Marek.zak1

Obraz pustki i niemocy, która niejedno ma imię. To mz bardziej jeśli pisze się na zamówienie i termin, co może tak dawać, ale kiedy pisze się, a musu ani terminu nie ma wtedy nic na siłę i lepiej odczekać na powrót błysku, weny, czy inspiracji. Pozdrawiam

Tym, co o rozkoszach w naszym morzu marzą, wspomnę o meduzach, które silnie parzą. Dramat się zaczyna, kiedy nawet mała, do intymnej części przyklei się ciała:)..

@Berenika97 To są tylko wierszyki, obserwacje przyrody, nic osobistego:).

@iwonaroma Jeden z moich znajomych taką miał. Zawodowo świetnie mu szło, ale to nie wystarczyło, bo popełnił samobójstwo. Dobrej nocy.

@Konrad Koper Rozum nie boli, stąd wielu uważa, że świetnie działa.

@Berenika97 One są od siebie niezależne, wiec mając pecha można mieć słabą okładkę i podobną treść, więc może lepiej zacząć od fajnej okładki:). Dzięki za wpadnięcie.

Zainspirowany poczytałem w Googlach i znalazłem parę książek pod tym, czy podobnym tytułem. Pierwsze skojarzenie to Czarnobyl, gdzie to tak wygląda, bo widziałem film, a w pamięci jest pewnie, jak piszesz. Pozdrawiam serdecznie.

A kiedy już nie może, myśli, fajnie było Boże:). Pozdrawiam

Nic na pokaz, po co drażnić bliźnich.

-Mistrzu, czy urodziwa będzie dobrą żoną? -Urodziwa, czy nie, nigdy nie wiadomo.

Pięknie o życiu, przemijaniu, nieuchronności i tym, jak jesteśmy częścią naszego świata. Pod wrażeniem. Pozdrawiam

@Berenika97 Takie zwalenie na czynnik niezależny i już można poczuć się lepiej:). Dzięki za obecność.

Aktualne, a jednocześnie tak się działo i niestety nadal dzieje. Dyktatorzy i inni, głodni sławy, chwały i marszów triumfalnych nam to gotowali i gotują. Pozdrawiam serdecznie

Metabolizm z wiekiem siada a szczególnie gdy podjadasz, pod ciężarem wtedy brzucha nie chce ci się wcale ruszać. wykaż zatem się odwagą, powiedz, że on siada z wagą.

Tak to działa, kreuje się nieznane dawniej potrzeby, które się zaspokaja. Wersja demo wiecznie żywa, a w relacjach była od wieków i jest źródłem łez i frustracji jednak większych, niż kupno bubla. Pozdrawiam

Pięknie to napisałaś, bardzo osobiście. Jako tata, czytam "drogi tato", ale każdy ma inaczej. Pozdrawiam.

Przypomina mi to pierwszą scene z "Kamiennych Tablic", z tym, że tam nie skończyło się na tańcu.

Ciekawe i nowatorskie z tą sukienką, która uwiera i ciąży, za to nie chroni przed chłodem, wiatrem. Uszyta jest z tego, co napisałaś, ale także z transparentności, kompleksów, odrzucenia i utraconych nadziei. Może pisałem o piosence Mr Cellophane z musicalu Chicago, polecam w temacie. Pozdrawiam serdecznie.

-Mistrzu, o przemijaniu kilka słów nam powiedz. -Wszystko, co żyje musi być z naturą w zgodzie, ma swój czas, przeżywając dobre i złe chwile, my całe lata, inni dnie, tak, jak motyle.

Bardzo poruszający wiersz, no i prawda z niego bije po oczach. Pozdrawiam

Jest moc nadprzestrzeni. Pozdrawiam z podobaniem.

Ładna kompozycja, no a czas taki właśnie nadszedł. Pozdrawiam serdecznie.

Myślę, że jeżeli do tych łez dojdzie, to one nie są niekiedy, a przeważnie tymi powodami. To wiem z filmów o miłości, tragedii i komedii romantycznych, a przecież ich twórcy na pewno zgłębili temat. Czy spór płci sensu nie ma, tez nie wiem, ale jeśli kobiety i mężczyźni są tak różni, to wydaje mi się, że punkty sporne by się znalazły:). Tak czy inaczej wiersz stał się asumptem do ciekawej dyskusji i tu widzę jego dużą wartość. Pozdrawiam

Wojna jest zawsze złem dla każdego człowieka, a, jak wiesz, Polacy byli po stronie koalicji Napoleona i walczyli też w Hiszpanii, czy na Karaibach. Hiszpania była ważna, bo tam ścierały się wpływy angielskie i francuskiej. Walczyli, bo wierzyli, że przy Napoleonie jest szansa na odbudowę Polski, która już się zaczęła od powstania i powiększonego w 1809 r Księstwa Warszawskiego. Tak więc każde zwycięstwo Napoleona przybliżało nas do rekonstrukcji Polski, także te w Tarragonie. Napoleon niestety przegrał w Rosji i to był koniec nadziei. Na marginesie Tarragona to Katalonia, więc nie wiadomo, czy lokalni mieszkańcy tak naprawdę bardziej sprzyjali Madrytowi, czy Napoleonowi, i czy w nim nie widzieli oswobodziciela spod hiszpańskiej okupacji.

Tak jest. Każdy wiersz pokazuje cząstkę autora, a i tez dla niego jest też furtka do poznania samego siebie. Pozdrowienia.