Tomasz Kucina

Tak nieładnie o sobie piszesz. Poetka? To zbyt banalne słowo. Wolę np. poetessa, to brzmi mi zdecydowanie lepiej i komponuje idealnie ;)

Taki "koperkowy" róż jest ciut obciachowy. Cały tekst to kicz w pewnym sensie, to kolor wpasowany w klimat utworu. Poza tym w wierszu wszystkie kolory mają negatywny odcień, i mieszczą się w kolorystycznym pastiszu i w nawiązaniu do przekoloryzowanego życia. Może być też znaczenie semantyczne: koperkowy - koperczaki - umizgi - zaloty - rzeczy ulotne. Znaczenie koloru dowolne, od percepcji czytelnika. Koperkowy róż - jest też kolorem "brudnym", ogólnie nie lubię go.

Ogólnie uwielbiam starszych ludzi, chyba że reprezentują upierdliwy poziom dyskusji. Starsi ludzie są bardzo ważni i mądrzy, jesteśmy z ich genu, oraz młodsze pokolenia, zwłaszcza młodzież ostatnio docenia nestorów, ten poziom relacji pokoleniowej uległ zdecydowanej poprawie. A tetrycy zawsze się trafią. Pan Aleksander, nasz dyskutant nie należy do grona ludzi starszych, bo pisał że Metalliki podsłuchuje sobie nawet, ale jest pewnie w wieku odpowiedzialnym, a kulturę dyskusji ma wzorową. Typowy przykład mądrości i sumienności. W ostatnim zdaniu chyba się lekko zapętliłaś w analizie ;))

Dzisiaj powstał ten tekst. Więc premiera bezwzględna. Czytałem na głos - brzmi poprawnie i w metrum i rymie, poza tym wszystko na "g", niech sobie stoi na stronie. Pewnie coś tam poprawię, z czasem. Nie chwal, krytykuj! ;P

dziś żartobliwy tautogram biurowy na literkę "g". graphics CC0 gamonizer gbur gazerni głaska gachów z gangsta głoski gość gospody gul gorzelni gęba gładka gryps gazdowski gonzo grzywa gieroj gniady grabić gałganiarzy głupców gorzką Gotką gardzą gady galanteria grzdyli gzubów gafy gody i gadana garby genem galapagos gęba gałgan głos gardlany w getry w gacie galimatias! gębuj! genez grubej gdery giaurów gnozę graką glajchaj gmeraj z gwintów głód giwery górnolotnyś gangster gałgan gdyż gardłują glutenowcy gospodarzy grunt gna w glinę goździkowej główka gości w globulkowej garści z gin'em grzechotników gaz gorzały grzebieniaste gzi gruczoły gad gadowi grozi z gały galeriański glejt gnykowy grupa grozi gnu gazeli gęgi gify gesty gagi gargulcowych gargameli grono gamoniowych gaduł grafomanów geriatrycznych gruboskórnie (gdzież?) gustownie grzybiejacą guzdraninę w gumofilcach – gnaj! w garownie! Gotko! z gwiazdozbioru głoski... --

Kamo... tu kodu nie ma. To bardzo prosty i linearny tekst. Nie wybiega szczególnie w procesy naduczynnej dedukcji. Jest ludzko cielesny. Co mam ci tłumaczyć? Techniki "odczynione"? ;) Powstrzymam się jednak - od tego. Uruchom wyobraźnię, na pewno uzyskasz jakieś subiektywne wyobrażenie tego tekstu. Ten drugi wiersz, do pana Aleksandra jest opisem Tolkienowskiego Rohanu (Śródziemia) a konkretniej magicznej systematyzacji flory z jego futurystycznej sagi. To z kolei bardzo ułożony tekst. Symbelmyne prawdopodobnie i słusznie Aleksander powiązał z kwiatami Tolkienowskiego Eldorasu. Aleksander wie o co mi chodzi. W pierwszym wierszu (głównym) sama nazwa nawiązuje do "niezapominajki", w charakterze - niezapomnianego wrażenia o którym opowiada podmiot liryczny. Więcej nic nie da się dopowiedzieć, bo nie ma potrzeby ;D

To fakt. To tekst jakby bardziej "dyskotekowy". Lecz ja lubię taki właśnie styl u siebie. Nie zawsze bywam poprawnym romantykiem, statystycznie faceci tak mają, muszą sarknąć sobie stylowo po boku, ten akurat utworek jest kupą śmiechu, lżejszy sort lirycznego wykalibrowania ;D Koperkowy róż? Tu niżej: ;P

