WarszawiAnka

@>Marianna< : Dziękuje i pozdrawiam. :)

"Ulecą celu" - to głeboka myśl.

Dziękuję. :) Oczywiście, to Twój wiersz, ale do mnie w tej skróconej formie bardziej przemawia. Pozdrawiam P.S. Proponuję tylko, żebyś edytowała go jeszcze raz i wprowadziła spacje pod ostatnim wersem, aby wyraźnie wyodrębnić całość.

Dziękuję. :) Samo życie... Dobrej nocy.

To bardzo miły komplement i bardzo mi pochlebia. :) Lubię piosenkę "Między ciszą a ciszą", chociaż to nie ona mnie zainspirowała, o czym wspomniałam u dołu wiersza. A poezja wypływa z samego życia, własnej duszy i... poezji innych. Twoja też... Dziękuję i pozdrawiam

@Pan Ropuch : Dziękuję za Twój głos. :) Masz rację - poprawiłam. Dziękuję za spostrzegawczość. :) Cieszę się, że się podobało. Pozdrawiam

Lekka forma - a pesymistyczny (a może sarkastyczny?) przekaz... Jednak rozumiem Peelkę. A może by skrócić o jeden wers? Od dziś – czasu nie liczęOd dziś – zmieniam obliczeOd dziś – się tylko uśmiechamOd jutra – nic mnie nie czeka … Pozdrawiam

Przyszło do mistrza dziewczę mizernej urody, a ślozy zalewały jej całkiem jagody. "Cóż ci to?" - mędrzec rzecze - "powiedz mi swe żale." "Mistrzu, oto nie mogę męża znaleźć wcale! Jako że mi był Pan Bóg urody poskąpił..." Zasępił się mistrz tedy, bo chociaż postąpił w mądrości wielce, na to nie widział on leku... Rzekł jej wreszcie: "O, gdybyś tylko żyła w wieku dwudziestym pierwszym, sposób by się znalazł - wierę, mogłabyś, moja córko, tam robić k a r i e r ę, brak męża to nie byłoby Boskie skaranie: miałabyś stanowisko, mir i poważanie, miałabyś dom, samochód, perły i atłasy, lecz teraz - nie poradzisz, córko, nie te czasy..." "Cóż mam więc począć, skoro ja nie mam wyboru?" "Masz córko - idź za kratę... pójdź ty do klasztoru..."

Dziękuję. :) Teraz wprawdzie większym zagrożeniem od opasłych tomów jest przepastny Internet... Pozdrawiam

@Radosław : Dziękuję za Twój głos. :) @dmnkgl : Dziękuję za Twój głos. :)

Spóźniłam się trochę, ale jestem. :) Otóż to - ludzki umysł, choć tak plastyczny i elastyczny, może się w końcu przegrzać... Dziękuję i pozdrawiam :)

Jeszcze wiele czeka na ożywienie... przyjdzie ich czas. Dziękuję - i wzajemnie.

@[email protected] : Dziękuję za Twój głos. :)

@huzarc : Dziękuję za Twój głos. :)

Dziękuję - niestety, takie czasy, że tempo i ilość informacji narasta z dnia na dzien. Pozdrawiam

@Marek.zak1 : Dziękuję za Twój głos. :)

@Somalija : Dziękuję za Twój głos. :)

@iwonaroma : Dziękuję za Twój głos. :) Dziękuję, miło mi. :) Ten wiersz powstał już jakiś czas temu, zaraz po Twoim, ale po drodze inne tematy mi się nasuwały, więc czekał. Pozdrawiam

:)

Między myślą a myślą nie ma już prześwitu; bo łatwiej jest ujarzmić tabun dzikich koni, uciszyć rozbujany spiż, co jak grzmot dzwoni, niż przestrzeń ciszy wydrzeć z rozedrgania bytu. Pomiędzy synapsami iskra iskrę goni, impulsy się panoszą, sygnał znak wypiera; w szaleńczym tempie krążą jedynki i zera żelazną zaciskając obręcz wokół skroni. Jak wir ten mam pokonać, jak się z tej spirali wyrwać, rozedrzeć wściekle pulsujące ściany? Forsują bramy jaźni obłędne tarany, aż rdzeń jestestwa pęknie, choćby był ze stali. Wiersz zainspirowany przez @iwonaroma

Ponownie jest mi miło. :) Lubię dziękować. :) Pozdrawiam Jeśli ta historia naprawdę się wydarzyła i uznałeś, że warto się nią podzielić, a także napisałeś już wstęp - to jesteś już z w połowie drogi. :) Pozdrawiam

Dziękuję. :)

Ćwiczenie czyni mistrza. Jeszcze raz życze powodzenia. :)

Dziękuję. :) Tak rozwinięty wstęp wydaje się zapowiadać długą historię. Chociaż - może być też ćwiczeniem literackim. :) Skoro jednak włożyłeś już sporo pracy w ten wstęp, mam nadzieję, że ciąg dalszy nastąpi. Życzę powodzenia! ...i jeszcze raz dziękuje. :)

@[email protected] : Dziękuję. :) Nigdy wcześniej nie pisałam palindromów. :) Zainspirowała mnie - i zaprosiła do wspólnej zabawy @Cor-et-anima . Spróbowałam - i przekonałam się, że to rzeczywiście może być przyjemna zabawa słowem. :) Pozdrawiam