Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

tetu

Użytkownicy
  • Postów

    1 731
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    9

Treść opublikowana przez tetu

  1. Piękne obrazy namalowałaś słowem Nat. Widzę ten czarujący ogród mieniący się w rudościach, fioletach i czerwieniach, a wszystko to za sprawą duszy, serca i wprawnej ręki Artystki. Chcę więc być tą zbłąkaną ćmą szukającą światła z pewnością będzie mi tam dobrze. Oprócz obrazów rozsiałaś też zapach swojego ogrodu. Pięknie. Pozdrawiam.
  2. To Przedzimie jest bardzo specyficznym wierszem. Dużo w nim łez. Przypomniał mi się utwór Mickiewicza Polały się łzy, który bodajże Julian Przyboś (o ile dobrze pamiętam) nazwał wierszem-płaczem. I taki trochę jest Twój wiersz; krwawy i łzawy. Łukaszu, czy w powyższym wersie nie masz przypadkiem literówki? lali - fala, czy fali - fala, bo ta lala (przepraszam, ale tak to wybrzmiewa) pasuje tutaj jak kwiatek do kożucha, albo ja czegoś nie kumam. Chyba że chodzi o wylewanie łez? Lanie łez? Hm. Ale wtedy wers powinien być zmodyfikowany, bo brzmi dziwacznie. Co złego to nie ja. Pozdrawiam.
  3. @huzarc @Berenika97 @Nata_Kruk serdecznie Wam dziękują za tak rzeczowe i trafne komentarze. Bardzo lubię Wasze refleksje. Dobrej nocy.
  4. tetu

