iwonaroma

Pięknie, odważnie. Forma pierwszej strofy jak połówka serca wyszła :)

@Czarek Płatak dzięki Czarku, tyś łaskaw :)

Ooo, to to to ! :) zdrowotnie również

Racja, ale nie usuwam, to cała ja :) ;) lenistwo mnie ogarnęło. Zdrowia również

No cóż ... wiersz po opublikowaniu żyje już troszkę życiem jego czytelników stąd różne interpretacje :). Zdrówka również

;) dzięki Ulk, pozdrawiam również.

:))) uwielbiam :)

Dzięki Gosławo, ja też lubię szarość, jest taka nieoczywista :) Zauważyłam w swoim wierszu brzydkie powtórzenie "się się " więc coś poedytuję

Marku :) to co masz na myśli jest uprzywilejowane :) dzięki Niewygodnej za głos :)

w Boga a czy wierzy w siebie? w człowieka? Czy mogę Tobie choćby ufać?

kiedy dzień się kończy a wieczór nie zaczął wykrada niepewność czy to tak być musi że jasność umiera dzień po dniu rok po roku życie po życiu niech już zginie na zawsze to, co tak ściemnia

Ten i tamten Tato na pewno lubi, choć czasem zdaje się, że na pewno nie.

No cóż, wiadomo, że tak całkiem bez trosk to się nie da, ale zawsze może być ich mniej niż więcej...zwłaszcza, kiedy się życzenia przyjmie :) ja przyjmuję :) pozdrowienia

@WarszawiAnka dzięki Aniu

Czy bym przyjęła? To zależy, od tego, co wyczytałabym w jego oczach. Minęły już czasy gdy wspierałam finansowo wszystkich jak leci idąc główną ulicą mego miasta i pozostając na końcu z pustym prawie portfelem. To bylo głupie. Niektórzy z nich od razu lecieli po flaszkę lub narkotyki uprzejmie mnie o tym informując. Co do przyjmowania do domu to powiem, że mam w rodzinie sporo bardzo trudnych osób no i jakoś się dogadujemy ;) Choć przyznam, że nie jest to łatwe :) Obcowanie z tzw. najbliższymi bywa trudniejsze niż z wieloma obcymi.

I ekspresja, i liryzm i ironia.. Fajny wiersz.

"Fajny barszczyk" na zdjęciu ;) A wiersz gorzki i prawdziwy. Najbardziej śmieszy mnie to, że te "wigilie" organizowane są przed właściwą - tydzień, dwa... po to, by potem z przylukrowanym sumieniem zasiąść do stołu... na którym wprawdzie (jak każe tradycja) położono dodatkowe nakrycie ale też nie zapomniano zamknąć drzwi na cztery spusty.

@Ulk dzięki :)

Dzięki Czarku, radosnych Świąt!

Trudno radować się i świętować na komendę a tak to czasem jest, że wcale nam nie do śmiechu. Słodkich snów i dosiego 2020!

Baśniowo :) szkoda tylko, że tych zasp nie ma (no, choćby paru delikatnych śnieżynek :)), ale i tak są Święta! Odwzajemniam życzenia :)

w domu choinka, stół, biały obrus i Ty gwiazda na niebie

----- Dzięki za serca dla Lily i Niewygodnej, pozdrawiam

Słusznie rozgraniczyłeś cierpienie od cierpiętnictwa. Dobrze, że jest takie rozróżnienie językowe, choć ci, którzy cięrpiętnictwo uprawiają tak tego nie nazwą ;) Tak :), dzięki Wiesz, rzeczywiście ofiary przemocy mają tendencję do zamykania się. Może to niepopularne co powiem, ale często (no, może czasami) czują się współwinne. Były nierzadko w silnych, pozytywnych relacjach z oprawcą więc są zdezorientowane, jak do tego w ogóle mogło dojść. Muszą (nie lubię tego słowa, ale tak, muszą) zrzucić z siebie winę i wówczas będą mogły się otworzyć oraz uspokoić. Jest na to wiele sposobów, psychologicznych, religijnych, duchowych. To nie jest sytuacja bez wyjścia. Co do uwag Twoich formalnych to zgadzam się, tytuł mógłby być pierwszym wersem, ale już tak zostawię z uwagi na wielość komentarzy. Pozdrowienia

Dzięki Niewygodna :)