Marek.zak1

Tak, tutaj tylko ledwo widoczne ślady, a tylko uczestnicy wiedzą, jak było, czy dlaczego nie było. Pozdrawiam.

Co do czasowników, cztery w III wersie nadają przyspieszenia, no bo jak jedzie karetka, trzeba jechać szybko. Moim zdaniem spełniają rolę i podkreślają tytułowe przebodźcowanie. Pozdrawiam.

W Szwajcarii z którą byłem związany zawodowo już dawno, na dzień dobry powiedziano mi, że jak nawiążę kontakt wzrokowy z pieszym, czy on ze mną, zbliżającym się do przejścia, mam się zatrzymać, a jak nie to... i tu nastąpiło wymienianie konsekwencji. Od tej pory zawsze to robię, gdzie bym się nie znalazł. Pozdrawiam

Ta kołdra milczenia i bezchęć na nas oboje są świetne i oddają wszystko. Pozdrawiam

Kolejny fajny sonet, to przebodźcowanie bywa groźne, bo real, net, media i wszyscy bombardują oczy i inne zmysły, w tym układ nerwowy po całości. Mój znajomy, który też w nocy słuchał radia, popadł w jakiś dziwny stan, coś między depresją i nerwicą, więc trzeba uważać. Pozdrawiam. .

Wysokich lotów:)

@staszeko Może lepiej żałować, że coś było,. niż, że nie było. Lajki na fejsie od dawnych znajomych niosą ze sobą wiele tajemnic:). Pozdrawiam.

Było, czy być mogło między nami, niech pozostanie między lajkami.

@Wędrowiec.1984 Dzięki, pamiętam ten sonet i chciałem napisać coś w tym stylu, przypominające te straszne wydarzenia. Pozdrawiam.

W takim dniu jak dzisiaj, w blasku słońca, ten spontaniczny i oryginalny wierszyk brzmi szczególnie uroczo:). Pozdrawiam serdecznie.

Lustra odbijają obraz, więc powinny widzieć siebie nawzajem, ale w poezji może być zupełnie inaczej. Pozdrawiam

Jak zwala z nóg, to kusi przekroczyć ten próg. Głos natury. Pozdrawiam.

Posłuchał rady Maksa Paradysa z Seksmisji: Idźmy na wschód, tam musi być jakaś cywilizacja:). Pozdrawiam

Dziewczyny chcą mieć księcia, ale jak się uda, u niejednej oczy pełne łez. Pozdrawiam

@zetjot Bardzo dziękuję za wszelkie uwagi, dzięki którym mogę pisać lepiej. W.W. uwagę zastosowałem. Co do uwagi do treści, ze jest to "insza inszość" jej nie rozumiem. Pozdrawiam

Już sześć tygodni w bunkrze, może nam się uda, może nas nie wytropią niemieckie wilczury, za chwilę granat mogą wrzucić na nas z góry, i się skończy naszego przetrwania ułuda. Wiele metrów pod ziemią, jest nas tu trzydziestu, wiemy, że nas szukają, często słychać strzały, a inne grupy, które w głębi się chowały, były zdradzane dźwiękiem jednego szelestu. Na nic już nie czekamy, wiemy, co się stanie, dzieci, które płakały, trzeba było zabić. Słychać, że nas szukają, są tak opętani, że zrobią wszystko, żeby resztę stąd wywabić. Już jesteśmy w tym bunkrze długich sześć tygodni, my, ginący świadkowie jednej z ludzkich zbrodni. W osiemdziesiąta rocznicę wybuchu powstania w Getcie w Warszawie.

Podoba mi się, refleksja, nieuchronność przemijania, do tego piękne zdjęcie. Pozdrawiam

-Popatrz, bzy, kanie. -Nie jestem na nie.

Widzę to inaczej, podobnie do zachęcania do kąpieli bez umiejętności pływania. Kompromitacja lub utonięcie.

Jak odpowiedziałeś na to pytanie, teraz tylko czekać. Pozdrawiam.

Krótko i prawdziwie. Pozdrawiam

Jesteśmy okruchem, ale zarazem wszystkim. Pozdrawiam.

Ta droga w głąb siebie pozwala odkryć kim jesteśmy, ale jest to wciąż prawda o sobie widziana przez siebie samego, więc szczera, ale mało obiektywna. Pozdrawiam.

Kolejny fajny, bardziej może filozoficzny sonet. Trudno jest manewrować, bo mamy takie geny, jakie mamy i jak trener drużyny, musimy grać tymi, których mamy. Patrzenie przed siebie, to chyba chodzi o podążaniu do określonego celu. Co do fal i wiatru, nie ma lekko, a jak są zbyt silne można płynąć, wiosłować, a i tak zdążamy, dokąd one popychają, no jak mocno wiosłujemy, trochą wolniej. Pozdrawiam

Jedne serca otwiera się sercem, inne głową, jeszcze inne jeszcze inaczej. Warto się zawczasu upewnić, co działa. Pozdrawiam