WarszawiAnka

na tafli stawu po molo z liści biega malutkie pisklę

Brzmi niepokojąco... sugeruje zaginięcie. Pozdrawiam Susza - i Warta pęka od traw? Pozdrawiam

@Lidia Maria Concertina : Dziękuję. :)

Niszczyciel zieleni: O, łam, a trawa warta mało. Niegrzeczny na Mazurach:: O tatarak! Kara, tato?

Ostatni najlepszy. :) Pozdrawiam

@Pan Ropuch : ...i jeszcze raz. :)

Gratuluję. :)

@Radosław : Dziękuję za Twój głos. :) Cieszę się, że Ci się ten bardzo dojrzały wiersz podobał .:)

Doskonale Peelkę rozumiem. :) Szczególnie podoba mi się ten fragment: "I mogę w lirycznej przestrzeni, zamienić niepokój na ciszę," Mała uwaga: wers czwarty drugiej zwrotki jest za krótki. Pozdrawiam

@Pan Ropuch : Dziękuję za Twój głos. :)

@Dag : Dziękuję za Twój głos. :) Przyznam, że dla mnie nie brzmi sugestywnie... :) Cieszę się, że mój wiersz pobudza zmysły. :) Dziękuję i pozdrawiam

@Natuskaa , @dmnkgl , @Radosław : Dziękuję za Wasze głosy. :)

Wprawdzie to jest tylko 3/4 sonetu, ale chyba powoli zmierzam w tym kierunku...:) A w Warszawie lip pod dostatkiem. :) Cieszę się, że wiersz zaciekawił. Dziękuję i pozdrawiam

@[email protected] : Dziękuję. :)

@~Marianna_ : Dziękuję za Twój głos. :) Bardzo celnie - i promocyjnie! :) Uroczy wierszyk - lipy inspirują! Pozdrawiam serdecznie

Z czarownika - marynarz: Ot, szaman na maszt, o! Z nieba? Manna i Anna M. Szachy w Afryce: Tam sawanna i Anna was mat!

@[email protected] : Dziękuję za Twój głos. :) Przypomniałeś mi inną olbrzymią lipę, w ogrodzie mojej Babci... Też pod nią siadywałam, a pszczoły sennie brzęczały w upalne południe... W haiku bym chyba lipowych doznań nie domknęła... :) Pozdrawiam lip(c)owo

Uratowany! A car: oto raca! Prezent od czarownika: Szaman na to: ot, Anna - masz!

@beta_b : Dziękuję za Twój głos. :) ...bo zapach lip jest zupełnie wyjątkowy. :) Dziękuję i pozdrawiam

@huzarc : Dziękuję za Twój głos. :) Dziękuję i pozdrawiam. @Lidia Maria Concertina : Dziękuję za Twój głos. :) Dziękuję, cieszę się, że niezaprzeczalne walory lipy zwyciężyły .:) Pozdrawiam

Zgrabne i skłaniające do refleksji. W drugiej fraszce trochę mi się rozbiegają akcenty - ale myśl celna. Ze względu na rytm napisałabym to tak: Żeby podnieść się nareszcie,wyprostować móc pomału,trzeba krok uczynić pierwszy,który schodzi z piedestału. Pozdrawiam

Głęboka myśl w dwuwierszu. Pozdrawiam

@ais : Dziękuję za Twój głos. :) Bardzo się cieszę, taki właśnie był zamysł - przekazać Czytelnikowi urok lipowych kwiatów. Będzie mi miło, jeśli z kubkiem gorącej, pachnącej herbatki lipowej wrócisz do mojego wiersza. :) Dziękuję i pozdrawiam

Usunięcie toni to tytaniczne zadanie. :) Pozdrawiam :)

Dziękuję - tak właśnie miało być. :) Pozdrawiam