Pomoc Wiosenna

A skąd wiesz, że nie znawcą? Myślę, że jest więcej form o których miałbym więcej do powiedzenia, jeśli to taki ważki argument dla Ciebie. Wolałem, jak przez chwilę wyjaśniałeś celowość takiego akurat zapisu, niż takie przepychanki "czego to ja nie wiem". I nie sugeruj się Dyziem - właśnie umieścił w innym dziale swoje 5-7-5. Jeżeli cieszy Cię opinia i poparcie takiego "haikowca" to gratuluję podwójnie :)

Fajne, ale oszukiwałeś :) W tytule powinno zaznaczyć się : erekcjato. Tyle, że jak przeczyta się ze trzy to już raczej wiadomo co będzie na końcu. Dlatego jest ten dopisek erekcjato, by mimo wszystko spróbować zaskoczyć czytelnika. Ja wiedziałem, jak tylko pojawiły się trzy kropki na końcu, że to erekcjato. Oszukiwałeś, ale fajne :) Pozdrawiam

Znów ładnie. Trochę uwierało mnie na początku te, to, ten ale rozumiem to jako zabieg mający wzmocnić nie tamte dźwięki, odgłosy świerszczy, wiatr... i tym bardziej podoba mi się taka ekspansja emocji w obrębie wiersza. Pozdrawiam.

Przepraszam, ale Ty w takim razie podaj linka do swojego, ewentualnie komentowanego przez siebie czyjegoś haiku / tanka.

Dyziek, czy Ty rozumiesz w ogóle coś z tej rozmowy? :) Podejrzewam, że to pewnie Twój pierwszy wpis pod jakimś haiku.

Nie, jestem uważnym czytelnikiem. I mam 5 kotów, nie licząc swojego ;) Ptaki potrafią same je prowokować. Oczywiście nie zmuszam Cię do zmieniania niczego, a raczej wzięcia pod uwagę pewnych aspektów. To, że nikt... nawet mnie podbudowało. Pamiętasz baśń Andersena o nowych szatach króla?"

Dziękuję, Waldemarze. Udanego dnia :'

W pewnym sensie to też nawiązuje do fizyki kwantowej wspomnianej wczoraj przeze mnie pod Twoim wierszem i anegdotki: Fizyk zajmujący się mechaniką kwantową Abraham Pais: "Pamiętam że na jednym ze spacerów Einstein nagle się zatrzymał, obrócił w moją stronę i spytał czy naprawdę wierzę, że księżyc istnieje tylko wtedy, kiedy na niego patrzę?" Chodzi o to, że Albert nie mógł pogodzić się z wynikami między innymi swoich badań wykazujących, że to obserwator wpływa na to, czy coś jest. Kiedy go nie ma, to coś też nie istnieje. W telegraficznym skrócie oczywiście :)

A czy mogłabyś coś więcej o tym, co Ci się gubi, bo z kolei taka wypowiedź nie bardzo ma sens z mojego punktu widzenia. Pozdrawiam

Ciekawy, wyróżniający się niebanalnością wiersz. Pozdrawiam

Aha, dlaczego uważam wers nieskore do siadania za najsłabszy w tym utworze? A skąd niby ktoś wie, czy ptaki miały zamiar w ogóle usiąść na dachu, kominie? Przelatywały i tyle, skore / nieskore jest już tylko wymysłem obserwatora. Natomiast rwetes podniesiony przez stadko świadczy o tym, że były jednak skore usiąść na kominie, a tu... kot!

Jeśli tak, tym bardziej nieskore. "Znowu" zaproponowałem ad hoc, można to wypunktować czymś w rodzaju: podniosły wielki hałas Mamy teraz obraz chwili - coś, co zwróciło uwagę obserwatora na niebo - ptaki - komin - kota bo nie uwierzę, że siedział i specjalnie na to czekał. Poza tym cały czas mamy podtrzymaną Twoją obserwację i jeszcze wzmocnienie jej drugą. Ptaki zapewne miały zamiar usiąść tak jak zawsze na dachu i... Przynajmniej sam byłem często świadkiem, jak kotu oberwało się za taki numer.

Ciekawy pomysł. A może byś spróbował napisać każdy wers w innym języku? Ciekawe, czy ktoś to robił już w limerykach? Pozdrawiam.

O, i przynajmniej dowiedziałem się o wersji pierwszej, notabene dla mnie lepszej. Wybacz, ale chałupa na wsi to trochę taka mokra woda. Stara chałupa jest natomiast uniwersalna, bo czy to ważne czy w miasteczku czy raczej na 90% - może Klimat wie lepiej - jednak na wsi. Stara - wnosi nową wartość:coś, czego pilnuje kot. Uwiera mnie też trochę ostatni wers: nieskore do siadania Wydaje mi się, że lepiej zostawić go w sferze domysłu, czy raczej oczywistości, zastępując go czymś w rodzaju: znowu podniosły rwetes Jest to podwojona obserwacja tego, że ptaki widząc kota, nie są skore do siadania na kominie / dachu.

Nie masz nic do powiedzenia na temat utworu, to się nie odzywaj. I nie przeszkadzaj tym, którzy widzą więcej, lub chcą się czegoś więcej dowiedzieć.

Mędrcom, wciąż nowe badającym słowa, prawda odwieczna w gąszcz liter się chowa. Cieszy ich pośród smutnych lat przemyśleń, kiedy zza krzaka nieco zadkiem błyśnie: aby fakt nazwać, nowsze tworzą słowa i reszta tyłka znów ma gdzie się schować.

Cieszę się, bo lubię :)

Ja na samym początku, bo lubiłem nawet komentarze. Myślałem, że komentarzy nie nalicza i nic mi nie zostało na wiersze. Dziękuję i zapraszam zawsze :)

Bredzisz. Mówi się zwyczajowo wiejska chałupa, po co podkreślać, że na wsi? Ale już nie miejska chałupa, tylko w mieście, miasteczku. I o jakiej kolejnej plamie wspominasz? Coś nie tak skomentowałem, bo ewidentnie pałasz nieuprzejmym zachowaniem. Komentujesz komentującego i zero własnego komentarza o utworze będącym głównym tematem. To jest dno, bo niedługo nikt nic nie napisze pod żadnym wierszem w obawie przed podobnym trollingiem.

Nocna Villanella Przypatrz się nocy - nic w niej nie ma, wszystkie planety są możliwe, tylko słowami ją określasz. Więcej odnajdziesz w moich rzęsach, każda myśl o niej spod nich idzie, niczego nadto w nocy nie ma. Nawet, gdy wyda ci się piękna, kiedy gwiazdami się okryje, moim powabem ją określasz - gdy bywam smutna, ona tęskna, a jeśli milczę, noc też milknie. Beze mnie nawet pustki nie ma: wszystko, cokolwiek znasz, zamiera, gdy cię całuję i w świt idę - tylko słowami to określasz póki nie wrócę, bez znaczenia. I nie ma ciebie, zanim przyjdę i nie ma nocy i nic nie ma... Miłością do mnie się określasz. ---

I wtedy pisze się: chałupa w mieście żeby podkreślić precedens.

Smutne. Ja ostatnie 4 dni byłem na Balu Gorączki. Bez krawata można wejść, byle nie poniżej 40 stopni :) Pozdrawiam.

Właśnie. Zgadzam się z Peelem :) Pozdrawiam.