tetu

Podoba mi się, zwłaszcza dystych o mostach i puenta, ale jakoś mi nie brzmi ostatni wers pierwszej strofy. Pozdrawiam.

Dziękuję @violetta Pozdrawiam.

Tak jest. Słuszności tu wiele. Zawsze wszystko się wyolbrzymia, a jeśli chodzi o wizerunek, to już w ogóle:) Miłego.

I bardzo dobrze. Trzeba sobie torować drogę. Serdeczności Iw.

Zgadzam się z przedmówczynią. Jest myśl, jest refleksja, ale nad ostatnimi dwoma wersami warto się pochylić. Na swój użytek czytam tak: jestem tylko w kontekście myśli zdarzenia tak naprawdę w oceanie kropli jestem nie jestem Ostatni wers zamieściłam tylko ze względu na tytuł, bo inaczej też wymagałby korekty. Pozdrawiam.

rozchodzi się ulicami miast raz wpada w ucho i szumi to znów niesie domy ich pełne kieszenie słyszałam jak przypływa żłobiąc pamięć o twojej matce (ostatni raz widziano ją przed upływem dnia) siedziała wpatrzona w fale wyciągając koniuszki palców do małej dziewczynki

*** żywe światełko na skraju twego nieba sen o dolinie *** języki ognia pulsuje oddech świata bal wszystkich świętych *** tańczą ogniki muskając skórę ziemi za ostatni grosz *** w zasięgu światła majestatycznie żywy cień wielkiej góry Pamięci Romualda Lipko

mogłam to zignorować ale głód ma kształt wystającego brzucha pustych piersi nie da się wyssać dlatego nic z mlekiem matki przekłuwają usta noszą gniazda na głowach matki nosicielki matki z krwi i rzeki opowiedz mi o Etiopii dzieciach z przezroczystą skórą za żebrami głęboka otchłań — pieniący się Nil wylewa zawsze nie w porę jak sucha woda z łona pramatki sypie się piach

Bardzo fajny, rytmiczny wiersz. Pozdrawiam.

Świetny, dwuznaczny limeryk! :D

Ładnie. Prosto i od serca. Jest klimat i jest lirycznie. Pozdrawiam.

@andreas @poezja.tanczy dziękuję Wam za wgląd i słowo. Serdeczności. @Leszczym @Starzec dzięki za przeczytanie i ślad. Pozdrawiam.

No właśnie @Jacek_Suchowicz no właśnie, ile? Ładnie to ująłeś. Pozdrawiam i dziękuję.

Zwięźle, konkretnie, a co najważniejsze spójnie i wieloznacznie. Wszystkie rekwizyty świetnie się dopełniają. Bardzo mi się tutaj podoba. Pozdrawiam.

Zgadzam się z przedmówcą. Ładny, liryczny sonet. Pozdrawiam.

@Antoine W trzeba robić wszystko, grunt to się nie poddawać. Czas pokaże. Bardzo dziękuję za komentarz i takie spojrzenie na wiersz. Pozdrawiam. @MIROSŁAW C. @sisy89 @Sylwester_Lasota @Łukasz Jasiński @Rafael Marius @Yavanna dziękuję Wam za obecność i podobanie. Serdeczności.

Zabawa w zbijanego zawsze była wyzwaniem. Zwinne ruchy to coś co pozwalało uniknąć ognia. Choć nogi drżały tańczyłam swój taniec. W miejscu naszego placu czerwone buty; długie sznurówki sięgają kilometrów, tu nikt nie będzie chował bliskich. W twoich ustach ziemia stała się ciałem, butem, ogniem zaprószymy czas — niech spłonie. Pomyśl, ile będzie ważył popiół na moich plecach.

Ja wiem, ja wiem, to wszystko wina Tuska:D A tak poważnie bardzo mi się podoba Janko. Wiersz równy, rytmiczny, świetnie się czyta. Ten znak zapytania będzie wiecznie żywy, zawsze na czasie, bo winy się przelewają, piłeczki odbijają i tak już było i tak już będzie. Amen. Serdeczności.

Smutno. Życzę peelowi siły. Pozdrawiam.

Empatia, uczucia, rozum... Czasami mi się wydaje, że zaczyna to być obce człowiekowi. Smutno tu. Pozdrawiam.

No i jest fajny klimacik. Delikatna puenta domyka całość. Podoba mi się. Pozdrawiam.

Doceniam dwuznaczność karty, zwłaszcza w kontekście gry słów. Karta — stroi gierki z... Z kolei zestawienie: Karta — kartka, to nie tylko jako takie zdrobnienie, ale jak się okazuje całkiem spory dorobek:) Bardzo mnie to zaciekawiło. Sprytnie. Pozdrawiam Nat.

Samba rumba czy fokstrocik tak się w życiu człowiek spoci jędrna bluzka sztywna polo na nic już nam nie pozwolą stawy kości i artretyzm odwyk odwyk - cóż - niestety!:) Pozdrawiam.

@Leszczym @Natuskaa dziękuję za odwiedziny. Pozdrawiam.

Bardzo autentyczny tekst, a delikatne rymy nadają mu płynności. Pozdrawiam.