Arsis

zapraszam wszystkich chętnych do mojej krainy nostalgii, smutku, melancholii...

jesteś daleko pochodzisz już z innej krainy innego czasu nie wiem czemu ale wciąż myślę o tobie – kochana powiedz czemu pachną nadal bzy które już dawno spłonęły w błysku słodkiej melancholii czemu tak bardzo ciężkie są dni tak bardzo ranią promienie słońca albo deszcz spada ciężkimi kroplami na ukrytą pod makijażem klauna zniszczoną twarz powiedz czemu spływa wciąż łza za łzą (Włodzimierz Zastawniak, 2021-05-07)

@Gosława tak...

drzewa śpiewają szumne melodie chwieją się strzeliste topole kasztany w lodowatych porywach wichru suną flotylle poszarpanych obłoków gładzą snopami deszczu nasiąkniętą ziemię w kałuży – moja twarz sine niebo nagie gałęzie wstrząsane dreszczem (Włodzimierz Zastawniak, 2021-05-06)

@Jo Shakti dobry tekst...

stoi w progu… jej lodowaty chłód napastuje moje kości chce powiedzieć, że... tańczą rozmyte widma, przesuwają się cienie słyszę jakieś stukania i zgrzyty w otchłani opuszczonego domu… otaczają ją mżące piksele szarej nicości … stoi w progu… krzyżuje na piersiach dłonie, przytula do siebie kroplisty mrok chce powiedzieć, że… wszystko szeleści, porusza skrzydłami… krzesła, wersalka, stół – przestępują niecierpliwie z nogi na nogę… patrzą na mnie z wyrzutem martwych przedmiotów … stoi w progu... opuszcza powoli głowę w niedosłyszalnym szepcie… piskliwy szum w moich uszach… chce powiedzieć, że… (Włodzimierz Zastawniak, 2021-05-02)

@Anna_Sendor niedobry tatuś...

@GrumpyElf adresat musi być pewnie bardzo daleko... w innym życiu, innym czasie...