Marek.zak1

Nie będzie mój, to niech będzie drzewem. Zazdrość taka bywa.

nara = Nashle = na shledanou (po czesku)

Co jest w necie, zostaje w necie i niech tam będzie. Pozdrawiam

Los człowieczy jest istotnie kruchy, a wiemy, że w proch się odwrócimy, niemniej jednak nie zwalnia nas to od wykonywania obowiązków, dążenia do wyznaczonych celów, nawet jeśli wiemy, że aż tak dużo od nas nie zależy. Zresztą, jakie mamy wyjście? Ciekawy, osobisty bardzo wiersz. Pozdrawiam P.S. dochować wierności, bo łączy się z dopełniaczem, chociaż ta zasada jest coraz mniej przestrzegana.

Ludzie lubią przyspieszać bieg wydarzeń może z nudy, czy oczekiwaniem, że jutro będzie się działo, a przecież szkoda dzisiaj, bo nie wróci. Pozdrawiam

Pięknie napisany mądry wiersz. Rozumu nie warto oddalać, a zawsze i nigdy znaczą często do pierwszego konfliktu. Pozdrawiam.

Pięknie to napisałeś. M.

Bardzo mi się podoba a najbardziej część #4 o rozdwojeniu między poczuciem szczęścia i obowiązku, co jak dojrzali faceci wiemy że ma miejsce nierzadko, nawet w udanych relacjach. Osobiście uważam, że ostatnia część nie pasuje do całości, wręcz z nią koliduje, ale to moje odczucie. Pozdrawiam

-Mistrzu, twój pies wiekowy ciągle jest ruchliwy, ma radość w oczach, widać że jest szczęśliwy. -Ruch codzienny, jedzenie dobre, choć z umiarem, i miłość co daje się cieszyć życia darem.

To zaciąganie hamulców nawet w myślach, to jest fajna nowość dla mnie w treści i formie. Co do przyjaźni po, mz nie da się. Za dużo utopionych, skrytych emocji i żalów. Pozdrowienia

To zlodowacenie związku zabieram i zapisuję. Pozdrawiam

Osobiście jestem jednak za aktywnością i inicjatywą, a wtedy los jest bardziej skłonny do pomocy. Pozdrawiam.

W duchu Pana Tadeusza, a przypominam sobie podobne wiersze z Beja. Z przyjemnością czytam, bo czuć autentyczną miłość do tego, co tam zostało. Pozdrawiam

Dawać też, o czym już Pan Zagłoba w Zamościu prawił:). Pozdrawiam

ty się nie obnoś tak ze szczęściem jeszcze wyniucha ludzka zawiść Zgadzam się, a nie tylko chodzi o zawiść. Tym, którzy są smutni, samotni może być jeszcze smutniej. Poza tym obnoszenie się, czyli chwalenie się, afiszowanie czymkolwiek uważam za niefajną cechę, która nie przysparza sympatii. Poza tym, jak piszesz, szczęście to ulotna sprawa, nie lubi rozgłosu. Pozdrawiam

Jest wielu, może dlatego, że kolorowe wystawy kuszą, a ciężka praca niekoniecznie. Dobry wiersz a temat z tych najważniejszych. Pozdrawiam.

Podoba mi się po całości, a poszczególne elementy fajnie tę całość tworzą. Puenta szczególnie. Pozdrawiam.

Bardzo Go lubię, a jego książki między realem, wyobraźnią i szaleństwem. Trochę w typie Bułhakowa, ale mz lepsze, ot 622 upadki Bunga. To powinien być Nobel. Pozdrawiam.

Pięknie. Wiersz płynie, kołysze melodią i pogodną akceptacją życia. Pozdrawiam.

Radość, uśmiech dają tę niewytłumaczalna lekkość, która gasi zmarszczki i wywołuje iskrę w oku. Jestem za:). Pozdrowki.

Marzeniami można sterować, także w dzieciństwie, a na rzeczywistość dużego wpływu się nie ma, a w dzieciństwie właściwie żadnego. Pozdrawiam

Bywa, u jednych często, u innych rzadko, nie kocha i już. Może gdyby Papkin przywiózł krokodyla, by go pokochała, ale może nie. Pozdrawiam.

Dzięki i chwała Ci za przypomnienie tej operacji. Pozdrawiam.

@Kamil Olszówka Kamilu, po pierwsze cenię Twoje wiersze i Twoją postawę, a po drugie, zwracam uwagę, że występujesz pod własnym nazwiskiem, więc fundamentalnie wiersz nie dotyczy Ciebie. Porównywanie patriotyzmu w przeszłości, zwłaszcza podczas wojen z czasami pokoju, jest trudne, natomiast zgadzam się w pełni, że rozwrzeszczana i pełna agresji bandyterka i nazywająca siebie patriotami jest określeniem mało trafnym. Pozdrawiam.

@Naram-sin Teza, że nauczać powinien ten, kto sam umie, jest stara jak świat i godna powtarzania, co autor czyni.