Ta Laura Mvula jest genialna. Wpisuję tę artystkę do mojego repertuaru częstszego odsłuchu. Uczynił mi pan wieczór panie Aleksandrze. To jest jazz afromentalny. stylistycznie przypomina mi słynną Skin - Deborah Anne Dyer. Kiedyś jako dzieciak słuchałem Skunk Anansie bo tak nazywała się ta kapela i też są z Wielkiej Brytanii, ale grają ostrego rocka a nie ułożony jazz. Tu niżej wrzucam link do piosenki Skunka. Piosenka opowiada o zawodzie w pierwotnej fascynacji dziewczyny nad kochankiem - miał być spełnieniem jej marzeń supermenem, nawet Bogiem a sprawił zawód, piosenka o zatraceniu w miłości i wyuzdanej cielesności.. Dość traumatyczne to teksty. Może trochę za ostre na pańskie wysublimowane ucho.

Mam się uczyć jazzu? Ok. Przypiąłem do kafelka stronkę u siebie. Słucham jazzu, nie tylko punka, new metalu i amerykańskiego grunge'u głównie z Seattle. Z artystów zagranicznych lubię posłuchać okołojazzowych ikon, głównie to Amy Winehouse, Katie Melua, z klasyki oczywiście Franka Sinatry, L. Armstronga … czasem, … a z polskich jazzowych wykonawców klasykę wolę, starszy szlif, z pokolenia dziadków, rodziców: Hanna Banaszak (W moim magicznym domu). Grażyna Łobaszewska (Świat nas uczy pogody), Krzysztof Komeda (niezapomniany motyw z "Dziecka Rosemary" siedzi w uchu), Ula Dudziak - pani BÓSTWO! (Papaya), pan Michał Urbaniak, Stańko, cała twórczość okołojazzowa Haliny Frąckowiak, Mietek Szcześniak i Lora Szafran, no przecież Andrzej Zaucha to też wchodził w jazz. O właśnie Stanisław Sojka - WSZYSTKO! , Jan Wróblewski - Ptaszyn. Mamy perły nie z tej ziemi. To nie żaden "koperkowy róż" ;P. , raczej KOLOR BEZ ATU - TRUMF! Z młodzieży... Karolina Czarnecka, jej kultowa (hera, koka, hasz, LSD), ...i Darek Dobroszczyk.

Dość despotycznych środków ekspresji użyłem w tekście. Żywię nadzieję, że piszesz szczerze? Bo tekst na serio ma bawić, choć zawiera elementy kąśliwe. Emigracyjny pastisz. No ale, sam przyznaj, z czego my tu mamy się pośmiać?, w obliczu tej obecnej sytuacji na świecie? Tekst to ludzka próba odreagowania na sytuację. Bo zmobilizowanym w kontaktach bezpośrednich - moim skromnym zdaniem należy być. Możesz mieć oczywiście inne zdanie, panie Olku ;)

To jest wiersz raczej "Selenelubny" i biologiczny między strofkami ;) Ale mam dla ciebie inny mój kawałek i komponujący idealnie do twojego komentarza: Tomasz Kucina Zieleń Tolkiena- Tolkien je wszystkie kochał białe drzewo Gondoru w Minas Anor na placu wodotrysku rośnie - a tam w Śródziemiu świecą inne drzewa Valinoru do studni rosa spływa z ich runicznych pysków na wzgórzu Ezellohar z kwiatów i rosy Telperionu Varda zlepiła gwiazdy Hobbici mają swe Fajkowe Ziele - z plonów w kamiennych wzgórzach zawżdy czerwone kwiaty Seregonu pachną i zadziwiają gwiazdy w Simallirionie więziono piekną Luthien - w buku gałęzie Hirilornu w jej oczu turmaliny u władców koni w Edorasie w kurhanach białe kwiatki Simbelmyne honoru strzegą nieśmiertelnej rasy Tolkien kocha rośliny – magiczne czasy --

Trzymaj się Marlett.