    nasza muzyka - org.fm

  5. W pełni zgadzam się z komentarzem @huzarc. Pozdrawiam.
  6. zostań tafla nadal się szkli jeszcze tańczą drobinki życia jeszcze błyszczą spojrzenia nim dotknę lustra z ust wypuszczę motyla nikt nie wie jak długo przechodzimy w wieczność może utknę pomiędzy światłem lampy a szkłem mój motyl ma ciężkie skrzydła żarówka gaśnie tafla mętnieje po drugiej stronie cisza zagłusza ostatni ruch spójrz w lustro będę cię kochać na śmierć
  7. Wszystkie tęcze świata łączcie się - taki to szczery i dziecięcy przekaz wyłania się spośród tych słów-obrazów. Pomimo zatartych jeszcze granic, między zabawą, a sztuką (o czym napisał huzarc), między tym, co ważne i mniej ważne, albo nieważne wcale, jest ta dziecięca spontaniczność, wrażliwość, o których ONE same nie wiedzą, a o które tylko my dorośli możemy się ocierać. Chłońmy to i czerpmy z tego pełnymi garściami. I tę wrażliwość i spontaniczność w pełni oddałaś. Pozdrawiam.
  8. Piękne, liryczne cząstki. Odbieram je całą sobą. Doskonale rozumiem. Bardzo pojemna tytułowa iluminacja, która w kontekście całości daje niesamowitą przestrzeń i wiele do myślenia. Można podróżować nie tylko w głąb podmiotu lirycznego (stan psychiczny), ale można też pofilozofować, odkrywając głębsze, bardziej duchowe tudzież metafizyczne pokłady. Wiersz skłaniający do zadumy. Zatrzymałeś. Pozdrawiam.
  9. @tie-break, piękne słowa, mądre spojrzenie. Dziękuję. @violetta, nawet nie wiesz w jakim jesteś błędzie. O związek trzeba dbać, o miłość trzeba dbać, każdego dnia pokazując, udowadniając sobie jak bardzo jesteśmy dla siebie ważni. Do udowadniania jest więcej niż mogłoby się wydawać i to żadna ujma, to wzajemny szacunek i zrozumienie. Pozdrawiam. @huzarc, bardzo mi miło, że tak odbierasz. Dzięki wielkie. @Simon Tracy, bardzo dziękuję za mocny głos. Pozdrawiam. @viola arvensis, cieszę się, że tak to widzisz. Bardzo dziękuję za komentarz. Serdeczności. @Berenika97, dziękuję za czytanie i podzielenie się słowem i za przestrzeń, którą dojrzałaś. Miło mi. Pozdrawiam. @Nata_Kruk, dzięki za wgląd i słowo. No właśnie, burza... Wytrawni łowcy burz od razu wychwycili;) Bardzo dziękuję. Pozdrówka. Ps Widzę, że pewien fragmencik nie uszedł Twojej uwadze:) Cieszy, że dojrzałaś ten myk;) @lena2_ @sisy89 @Natuskaa dzięki za uznanie. Pozdrawiam.
  10. najlepiej dotknij. ciało pamięta strukturę dłoni; cichy puls i migotanie pierścionków, kiedy wyciągałeś rękę na zgodę. było wtedy intymnie, księżyc przyświecał słowom i noc zapadła w pamięć. nie możesz od tego uciec, dlatego rób co kochasz! dotknij; słowa mienią się bielą, nim zakopiemy nas w śniegu poproszę cię więcej. w twoim języku jestem burzą — sprawdź czy jestem...
  11. Świetna, głęboka puenta! Mówi wszystko, co powinno wybrzmieć o człowieku! Zapamiętam to. Pozdrawiam.
  12. Wsiąść do pociągu byle jakiego... Byle Na wprost, przed siebie :) Uśmiechnął mnie Twój wiersz i dobrze, a gdzieś w tle, w ostatniej cząstce jakbym słyszała Lokomotywę Tuwima :) Pozdrawiam.
  13. Ileż, tutaj pięknych i niezwykle rzeczowych komentarzy! Dziękuję Wam serdecznie. Każdy komentarz, refleksja są niezwykle cenne. Jeszcze raz wszystkim dziękuję.
  14. napisałabym do wieczności Ostatni wers bez spójnika. Poza tym doskonale. Świetny wiersz!
  15. Milczysz a ja chciałabym wiedzieć dokąd suną chmury ile kropel spadło nim wyrosłeś z poszarpanego ciała — cień kładzie się u stóp góry na podobieństwo i wiarę jestem kamieniem Milczę a ty chciałbyś wiedzieć dokąd będę wyrastać cieniem w kamieniu światło spójrz w górę chmury płyną brzegiem mieszczą się w dłoniach
  16. Bardzo sympatyczny i klimatyczny wiersz. Skoro warto całować się z deszczem to powiedzenie: nabrać wody w usta ma od dziś nowe znaczenie;) Fajny. Pozdrawiam.
  17. Świetna puenta. Budzik łupiący orzechy zabieram:) Pozdrawiam.
  18. Mam nadzieję, że pod lir jak mówi, tak zrobi i faktycznie nie da się zwieść. Smutna to historia, ale w puencie, co bardzo ważne jest światełko. Niech moc będzie z pelem. Pozdrawiam.
  19. Każdego z nas dopada jakaś niemoc, a tej twórczej chyba doświadczył każdy poeta. I choć to dołujące uczucie z pewnością minie. Trzeba cierpliwości. Natchnienie pojawia się często w ułamku sekundy, wystarczy maleńka iskierka. Papier zaczeka, jest cierpliwszy od człowieka. Pozdrawiam.
  20. Ach ta zmiana czasu:) Doskonale ją osadziłaś w pierwszej cząstce, w dodatku w parze z Vivaldim. Cóż chcieć więcej... Całość świetna, niezwykle klimatyczna, nie mówiąc o puencie, która w ujmujący, subtelny sposób oddaje upływ czasu. Bardzo mi się podoba takie obrazowanie. Piękny wiersz. Pozdrawiam.
  21. @Nata_Kruk @Leszczym @Berenika97 pięknie Wam dziękuję za komentarze. Wasze słowa i interpretacje są bezcenne. @Nata_Kruk @Berenika97 dziewczyny trafiłyście w punkt z komentarzem. @piąteprzezdziesiąte @iwonaroma @huzarc dziękuję za obecność i uznanie wierszydła. Pozdrawiam.
  22. Mądrze i prawdziwie. Serdeczności.
  23. Niezwykle sugestywny obraz Marku. Na wielki plus druga i ostatnia strofa, choć całości nic nie brakuje:) Podobają mi się wszystkie odcienie prędkości - fajna, pojemna fraza. Miło było się u Ciebie zatrzymać. Pozdrawiam.
  24. Nato, piękny, mądry kawał poezji. Zobrazowałaś to, na co ciężko się patrzy, o czym trudno myśleć, ale również to, co chciałoby się oglądać częściej (historyjka jednego bajkowego popołudnia) nie myśląc o tym, co czai się za plecami i w umysłach "królów tej ziemi" Ta kanonada odległa o kilometry w każdej chwili może zbliżyć się na niebezpieczną odległość. Mamy ją z tyłu głowy. Dziękuję za wiersz. Pozdrawiam.
  25. No, Florian! Bardzo, bardzo na tak. Dobry, nastrojowy kawał poezji. Podoba się. Pozdrawiam.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...