Tomasz_Biela

pręt Łejeczko j.w zostaje z wiadomych przyczyn dzięki za wnikliwe jak zawsze obserwacje obserwacji ;) wieczności.

we wszystkich tworach podkreślam cudzymi owe znaczenia w wierszu to co natomiast uważam za sentencje dopiero wtedy kursywą daje a różnica między jakby a gdyby jest dla mnie niewidoczna pręt zostaje ma podkreślać upór i drętwe zwyczaje dzięki wieczności.

wszystko jest od czegoś zależne niezależność jest zależna od samej siebie przecież gdyby nie ona wszystko byłoby zależne widzę że ten pręt jest głównym minusem i dobrze nie można się we wszystkim zgadzać i nie można drgać na każde doświadczenie nieszczęścia dzięki / wieczności.

dymdające będzie się kojarzyć z dymem nieszkodzi że jest coś o dyManiu w wierszu ;) jeszcze pomyślę nad tym dzięki

dzięki aczkolwiek jest już zupełnie inaczej

wpatrując się w jeden rósł szybciej niż drzewa rozwijają się na video w tempie nienaturalnym prawie wywrócił to pulchniejące wpatrywanie wciąż ponad nadymanie ropuch wydech z wdechu zamysł ze zmysłu obrazy rozsadzają się jak granaty źrenic skupienie odpadło dołączywszy do milionów innych zawleczek

jakby szybkość pisania na klawiaturze dorównywała podejmowaniu decyzji samochody nie musiałyby mieć poduszek powietrznych jakby wolność nie spała na ulicy w skorupie ślimaka nikogo nie drażniłby dźwięk zegarków ciągłe „wstawaj” „ruszaj się” trąca głowami jak pręt w dzwonie

nie przechodzi przez gardło w tą stronę krok nie do pokonania jak inne słowa kropki po których można dalej iść bez butów które sama zdjęłam teraz głos się łamie nie ma butów w tamtą stronę za zakrętem droga prosta ciężko będzie nadrobić stracone sekundy w wyścigu do bardziej pobożnego życia pognieść dumę dla uścisku nie świętego spokoju warto /////////////////////\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ oszczędziłem sobie wskazówek szczegółowych więc podałem moją wersję już po poprawkach kosmetycznych być może zmotywuję do dalszej pracy nad nim jeśli się zdecydujesz mimo przywiązania wieczności.

subtelny obraz jednak spora doza smutku i świadomego odczuwania egoizmu zmusza do refleksji nad sobą sposób przekazu podoba się bardzo wieczności.

ciekawe uogólnienie szczegółów nie będę się czepiał zaciekawił ten prosty przekaz chociaż wiersz do jednorazowego przeczytania jak dla mnie wieczności.

podoba się i nie ze względu tylko takiego jaki zaistniał w warsztacie i mogę być tylko zaszczycony żeś wykorzystała pomocną dłoń ma w sobie jakiś dreszcz/ wieczności.

tak rzadko Stasiu monotonię za to można często zobaczyć przynajmniej tak ja odczuwam

no masz racje i myślę że ostatnie wersy też dobrze odczytujesz i rozumiesz

melancholia na umyśle jak popiół z papierosa w popielniczce zadławiony zwłokami czasu gęsta jak fusy po czarnej rzadko zauważalna jak ich brak w bezdennych rutynach

pamiętam z warsztatu miałem chyba sporo 'ale' w tym przypadku kiedy jużjest tutaj nie będę go tykał masz specyficzny klimat który czuć w każdym wierszu podoba mi się przedstawianie rzeczywistości w Twoim wykonaniu wieczności.

kobieta szuka spokoju do wynajęcia. lokalizacja obojętna, standard byle jaki. cena nie gra roli. zgasły światła na korytarzu. poszarzyły się źrenice szukając jakiś kształtów dogorywających cieniem. nie wiem dla kogo te kolorowe ściany. warunkiem istnienia jest atmosfera. obecność przedmiotów ma podobne znaczenie. kupiłam kolejny klimatyczny obrazek. kontr frontuję się codziennie z drzwiami wychodząc z założenia, że nawet gdyby wywrócić ściany na lewą stronę nic się nie po prawi. dojazd może być niedogodny. to już nie ma spaczenia. //////////\\\\\\\ ogólnie jest ciekawy wieczności.

nawet nie możnaby zbudować na podstawie tych połączeń słów do piosenki nie widzę sensu w tym tekście poza tym że sobie jest i nazywa kilka pojęć obok siebie wieczności.

za dużo siedzenia może coś by było z takowego pomysłu ale w takiej postaci w jakiej jest przedstawiony nie ma szans wieczności.

nawet coś mówi ta sentencjonalna refleksja na początek usunąłbym pierwszy wers i wprowadził coś jeszcze co prowadziłoby do wielu punktów wyjścia wieczności.

pytaniem na ustach – potykam się o leżące jeszcze wszędzie okruchy czułości dotyku łabędzim krokiem – odfruwam by klucz zamknąć skrzydłem klucz zamknąć w skrzydle ? nie brzmi poprawniej ? nie gojącym się po upadku zakrywam dłonią usta – topię w kieliszku z kryształu młode wino rozcieńczam oliwki w Martini plasterek cytryny chłodzi lód przemyśl wieczności.

tytuł banalny jak i treść mało perwersyjna zapewne tak na odwal zwal sobie zostaw sperme zapłodnij umywalkę albo deskę klozetową przygodę w historii swej chorej zamknij / wieczności.

bez pomysłu nie ma co poprawiać wieczności.

Może wystarczy ''dla potomnych'' Poza tym druga strofa świetna. PozdrawiaM. każdych ma duże znaczenie ale zastanowie się dzięki wieczności.

w bezpańskim psie można zobaczyć zagubionego człowieka który oczekuje że dzień będzie miał ochotę podnieść ogon do góry i przyjąć każdego dla każdych potomnych

nie ma za co zapraszam do siebie