graphics CC0 Już noc - i tulą kaloryczne sny ciepłe księżyce upaprane w komie gdzie despotyczne heroiczne kły jej aparaty uzębienia komet Pneumatyka purpurowych ust chlorofil spływa po aorcie z szeptu na papilarnym dotlenieniu biust i drżący migdał - seledynu retusz Ciemna jagoda czy hurma hebanu? przymila struny fosforycznych włosów do których wabik dźwięku dopieszczano kosmiczną nitką stereofonii głosu --

Genialna optyka ;D No jest to troszkę "satyrka" na polską emigrację. Julka jest w Polsce, więc z trudem i z całym bagażem doświadczeń - głównie w proponowanych przepisach - musi znosić telefony koleżanki ze Skandynawii, Gunnar może być np. kochankiem naturalizowanej Dzidki. Trochę lżejszy tekst w obliczu tej pesymistycznej kwarantanny wokół, na rozluźnienie tych minorowych klimatów. Dość tragikomicznie jest w tym tekście, no ale za to można się uśmiechnąć, bo postacie są 100% fikcyjne. Dzięki za odwiedziny. Ciut humorzastego optymizmu nam nie zaszkodzi. ;) Macham łapką ;D

Dla mnie Zmartwychwstał dziś. Pozdrawiam.

Rozumiem. Sensowny punkt widzenia, bo nie wyklucza w dziele stworzenia Boga (i nie ogranicza). Teoria strun, zachwyciła mnie jakieś cztery lata temu - bardzo. To jest mega ciekawa teoria. Naukowcy maja prawo do teorii do badań i poszukiwań naukowych. "Czynią poddanym sobie świat" z przyzwolenia Stwórcy. Masz racje, Stary Testament należy czytać niezbyt dosłownie. To księga symboli. Nowy Testament ja traktuję - dosłownie. Dzieło stworzenia sięga znacznie dalej, więc wszystko się zgadza. Przyjmuję twoje argumenty, wszystkie, są logiczne. Pozdrawiam. Wesołych Świąt Wielkiej Nocy, jeżeli nie przeszkadza w takim charakterze.

graphics CC0 Julka zbiera po drucie. wola w niewoli łączności dwukierunkowej na dodatek spóźnionej i stacjonarnej. dzwoni Dzidka. kolejny przepis. Julka w stresie gdy słyszy że jest przywiązana do domu jak locha do koryta. od razu przybiera na wadze deliberując kolor gumigutowy po blodpuddingu z borówkami. więc sraczka w odcieniu ciemnej acz częściowo transparentnej musztardy. Dzidka dzwoni ze Szwecji. opowiada z pietyzmem – że swój drewniany domek pomalowała modną czerwienią z Falun. pod rdzawym domkiem w ogródku posadziła balearskie bukszpany a ich szarozielone liście w odcieniu xanadu są identyczne jak oliwin w pierścionku zaręczynowym ofiarowanym jej – przez kochanka. w zasadzie to nie ma racji. choć to już prawie naturalizowana Szwedka. pan Lindgren miejscowy jubiler z uporem maniaka – twierdzi… że to peridot jest bazowym kolorem wszystkich oliwinów. za to nieślubna córka Dzidki uwielbia kredki Crayola. różowo_magentowy razzmatazz to ulubiona kredka małej Kaysy. poirytowana matka – labiedzi. dowodząc że to dewiacja. bo gender dziewczynki kochają tylko koperkowy róż. Gunnar!chłopie... chociaż „Sabaton”. — *skecz - w charakterze fikcyjnym

