planet zakłóci rodzima kometa.

@sowa Dzięki. ( Mniej ważne - proza)

Zamiast zwykłego drzewa dostrzegam zieloną postać. Na księżycu jest brama i Twardowski… Podobny epizod trzęsie duszę. Może dostrzegam siebie.

Ową książkę kupiłem u antykwariusza. Podczas wizyty miałem wrażenie, że mnie zna. … Zacząłem czytać lekturę – miała szarą okładkę. Treść przypomina me życie, a bohater jest moim zwierciadlanym odbiciem. Po kwadransie miałem wrażenie, że książka zyskuje moc, a ja tracę siłę…

Panie boże. * Panie bobrze.

@sam Dzięki za interpretacje !!

Życiodajny strumień, obok oszronione drzewa i krzewy…