Justyna Adamczewska

Tylko brać Wzięłam sobie spokój ze sterty luzu. Rzuciłam go na stos. Zjadłam niby kiełbaskę. Niczego nie poczułam, żadnego drżenia w żołądku. Ot i mam s - trawę, jestem wegetarianką. Justyna Adamczewska.

Ja piszę krótkie formy. Są łatwe, uchwycić myśl w sekundzie? Przelać na "papier" czyt. wpisać parę ulotnych słów w komputer, to ważne, bo umkną - są jak motyle, ćmy. Ich życie trwa sekundę. Bywaj duszko.

Tak w takiej sytuacji tylko czekać, Annie. Czas może zaskoczyć. Wtedy leniwe będą wymagać fioletu. Pozdrawia Annie. J.

No tak , duszko, czytelnik jest wolny, fajnie, że napisałaś o sile. Tyle samozaprzeczenie w tytule jest tak wieloznaczne, że moim zadaniem, wymagałoby dopowiedzenia w tekście. Bo ja się trochę pogubiłam. Ale to ja.

A jeśli zacznie kochać? A i serce nawet boleć będzie? Mam niedosyt.

Radio, świetny wiersz. No po prostu... eh. Gratuluję.

Betko kiedyś napisałam: Mistrzu, znajdź dla siebie schron – radzę, bo twe zło powróci, rzuci cię na kolana, obróci, wykręci szyję – i już nie żyjesz. To tyle

Betko, gorzki wiersz. W ogóle stwierdzenie: jest czymś niesamowitym, b. przykrym. Wybacz, ale "tego nie robi się psu". Mam nadzieję, że nie uraziłam. I wersy: To: ? nie, tego się tego się wybacza (porzucenia). :((( Rany są ranami. I dzieci (maka , chleb). Może jeszcze raz przytoczę powiedzenie: Czas nie goi ran, czas nas do nich przyzwyczaja. Justyna

Wpuszczą tych, którzy byli w stosunku zwierząt fair, na pewno oprawców nie wpuszczą. Pozdrawiam, Maćku, J.

Człowiek-nikt: prozatorska twórczość Edwarda Stachury w kontekście buddyzmu zen Człowiek-nikt: prozatorska twórczość Edwarda Stachury w kontekście buddyzmu zen Pozdrawiam, Radio. J.

... czy tak będzie? Lecę biegiem wstecznym do przodu, wymaga to wielu słońca za - chodów, by dojść do kresu drogi, może ona sama to zrobi? Justyna Adamczewska

Cześć, Maks. Tytuł ciekawy, treść wiersza porusza. Najbardziej: Tu nadzieja/nadzieje mają wielką moc. Słowa: "Matką głupich cię nazwali, nadziejo (...). Ty nas jedna nie opuszczaj, nadziejo..." b. mi tutaj pasują. Mocne, choć "do końca [uwierzyć], to zaiste b. trudne jest. Pozdr. Maks. Justyna.

Ludzkie łzy mogą być oznaką smutku, ale i radości. Czasami głazy są gorące, zależy gdzie przeznaczenie je rzuciło. To tak, jak z sercem też może zimne, ale i gorące. i te słowa, Waldku powtórzyłeś. Wiersz - zagadka. Pozdrawiam J.

Cześć niebezironiczny. Wiersz mnie zaskoczył. Krótko, dosadnie, nieco przerażająco. Wykrzyknienie w pierwszym wersie - 2. wers patrzenie na "efekt" choroby, postępującej choroby, 3. 4. wers - rezygnacja. Sam tytuł ciekawy, biorąc pod uwagę treść wiersza. Widzę też u Ciebie rezygnację - oczywiście w wierszu. J.

Lęk to nieuzasadnione obawy, strach to uzasadnione obawy. Rozróżniam te pojęcia. Dziękuję 8fun. J.

No tak... gdy niemowlę jest głodne, płacze, organizm działa. Jesteśmy tresowani?

8fun, nie sądzę. Nowo narodzony człowiek boi się świata. Jam zawsze w strachu, obawy mnie nie opuszczają. Wezmę się wkrótce za siebie i nie będę się bała. Justyna Adamczewska

Ten wiersz jest komentarzem. Ale dziękuję za Twoje spostrzeżenia. Narka, musbron. J.

Mają, ja jestem tego pewna. A tego, czy my go nie poznamy, nie jestem pewna. J.

Rozumiem, Maciejko. Dziękuję za wyjaśnienie. Pewnie przybędę niedługo. Pozdrawiam J. :))

Piosenka zniknęła, jeszcze raz zapodam.

Jeszcze raz dziękuję. To prawda. :))

Witaj bajago. Dobry wiersz, choć to proza, opowieść. Tak proza życia. :)) Pozdrawiam. J. Dziękuję za Twój wpis.

Cześć Niewidzialnym tuszem. Wiersz o zaborczej miłości. Płomień Gdy poczułam zew natury, zawsze szłam w góry, w góry. Szukałam strumieni... moczyłam dłonie mając nadzieję, że żar spłonie. Nie spłonął. Pozdrawiam J.

Cześć Waldku. Tak wiersze miłosne i oczywiście miłość to takie "wariacje na temat". Dziękuję, również i ja Tobie życzę. J. :)))