Być może, adaptacja do sztucznego oświetlenia z pewnością byłaby szałem zmysłów indiańskich naturalistów z Amazonii. Ja natomiast, w obliczu dzisiejszego Święta Wielkiej Nocy chciałbym wydobyć z siebie taką oto myśl, otóż według mnie: człowiek jest jednak dziełem działania Boga oraz w wydaniu geometrycznym bliskim obecnego. Takie mam zdanie. Sama Wiara przynajmniej u mnie nie kłóci się z licznymi dowodami teorii ewolucji. Ale oczywiście tylko pewnymi, bo dowody te gruntowne w nakazie przyjęcia argumentów z tej teorii: że przeszliśmy od ryb, płazów, gadów, małp człekokształtnych - do ludzi jest dla mnie dość zabawne i kuriozalne. Zdaje się - nawet - w teorii tej nam najmniej odległej w badaniach nad tzw. "Lusi" istnieją spore luki i inkoherencje - więc naturalnie mamy naukowy pat. Mam przeświadczenie, że Boskie dzieło stworzenia nie dotyczy tylko ziemi, ale całego wszechświata, być może Stwórca użył do tego zasad fizyki - dlaczegóżby Mu odbierać takie instrumenty - je też wymyślił - skoro się potwierdzają w praktyce mikro i makrokosmosów?, Natomiast człowiek i wszelkie stworzenie żywe jest dla mnie tematem - odrębnym. Zmiany ludzkiej anatomii według mnie mają charakter szczątkowy - całkiem naturalny, uwzględniają oczywiście wpływ klimatu i innych czynników, o zmianach genetycznych może decydować np. odżywianie, hormony, zanieczyszczenie środowiska, itd., ale ewolucja uniformalistyczna gdzie teraźniejsze wnioski wydumanych naukowców miałyby być rzekomo pewnikiem i kluczem do stu procentowego modelu obrazu świata z przeszłości - obarczone są mnóstwem luk pojęciowych, dosłownie w każdej dziedzinie nauki: biologii, fizyki, chemii, astronomii - także w badaniu cząstek chociażby w genewskim instytucie CERN, w hardronie. Mam precyzyjny system rozumienia świata, to podział na sacrum i profanum, oraz wierzę w nieomylną precyzyjną technologie Boską (katolicką, chrześcijańską - żeby nie było wątpliwości), w sam proces nie wnikam, bo uważam, że za mały mamy zasięg by coś uznać za fakt, i szczerze mówiąc lubię tą swoją niewiedzę i niedoskonałość. Dziwi mnie tylko, że ty - po naszej ostatniej dyskusji - w której wyraziłeś autentyczny lęk przed zbliżeniem się do istoty Boga i Wiary, tłumacząc to tym, że zgłębianie Boskości czy Wiary - u ciebie - wiąże się zawsze z osobistym doświadczeniem cierpienia - i ze względu na wolę uniku od tego cierpienia boisz się zbliżyć do samego Boga, to teraz zastanawiam się, czy z kolei tak głębokie przekonanie o uprawnieniu praw ewolucji uniformalistycznej i jej przecież praktycznych założeń wykluczenia Boga poza nawias stworzenia - nie wywołuje u ciebie analogicznego lęku przed Bogiem?, bo teoria ewolucji ewidentnie wyklucza Stwórcę z dzieła stworzenia świata i życia na ziemi. Nie mam o to pretensji, ot, tylko zwykła ludzka naiwna ciekawość? Każdą twoją odpowiedź uznam i uszanuję - bo cechuje mnie tolerancja poglądów.

Są trzy kolory podstawowe w palecie barw. Oko ludzkie widzi chyba siedem odcieni barw. Zakres widzenia mieści się z częstotliwości od 350 do blisko 800 nm (długość fali). Kolor zielony jest w środku ok 550-600 nm, więc to najbardziej komfortowa długość fotonu, bo światło to fotony. Zieleń to wszechobecny chlorofil pochłania naturalnie promieniowanie elektromagnetyczne fale niebieskie i czerwone a odbite widzimy jako zielone.

Nie. To nie są różne rzeczywistości. Trafione w punkt. Opowieść o życiu. To gość który jest autentycznym malkontentem, natura nieco spastyczna, uziemiona. Nie wiem czy to gorycz, może męski ogon dzikszego zwierza się za nim ciągnie, żona "jesieniara" - na pewno był ostro zważony, ale myślę że nie jest mu dobrze. Twoje czucie tekstu jest mega symetryczne do mojego. Rozmawia się czasem z kumplami i po którymś tam bowku, ludzie stają się płynni. Nagle puszczają. Taki pomysł na wierszyk powstał i go zrealizowałem. Kumpel nawet o nim nie wie. Gdyby miał tą świadomość, oj chyba zadowolony by nie był ;P Deliberuje czasem nad pragmatyką szczęścia, i ciągle nie wiem jak je zdefiniować, znam ludzi bogatych i też zachowują się identycznie jak ten tutaj w moim wierszu. Wszystkich jednak łączy cecha braku czynnika duchowego i brak obcowania ze sztuką. Praktyczny materializm. Dziękuję Aga za literki pod tekstem. Elośka!

graphics CC0 użyto fiaska w estetyce lodowej. kucam w przymrozku luminescencja w gołoledziowej zagrodzie zysku. klimat mało angielski. nos na kwintę. pogoda pod dogiem. poczułem się jak old english terrier w krainie lodu. przyszło mi szczekać na klienta w boksie monitorów w dodatku podpisany z małej litery. igloo miałem dopieszczone z obłoków freonu klekot ptaków północy wyzierał z lady chłodniczej. w śniegowych kieszeniach powietrznych igloo wyhodowano bałwana był poniekąd doskonałym izolatorem ciepła. a jednak uczynny do polowań na otwartym lodzie. oto ja. dumałem. po co im bałwan w wiosce eskimosa? ma palto z jelenia karibu. i szetland subarktyczny z reniferem rudolfem. we wzorki. bezlotki chciały kopulować społecznie choć przecież są monogamiczne. i tu ich nie ma mentalnie. cały ja. wół piżmowy. takin bez brody w płatach fiszbinu. w białym fartuchu w dziale rybnym wśród kardashianek i grycanek. spod lady. --

Rym, dobre metrum wiersza, bez kontestacji i podziałów, lekko z przekąsem, ale i mega humorzasto, dobra robota. skoro życzenia, to życzę wesołych spokojnych i miłych Świąt Wielkiej Nocy.

Pamiętam tą sytuację z panem Karolem Bieleckim, to było w meczu z Chorwacją, i późniejsze jego udane występy w kadrze, zaraz po wypadku. Bardzo perspektywiczny wiersz, cyfry: 13080 dni to by wskazywało na wiek, konkretnie ok 35-36 lat i jakiś punk zero o którym opowiada narrator w wierszu, punk zero - trudno antycypować, może to okres osobistego doświadczenia z problemem akomodacyjnym oka, oczu? Jest jeszcze druga cyfra to 6999, być może kolejny etap życia z przypadłością? Mamy więc kolejnych 20 lat życia, i pewne doświadczenia związane z treścią wiersza, mamy głębszą refleksję natury już może empirycznej wypływającej z doświadczenia czasu i przeżyć, być może jakieś ograniczenia z tym powiązane i wreszcie - jest analiza w kontekście współczesnej medycyny i didaskalia w komentarzach poparte linkiem (a'propos - nie wiedziałem, że szyszynka ma takie znaczenia w kontekście melatoniny) i finalnie - urocze nawiązanie do motywów mitologicznych (cyklopów). Oceniam na bdb., super.

Chciał podać rękę, ale mu się nie udało ;) Ty masz dobrze, baby wielkanocne są? ;P

Do @Kama Nagrodzka Dajmy panu spokój. Bo teraz będzie z tobą się przepychał pod moim tekstem. Przepraszam za brak komfortu akurat u mnie w dyskusji. Sama widzisz jakie prawdziwe oblicze ma to wyciągnięcie ręki w geście pojednawczym. Wystarczyło raptem na jeden komentarz. Pan pousuwał własne niestosowne posty, na szczęście te pikantniejsze elementy naszej dyskusji są u mnie w cytatach z jego wpisów i moich odpowiedziach na nie. W każdym elemencie dyskusji odnosiłem się do treści wiersza i w uprawnionym przekonaniu o prawidłowym zastosowaniu raptem związku frazeologicznego. Ostatecznie pan zaczął drwić i kpić z katolickich wartości i udawać, że ja czegoś nie rozumiem. Wysyłał mnie ze święconką do kościoła, choć mamy sytuacje ograniczenia kontaktów w kraju, w początkowej fazie dyskusji na me pozdrowienie: "Wesołych Świąt"-- odpisał cytuję: "odwzajemniam Pamiętnych Świąt wobec dzisiejszej zagłady i rocznicy niewesołej" Wyrazy "pamiętnych" i "zagłady" mają wymowę wręcz wulgarną i odnoszą się jak rozumiem do wczorajszego dnia i rocznicy 10.04.2010 r. Po pierwsze to elementarny brak szacunku dla wszystkich ofiar pamiętnej tragedii. Po drugie - jak taki postulat ma się do mnie? Co ja i mój wiersz ma wspólnego w tym faktem i jakie muszą być myśli w głowie tego pana, skoro odważył się kierować do mnie takie słowa? Marne to i obstrukcyjne społecznie. Rękę mogę mu podać, ale już po ZMARTWYCHWSTANIU ZBAWICIELA, bo teraz to się boję, że to znów jakiś plan złego ducha - chyba.